Sanne & Steff

Destiney greep naar haar hals en gleed daarbij uit evenwicht van het zadel. De 3 elven die er waren haasten zicht naar Destiney en daarna 2 achter de vluchtenden jongen aan maar die had een te grote voorsprong dus ze stopte en rende terug. Destiney moest terug naar Ellesmera. Anders zou het haar niet goed verlopen. 2 stegen op een paard met Destiney, die ondertussen buiten westen was door het bloedverlies van de wond en het voorgaande gevecht. Ze was op een brancard gebonden tussen de paarden en die reden langzaam terug naar het dorp.

Het ei kraakte en bewoog waarna een stukje schaal brak en een kleine opening in het ei kwam. Een zacht gepiep was erdoor te horen.



het ei zou ook voor Tyler uit kunnen komen ^^ XD (not)

nee, doe dat maar niet ik wil tot hij gavangen zit als een ei voor hem uit komt:p
------

try rende hard door en keek achterom en merkte tot hij niet gevlgt werd en dat was een opluchting wetent tot elven sterk snel en magie hadden en tot je ze alleen als een mens niet aan zou kunnen en hij begon verder te lopen tot hij op een gegevenmoment iets hoorde piepen en hij stopte en heild de tas voor zich

zoiezo Tyler's ei is rood deze was wit/paars achtig
maar Tyler moet het ei wel meenemen want ik had een leuk idee dat het draakje Destiney roept in haar gedachten en die daar eerst helemaal gek van word
----------------------------------------
Destiney was buiten westen toen de elven aankwamen bij het dorpje. Ze stopte bij het huis van de druïde en tevens Destiney haar ''vader''. Deze kwam naar buiten gehaast en keek geschrokken naar zijn pleegdochter. 'Breng haar naar binnen. ' zei hij waarna hij zich snel naar binnen haastte en zijn kast met potjes en flesjes opentrok.

mijne is zwart en lijkt op tandloos van hoe tem je een draak maar dan groter:p
----

try liep door hij zou dadelijk een kijkje nemen als hij wist tot het veiliger was, en na een tijdje lopen stopte hij bij een paar rotsen in de woestein en hij maakte de tas open en keek er in en zag tot het ei kapot was en hij schrok er eerst van hij mocht niet van hem zijn dat wilde hij absulut niet en hij schufde het wat weg maar wel binnen veilig berijk en hij dronk zelf wat water uit een fles

oke
---------
Opnieuw kraakte het ei. Er bewoog iets in het ei. Iets dat een ontzettend jank geluid maakte. Het piepte en probeerde uit het ei te breken, maar het lukte niet. De schaal was te dik. Het drukte en deed en probeerde de schaal kapot te krijgen. Het draakje was zwak.. Dat zou je niet verwachten maar hij was het wel en waarom? Omdat Destiney gewond was en buitenwesten.

De oude man die ik Aled noem boog zich over Destiney en bestudeerde de wond waarna hij het schoon begon te maken. Destiney bewoog nog altijd niet. Aled pakte een potje met een groen kleurige zalf en smeerde het spul zachtjes op de open wond van Destiney. Het zou het heal proces moeten versnellen.

hoe ik speel ook een weer kat die vind ik geweldig
-----

try zat en keek naar de tas waar het gepiep vandaan kwam en hij wilde er niet meer dichterbij in de buurt van komen hij wilde met niemand een band meer dat durfde hij niet meer want met de gene die hij een nog een band had was in gevaar en waarvoor...omdat de koning hem intresant vond. blijf er maar fijn zitten sist hij tegen het dier.

ellera zat op de vensterbank en keek naar elad en naar desteny en ze spinde zachtjes maar haar ogen stonden bezorgt

Het draakje kwam erniet uit. Het gaf de moet op en piepte ook niet meer. Het koste het draakje teveel moeite. En aangezien de vertrouwde gevoelens waarvoor ze het ei uit wilde komen er niet meer waren hielt ze zich stil om haar krachten te sparen.

Destiney opende langzaam haar ogen. Ze keek wazig naar Adel en glimlachte moeizaam. Adel praatte kalmerend tegen haar. 'Hou je ogen maar dicht lieverd. Je hebt te weinig krachten om dingen te doen. Destiney knikte en sloot haar ogen weer. Haar borst ging langzaam op en neer terwijl Adel een verband dat ingesmeerd was met kalmerende en genezende zalf om haar hals bond.

try hoorde geen gepiep meer en pakte de tas voorzichtig op en keek naar de zon het was te warm om te lopen was nu, dus hij legde de tas in de schaduw van de steen en vervolgens ging hij liggen en sloot zijn ogen vermoeit maar hij heild de tas wel vast hij zou veder riezen in de nacht.

ellera sprong van de vensterbank af en liep langzaam naar elad toe en ze liep even spellind tegen zijn been aan en daarna sprong hij op het bed en ging naast desteny liggen, ze sprak niet snel met mensen al was ze erg gehecht aan desteny geraakt en de meesten elven wisten dat dan ook en als er iets was was ze zo daar

Het kleine draakje hielt zich dood en dood stil.

