Pillars Of The Earth

ja ik ook XD

Aidan rilde van de kou. Hij had al dagen nauwelijks gegeten, noch geslapen, en dat begon nu zijn tol te nemen. Alles begon te draaien voor zijn ogen, en voordat hij er erg in had werd alles zwart en viel hij voorover in de modder, buiten westen.

Arianna liep uiteindelijk toch naar haar huis, en opweg zag ze opeens iets in de modder liggen. Het leek wel een lijk ofzo, en met grote ogen keek ze naar het lichaam op de grond, toen herkende ze de jongen. Ze rende snel naar haar huis om hulp te halen.


Mag ze hem naar haar huis brengen?

dat moet jij weten XD

Aidan was buiten bewustzijn. Zijn lijkbleke gezicht en kleding was besmeurd met modder.

Ja maar stel dat je een heel plot heb bedacht over Aidan in de modder xD?


Arianna had er met hulp voor gezorgd dat Aidan nu bij haar thuis op de bank lag. Zijn gezicht was schoongemaakt en er lag een deken over haar heen. Meer hadden ze niet met hem gedaan.
Arianna zat in een stoel tegenover de bank te lezen.

haha nee XD

Aidan werd na een tijdje wakker en opende moeizaam zijn ogen. Alles was wazig, maar na en paar keer knipperen herkende hij het meisje wat hij ook in het bos had gezien. Met een schok kwam hij overeind, maar ging gelijk weer liggen omdat zijn hoofd op barsten stond.

Arianna keek maar heel even van haar boek weg. 'Ik zou rustig doen als ik jou was.' zei ze kalm. En ze las weer verder. 'Wat fijn trouwens dat je eindelijk bent bij gekomen.'

Aidan keek Arianna onderzoekend aan. 'Waar ben ik? Wat is er gebeurd?' mompelde hij.

Arianna trok haar benen onder zich en klapte haar boek dicht. 'Je bent bij mij thuis' zei ze. 'En dat is zo omdat ik jou opweg naar huis gevonden heb. Bewusteloos. '

Aidan ging langzaam overeind zitten, een kreun van de pijn onderdrukkend. 'Het spijt me dat ik je familie last heb bezorgd,' zei hij terwijl hij opstond, in een poging te vertrekken, maar zijn benen hielden hem niet en hij zakte op zijn knieen op de grond.

Arianna liep naar hem toe en zuchtte. 'Oh kom op, als je lastig was geweest, had ik je niet meegenomen.' ze probeerde hem overeind te hijsen, maar hij was te zwaar. Ze lachte. 'Ik ben echt slap' ze keek nu op hem neer. 'Kan ik iets te eten of drinken voor je brengen?'

Aidan wist zichzelf overeind te hijsen en plofte neer op de bank. 'Nee dankje, ik heb geen honger,' zei hij, maar zijn rommelde maag was het daar niet mee eens. Beschaamd keek hij naar de grond.

Arianna lachte, ze liep naar iemand toe en zei iets tegen hem, de man liep weg. Zelf ging ze tegen over hem zitten. 'Je hoeft niet te liegen, we willen graag helpen'

Aidan schudde zijn hoofd. 'Waarom?' mompelde hij en keek haar doordringend aan.

Arianna keek hem aan. 'Waarom niet?'
Die ene man kwam binnen met een schaal met eten en zette dat neer, hij vertrok weer.

Aidan haalde zijn schouders op. 'Ik behoor niet tot jullie stand, dus waarom zouden jullie me helpen? Ik ben gewoon een van de velen armen mensen,' zei hij.

Arianna keek hem aan. 'En als het aan mij lag, zou ik ze allemaal willen helpen.' zei ze. Ze keek naar het eten. 'Het is voor jou hoor.' zei ze, en ze pakte zelf een appel.

Aidan sloeg zijn ogen neer en pakte een stuk brood. 'Dankje,' zei hij zacht.

Arianna glimlachte, en ze pakte haar boek weer. 'Graag gedaan'

Aidan raakte wat minder gespannen en at rustig verder terwijl hij Arianna bestudeerde.


even douchen, ik ben zo terug

Arianna at haar appel en las in haar boek, ze liet hem rustig zijn gang gaan.


Ok <3

Aidan stopte na een tijdje met eten en leunde achterover. Hij keek naar Arianna.

Arianna keek op en glimlacht. 'Voel je je al iets beter?'

Aidan knikte. 'Ja. Ik ben weg voordat je het weet,' zei hij.

Arianna keek hem licht glimlachend aan. 'Jammer' mompelde ze. 'Er is hier niemand die tegen mij praat'

Aidan keek Arianna onderzoekend aan. 'Je bent anders, het maakt je echt niets uit' zei hij zacht, meer tegen zichzelf dan tegen haar.