Two makes the seal.

Nathaniel zuchte. 'Vast niet. Het is best veilig bij mij thuis,' zei hij op een gerustellende toon. Hij keek op toen hij Emma's stem hoorde.

Emma rende richting Julia's stem. 'Julia..' zei ze snel.. Ze keek haar aan, er was onrust te zien in haar ogen.

Julia keek naar Nathaniel. "Ik geloof je zo.. Ik weet niet waar ik bang voor ben." ze omhelsde Emma en keek in haar ogen. "Jij voelt het ook" concludeerde ze meteen.

Emma pakte haar hand vast. 'Het klopt niet..' zei ze zacht.

Nathaniel keek naar Emma en Julia. Hij draaide zich langzaam om en slenterde weg, ze hadden vast wat privacy nodig.

Emma keek Nathaniel na en keek weer naar Julia.

Jamaar dan moet Nathaniel zich weer vervelen:(

Julia keek naar Emma. "Ik wil niet van je weg." fluisterde ze. "Ik wil met je mee.."

Emma kreeg tranen in haar ogen en knikte. 'Wat moeten we nou zonder elkaar?'

Rabb bleef in het boek kijken, en hij lette niet echt goed op voor zich meer in het boek

"Heeft Nathaniel niet gewoon een leuke broer ofzoo..." zei Julia zacht. "Ik wil niet ergens alleen met een engerd eindigen." ze kende haar verloofde nog steeds niet..

Ik laat Gabe wel even nu op het paleis aankomen dan (: !


Emma glimlachte. 'Jij kan niet met zijn broer trouwen.. Want straks ben je zelf zijn schoonzus..' zei ze. Ze omhelsde haar zus. 'Ik weet zeker dat het goed komt Juul.. Ik zal je elke week opzoeken ofzo!'


Gabe werd met koets naar het paleis gebracht.

Julia keek haar met waterige ogen aan. "We moeten in contact blijven." zei ze zacht. "Is hij wel omgeslagen en lief voor je?" ze vond Nathaniel net heel aardig overkomen, dus misschien had haar gemopper geholpen, daar was ze dankbaar voor.

Emma haalde haar schouders op. 'Ik spreek hem nooit.' zei ze. 'Maar als ik hem spreek doet hij aardig ja.. Formeel enzo.'

laat gabe tegen rabb aan lopen:p
---
rabb loopte nogsteeds door en stoote bijna en vaas om

Gabe liep het kasteel in, een hele ontvangst van de koning, bladiebla. De prinses was er zelf niet, maar er werd heb verteld dat dat vaker voorkwam. Fijn dan. Er werd hem verteld dat hij naar de tuin moest, daar zou de koning en bladiebla ook zo heen komen. Dus hij liep nu door de gangen van het paleis, in zijn eentje, fail.

"Ik denk dat hij wel meevalt als jullie gewend aan elkaar zijn." zei Julia met een waterige glimlach. "Kom we gaan naar binnen."

Emma knikte. 'Ik hoop het Julia.. maar ik denk niet dat ik verliefd op hem wordt.. zoiets kan je niet dwingen.'

"We zullen zien hoe het loopt, liefde is onverwacht." zei Julia glimlachend terwijl ze het kasteel in liep. "We kunnen elkaar hier in leren."

rabb had wel wat gehoort maar bestede er geen aandacht aan en hij had in een hand het boek en in de andere hand wat vuur waar hij een beweging mee na deed, maar dan voelt hij hoe hij tegen iemand aan liep en in een reflex liet hij het boek vallen en pakte die gene vijandig bij zijn kraag vast, dit was een van de dingen die hij overheild aan zijn straat bestaan

Gabe keek geschrokken naar Rabb en duwde hem van zich af, hij was best sterk. 'Rustig.. ik doe niks.' zei hij. Hij was en bleef netjes opgevoed.


Emma knikte en liep het kasteel in.

"Ik denk dat die gast die vader voor mij heeft uitgezocht bang is geworden van de verhalen." zei Julia. "Misschien kan ik wel met je mee, gewoon voor de gezelligheid"

rabb liet wel meteen los toen hij merkte tot het iemand van adel was, sorry, zegt hij kort en krachtig en hij boog, niet uit respekt of als een dienaar nee, hij boog om zijn boek op te rapen die hij had laten vallen

Gabe keek fronsend naar Rabb, maar zei verder niks. Toen liep hij verder, richting de tuin, de richting waar Emma en Julia net vandaan kwamen.

Emma glimlachte. 'Ik zou het fijn vinden. Trouwens je bent sowieso op mijn bruiloft natuurlijk' Ze klonk niet erg blij als ze het over haar bruiloft had, ze had er geen zin in.

"Ik zal je helpen met mooi maken, gedwongen of niet, ik wil dat het een mooie dag voor je word" zei Julia en ze kneep in de hand van haar zusje.

Gabe zag twee meisjes aankomen, en het werd hem al snel duidelijk dat dit de prinsessen waren, hij liep naar ze toe.

Emma zag iemand, duidelijk van adel, op hun afkomen en stopte met lopen en praten. Ze keek naar de jongen en zweeg.