Destiney voelde de aanwezigheid van de weerkat. 'Ellera' zeiden haar lippen geluidloos terwijl ze haar ogen gesloten hielt. Ze bewoog niet en ademde langzaam en ondiep om de pijn in haar keel zo min mogelijk te maken. Adel had gedaan wat hij kon. 'Nu kunnen we alleen maar wachten tot het beter gaat.' zei hij spijtig. Hij keek naar Destiney die op het bed lag en rustig leek te slapen.

niet zo treurig elad ze is een vechter jij weet dat beter als niemand anders, sprak ellera in zijn gedachten en ze bleef dicht bij desteny liggen en ze gaf spinnend een kopje tegen haar hand en ze bleef liggen.

try viel langzaam in slaap maar luisterde des ondanks goed naar de omgeving, aangezien hij wel vaker beslopen werd maar nooit gepakt dat gelukkig niet

'Ik weet het Ellera, maar de verwondingen zijn niet niks..' Elad keek naar Destiney. 'Als ze niet terug valt is er niets om bang voor te zijn. Zo wel... Daar wil ik niet aan denken.' Destiney ademde langzaam. Ze sliep maar bewoog niet. Daar had ze de kracht niet voor. Zo ging het door tot de nacht begon te vallen en ze langzaam haar ogen opende. Ze keek om zich heen. Elad was in slaap gevallen. Ze glimlachte en aaide de kat die naast haar lag. 'Hallo Ellera' zei ze zacht om Elad niet wakker te maken.

Het draakje bleef stil in het ei.

ellera had ook lichtjes geslapen maar zodra desteny wakker was geworden was ze zelf ook wakker en ze spinde zachtjes toen ze haar aaide, gelukkig tot je wakker bent, maar hoe voel je je meisje, vraagt ze aan haar en ze heild haar hoofd even schuin.

try werd wakker toen hij de zon niet meer voelde branden en hij stond op rekte zich eerst even uit en pakte de tas voorzichtig op en begon te lopen nu in de woesteijn en met hulp van de sterren kon hij de weg wel vinden

'Beter, maar ik voel me moe.' zie Destiney zachtjes. Haar hoofd was naar het dier gedraaid. 'Gelukkig was ik bij de post en konden ze me snel hierheen brengen.' zei ze zacht. Ze keek moeizaam om zich heen. 'Waar is het ei...?' vroeg ze zachtjes. Ze zag alles in een flits opnieuw gebeuren en toen, toen gebeurde het. Haar ogen sperde zich wijd open toen ze de stem in haar hoofd hoorde: 'Waar ben je? Ik heb je nodig.'

dat was je geluk jah, en die jonge heeft het ei...al denk ik tot het geen ei meer is zegt ellera en ze duwt met haar neus tegen haar hand waar het teken zat, bloedverlies was niet het enige dat je bewusteloos heeft gemaakt, zegt ze dan tegen haar en ze rekt zich uit en gaat dan zitten.

trry liep zachtjes door hij wilde het dier niet wakker maken

Destiney had niet gehoord wat Ellera had gezegd. Ze was overeind gekomen en keek rond. Ze wist niet waar de stem vandaan kwam maar hoorde hem toch echt. Weer werd er om hulp gevraagd in haar hoofd en weer keek Destiney zoekend rond. Ze probeerde uit het bed te komen maar Elad was wakker geworden, opgestaan en hielt haar tegen. 'Blijf maar liggen Destiney. Dat is beter voor je.' zei hij bezorgd toen hij naar haar angstige en zoekende ogen keek. Hij keek bezorgd om naar Ellera toen hij Destiney terug in ben had gekregen.

ellera keek elad aan, je moet haar laten gaan en wel nu laat haar zoeken wat ze wilt zoeken ga desnoods met haar mee, maar dit afpakken houd vertreging van genezing in. zegt ze waarschuwwend tegen hem en ze keek van elad naar desteny

try zag in de verte langzaam de zon verschijnen hij moest een schui;p;aats zoeken, waar hij kon schuilen voor de zon

