Sifra & Ruuz

Christopher grijnsde. "Ik ook niet hoor," zei hij.

Marlena stak haar tong naar Luka en Chris uit. "Ugh, jullie zijn echt een typische jongens!" zei ze fel, maar lachte wel.

Luka lachte met Marlena mee en gooide het lege pakje in de prullenbak. Hij keek uit het raam en zag dat het donker begon te worden. Nog even en ze zouden er zijn...

Christopher draaide het kaartje van de chocoladekikker om en las wat erop stond.

Marlena keek uit het raam en stond toen op. "Ik ga even mijn uniform aantrekken," zei ze en liep naar de wc.

'Oke, dan kunnen wij ons nu ook omkleden.' zei Luka en stond op. Hij keek naar Chris met een ietwat schaapachtige glimlach. 'Ehh... Chris, mijn koffer?'

Christopher stond grinnikend op en hees hun koffers van het bagagerek af. Hij begon zich om te kleden.

Marlena trok haar schoolgewaad aan en liep terug naar de coupé

Luka opende zijn hutkoffer en kleedde zich om. Onhandig probeerde hij de stropdas te strikken. 'Ugh, nooit goed in geweest.' mompelde hij en kreeg hem uiteindelijk gestrikt.

Christopher propte zijn shirt in zijn broek en deed de stropdas om.
Marlena liep de coupé wer in en plofte neer op de bank. Ze keek naar de twee jongens.

Luka deed als laatst de lange zwarte jas aan en ging toen weer zitten. Hij schudde een paar lokken van zijn pony uit zijn ogen en sloot toen zijn hutkoffer.

Christopher ging weer zitten en keek uit het raam. Hij had er nu erg veel zin in.

Marlena begon haar lange blonde haar in 2 vlechten te maken. Toen ze klaar was pakte ze Percy op en zette hem terug in zijn doos.

Glimlachend wachtte Noir op de trein terwijl hij naast Hagrid stond. Hij had weer zin in het nieuwe schooljaar. Het was zijn 3e jaar als leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten, en het verbaasde bijna alle leraren dat hij het zo lang volhield. Ze zeiden altijd dat het een vervloekt vak was.

Luka pakte Falcon van het bagagerek en glimlachte vertederd toen die met angstige ogen naar de doos keek. Hij stopte Falcon in zijn kooitje en keek even naar buiten. 'Jeey, ik zie het station.'

Marlena bewoog ongeduldig heen en weer. Toen de trein tot stilstand kwam stond ze met een ruk op en liep ze met Percy in de doos de coupé uit.
Christopher stond grijzend op. "We zijn er denk ik."

Luka stond ook op met een glimlach. 'Ja, eindelijk!' zei hij en nam Falcon in zijn kooitje mee. Hij liep de coupe uit, en het duurde lang voordat hij uiteindelijk buiten was doordat de smalle gang zo vol werd door leerlingen. Hij kwam buiten en het eerste wat hij zag was een reus van een man. Hij stak boven iedereen uit. Naast de reus stond een man die iets korter was maar nog steeds wel langer was dan de meeste leerlingen.
'Eerstejaars hierheen!' riep de reus. Luka wachtte even op Marlena en Chris, en liep toen richting de reus.
Noir glimlachte alleen. Het was leuk om al die eerstejaars te zien, die verbaasd keken toen ze Hagrid zagen. Hij nam zijn hoed van zijn hoofd en hield hem vast in zijn gehandschoende hand, wachtend tot alle eerstejaars bij hun stonden.

Marleen stond stil naast Luka en keek omhoog naar de reus. "Chris is half niet zo groot naast hem," mompelt ze met een glimlach
"Dat hoorde ik!" zei Chris waarschuwend maar kon een grijns niet onderdrukken. Hij was in ieder geval niet de langste in hun midden. Hij keek afwachtend van de reus naar de man naast hem.

Luka lachtte toen Marlena dat zei en keek naar Chris. Gelukkig, hij was er niet mee gekwetst. 'Ach, je valt in ieder geval niet meer op met je lengte.' zei hij. Hij keek opnieuw naar de reus, die boven hem uit torende.
'Volg mij naar de boten, eerstejaars!' zei Hagrid in een luide stem en draaide zich om. Hij begon naar de boten te lopen. Noir liep rustig met hem mee, zijn lange witte vlecht achter hem aan slingerend als een soort slang.

Marlena liep zwijgend achter Hagrid en Noir aan. Ze had dedoos met Percyber erin stevig onder haar arm geklemd.
Christopher stapte wat aarzelend in een van de bootjes. Hij kon in de verte het kasteel zien liggen.

Luka ging bij Chris in het bootje zitten. Hagrid stapte bij hen in. 'Oh, sorry.' mompelde hij toen Luka zijn jas in zijn gezicht kreeg. Hagrid ging vooraan zitten. 'Hebbie er zin in?' vroeg hij. Luka glimlachte. 'Ja.' zei hij vrolijk.
Noir stapte zelf ook een boot in en ging ook voorin zitten. Ook hij vroeg of de leerlingen er zin in hadden en zich erop verheugden.

Marlena ging achter Luka en Chris zitten en keek met grote ogen naar Hagrid. Hij zag er vriendelijk uit, maar ze kon het niet helpen dat ze toch wel een beetje bang was nu ze zo dichtbij was.
Chris keek over de rand van het bootje naar het donkere water.

De boten begonnen allemaal richting Zweinstein te varen. Terwijl de school in zich kwam, kon je gewoon voelen hoe de eerstejaars opgewonden werden. Luka's ogen werden groot toen hij de prachtige school zag, en hij moest zijn best doen om zijn mond niet open te laten vallen.

Marlena keek op naar Zweinstein en haar ogen begonnen te fonkelen. "Wow," zei ze zacht.
Chris keek naar het kasteel . "Dat is de school?" vroeg hij verbijsterd. "De school is in dat kasteel?"

Hagrid lachtte. 'Jazekers! Dat is Zweinstein!' zei hij glimlachend.
Luka was nog steeds verbijsterd door de pracht van de school. Hij had gehoord dat Zweinstein heel mooi was, maar zo mooi had hij het niet verwacht.
Noir lachtte zachtjes om de verbaasde blikken van de leerlingen. Elk jaar weer keken de leerlingen hun ogen uit door de school.

"Waarom zo groot?" vroeg Chris zwakjes. Hij werd met de minuut weer nerveuzer.
Marlena keek nog steeds naar Zweinstein. Alle bootjes om hun heen die met lantaarns verlicht werden maakten het zicht alleen maar mooier.

Luka wist nu al dat hij de eerste schooldag te laat zou komen. Hij was echt een professional in het vinden van plekken - dus niet.

Zodra de bootjes de school bereikt hadden stapte Marlena uit. Ze liep achter de andere leerlingen aan door de grote deuren van Zweinstein.
Chris liep mee. Hij stond stil bij een lange grijze mevrouw, Anderling die iedereen welkom heette en ze de grote zaal in begeleidde .