Gardians

Rosé keek naar hem. "onvoorstelbaar, gelukkig ben jij sterker dan dat." zei ze en ze merkte dat hij af aan het dalen was en vOlgde hem naar beneden.

Dankje. Zegt rabb en hij daalde nog meer tot hij lande op de grond. Zo even rusten mach wel voor we verder gaan vind je niet. En het is voor mij lang geleden tot ik zo veel gevlogen heb. Zegt hij tegen rose en hij liet zijn vleugels verdwijnrn en hij glimlachte naar haar. En hij zocht een beschutte plek en hij ging zitten

Rosé liet ook haar vleugels ook verdwijnen en ging naast hem zitten. "hoe lang heb je daar wel niet gezeten??" vroeg ze

Rabb keek rose aan. een paar jaar. ik heb de tel niet kunnen bij houden, geeft hij toe aan rose, en hij sloeg zijn armen om zijn benen. ik ben blij tot jij er niet zo lang hebt gezeten. zegt hij erna ook

"ik ook, maar als jij er niet was had ik waarschijnlijk net zo lang gezeten" zei rosé met een zucht. "bedankt"

geen dank, zegt rabb en hij keek rose aan, ga jij eerst wat slapen dan hou ik de wacht, daarna ga ik wel slapen, dan kunnen we achter een paar uur weer verder vliegen. zegt hij en hij ging gemakkelijker zitten

Rose keek hem aan en knikte toen. "Oke dat klinkt als een goed plan." zei ze en ze ging voorzichtig liggen en krulde zichzelf op tot een klein balletje. "Maak me meteen wakker als er iets is of als je moe wordt." zei ze hem nog en ze sloot haar ogen.

Tuurlijk. Zegt rabb zachtes en hij keek toe hoe rose langzam in slaap viel an den lette hij op allen geluiden en de omgeving. Ze waren dan vrij maar nog kon er gevaar loeren

Al vrij snel begon Rose te dromen en begon ze te bewegen en mompelen in haar slaap. Ze droomde over haar broers en de eindeloze strijd om als laatste over te blijven.

Rabb merkte tot rose was aant dromen en hij legde een hand op der hoofd en gebruikte zijn krachten om de droom weg te drijven daarna trok hij zijn hand weer terug.

Rose ontspande zich weer en sliep rustig verder. Haar gezicht ontspande zich ook zodat de vertrokken uitdrukking van haar gezicht weg was.

rabb glimlachte lichtjes en hij heild verder de wacht tot er ongeveer 2 uur verstreken waren, toe schudde hij rose voorzichtig wakker. rose...kun je de wacht gaan houden. vraagt hij dan

Rose keek hem aan en knikte. "Tuurlijk." zei ze glimlachend en ze kwam overeind. "Ik heb heerlijk rustig geslapen, weer energie voor tien. Ga maar snel slapen." zei ze.

rabb knikte en hij ging liggen en rolde zich op en niet veel later sliep hij al

Rose keek waakzaam om zich heen terwijl Rabb kon rusten. Na enkele uren schudde ze hem zachtjes wakker. "We moeten verder." zei ze zacht.

rabb wert wakker en keek op. oke zegt hij en hij stond op en rekte zich vermoeid uit. en hij liet zijn vleugels weer komen. oke we gaan er voor, zegt hij dan en hij steeg op nu met minder kracht dan toenstraks

Rose kwam overeind en begon rustig met haar vleugels te fladderen en kwam op een normaal tempo op de goede hoogte. "We moeten zo weinig mogelijk energie verbruiken." zei ze tegen Rabb. Het was van groot belang dat ze optijd aan zouden komen bij de guardians.

tuurlijk daarom hebben we ook zo kort geslapen dan hebben we meer tijd om bij de gardians te komen en onze energie spraren lukt ons wel wees maar niet bang, zegt hij gerustellent tegen rose terwijl hij door bleef vliegen op zijn gevoel af.

Rose knikte en bleef met hem meevliegen. Ze vroeg zich af hoe hè zou zijn om werkelijk de guardians te ontmoeten.

Rabb bleef een heel stuk door vloegen tot hij ineens iets in de verte zag en hij pakte de hand van rose en trok haar in een duikvlucht mee naar beneden en eenkaal beneden lande hij soepel en verstopte zich. Ik zag iets metvleugels waarschuwd hij rose dan

Rose werdt meegetrOkken in de duikvlucht en landde naast hem. "kom" zei ze zacht en ze trok hem mee naar geschut gebied zodat ze extra dekking hadden.

Rabb liet zich mee trekken en hij bleef op letten hij wilde niet terug over zijn lijk en hij moest denken aan zijn broer die wel voor hen had gekozen en hij schudde zijn hoofd. Weet jij iets over hoe we bij de gardians moeten komen. Vraagt hij zachtjes

Rose keek hem aan en glimlachte toen. "We moeten naar de zee." zei ze zacht. "Richting het zuiden. Als we de zee overvliegen vinden we hun gebied, daar worden mensen opgeleid en wonen de guardians."

oke dan doen we dat en snel. want ze zullen ons proberen te stoppen tot aan de zee denk ik. zegt rabb eerlijk en hij begon te rennen door het beschut gebeid als ze hier uit kwamen was dat tenminsten al iets. dan waren ze verder weg en konden ze weer gaan vliegen

Rose knikte bedachtzaam en rende met hem mee. Zodra ze uit de beschutting kwamen sprong ze en vloog ze op een snel tempo door de lucht. Ze vroeg zich af of ze al meteen gezien waren of niet, maar het was te riskant achterom te kijken.