Destiney probeerde op te staan maar op het moment dat ze stond zakte ze door haar benen. 'Elad heeft gelijk.' zei ze zacht. 'Ik kan nauwelijks staan... We moeten nog wachten tot ik sterk genoeg ben.' Ze ging weer op het bed liggen en probeerde de stem uit haar hoofd te zetten wat licht lukte maar ergens ver van haar vandaan voelde ze dat ze moest zijn. Ze baalde ervan dat ze te zwak was door die gijzelaar van haar die het ei had mee genomen.

ellera keek desteny aan en knikte en zij zelf liep naar de vensterbank toe en ging daar op liggen

try had na een tijdje eindelijk een schuilplasats gevonden en ging in de schaduw van een boom zitten e hij zette de tas zachtjes neer en keek naar binnen.
-----

kan je het draakje tandloos

heb je al gevraagd jah

Het draakje lag helemaal opgerold in haar ei. Het ei was iets te klein maar ze had geen krachten om zichzelf eruit te krijgen. Haar grote paarse doordringende ogen waren gesloten en haar vleugeltje was om haar lichaam heen geslagen. Daar lag ze dan: zwak en zonder levenengerie.

Destiney keek nog even rond. Toen sloot ze haar ogen en viel ze weer in slaap. Ze bleef maar aan de stem denken en ze hoorde het ook steeds zachtjes in haar hoofd. Maar waar het vandaan kwam of van wie het kwam. Ze had geen idee. Elda had het drakenrijdersteken verborgen door een verband met zalf erom heen te binden. Maar het kon niet genegeerd blijven, ze was een van de eerste nieuwe rijders.

ellera keek elad aan, zo valt het voor mensen hier wel heel erg op weetje, maar ik neem aan tot je weet wat ze aant zoeken is, zegt ze tegen elad

try zag tot het ei kapot was en wist tot het gevaarlijk was voor een dier dat niet uit het ei verder kon komen dan moest je het helpen en hij pakte het ei uit de tas, en legde het in zijn jas en hij begon het ei wat open te breken,rustig..ik wil je niks doen...aalleen helpen, zegt hij oprecht

Het draakje keek op toen ze gekraak hoorde. Ze piepte zachtjes terwijl ze keek wat dat rare grote wezen deed. Ze hielt haar kop wat scheef en keek hem met grote nieuwsgierige ogen aan. Opnieuw piepte ze.

Destiney sliep weer. Elda keek naar haar. Hij knikte. 'Het ei dat ze hierheen zouden brengen. Zei is de rijdster van dat dier. En omdat ze zo zwak is is het draakje dat ook.' Hij streelde zachtjes Destiney haar haar. 'Het is opzoek naar haar. Het roept haar in haar hoofd.

try keek naar het draakje en vond het erg en hij wist ook tot hij de rijder niet was anders was hij bewusteloos geraakt, en hij haalde nog een stukje weg en zette het eigoed op zijn jas en hij pakte zijn water fles en deed wat in zijn hand en heild het voor het draakje zodat het wat te drinken had

ellera keek elad aan, ik ga kijken wat ik kan doen ik hou contakt, zorg er voor tot ze snel kan reizen het dier heeft een rijder nodig en snel. zegt ze en dan verdwijntze door het raam

Edal keek de weerkat na en keek toen naar Destiney. 'Wees sterk meid van me.' zei hij terwijl hij har haar streelde. 'Er is iemand die je nodig heeft.' zei hij zacht. Destiney lag alweer te slapen. Maar haar ademhaling was niet meer voorzichtig. Het ging al sneller.

Het draakje drukte haar snoet in het water en likte er zachtjes wat van. Maar het was maar amper. Ze keek om zich heen en knipperde met haar ogen tegen het felle zonlicht. Ze piepte opnieuw en riep naar Destiney in de gedachten. Ze had haar nodig.

try keek naar het draakje en keek rond maar zag niks waarna ze piepte, en hij wist tot ze haar rijder zocht. en hij begon te twijfelen, hij wilde niemand hetzelfde als hem verplichten dingen te doen tegen je wil, en hij keek het draakje aan.

Een ruiter kwam door de woestijn in de richting van waar Tyler zou moeten zijn. Ruiters hadden dagen gezocht, via de lucht en via de raz'ac van Galbatorix. Aan zijn zadel zat, via een hoofdstel, een ander paard vast. Hij stopte vlak bij Tyler.

Het draakje piepte zachtjes toen ze hoefgetrappel had gehoord maar was weer stil toen ze merkte dat het niet de gene was op wie ze wachtte.

Destiney sliep onrustig. Ze draaide en woelde terwijl er in haar hoofd telkens naar haar geroepen werd. De volgende dag zou ze op zoek gaan naar dat wat haar riep. En ze zou het vinden. Ze moest wel. Ze voelde dat het anders niet goed zou komen.