the orde of the phoenix

Lily beet op haar lip, het stond haar niet aan.. het leek wel een soort voorspelling. "Hoe zag je jezelf?" vroeg ze zacht.

ik...ik spring tussen een vleok en iemand in, ik zag alleen niet wie...zegt sue en keek lily aan en ze heeft tranen in haar ogen

Lily keek Sue aan en knuffelde haar. "Maak je maar geen zorgen" zei ze zacht. "Het waren maar beeldne, het hoeft niet te gebeuren"

het leek zo echt lily zegt sue en houd lily vast

"Maar dingen kunnen veranderen. Maak je maar geen zorgen" zei Lily geruststellend.

sue knikt, en kijkt lily aan

"Gaat het weer een beetje met je?" vroeg Lily en ze stond op.

jah,bedankt en we zullen maar eens aan het eten beginnen he, en sue staatr op

Lily knikte en haalde ingredienten uit de kasten. "Laten we dat zeker maar eens doen"

sue pakte ook spullen

James kwam de keuken in en zag iedereen een beetje bang kijken. 'Wat is er?'

"Maak je geen zorgen, Sue was even ingedoezelt maar het gaat weer" zei Lily kalm tegen James en ze maakte pannekoekbeslag. Ze vond het niet nodig om hem alles te vertellen. Het moest blijven bij de getuigen, er was geen rede om paniek te zaaien.

James keek haar even in haar ogen, en knikte toen langzaam. 'Oke' zei hij, hij keek om zich heen. 'Kan ik misschien helpen?'

"Je kan toch helemaal niet koken Potter?" vroeg Lily plagent.

James lachte. 'Koken.. niet echt, pannenkoeken kan ik wel' zei hij.

"Ik geloof er niks van" zei Lily lachend en ze gaf hem een plagent duwtje.

James lachte. 'Moet jij eens opletten' zei hij, en hij ging bij het fornuis staan. Hij kon inderdaad goed pannenkoeken bakken. 8D

Lily lachte en ging aan tafel zitten. "Zolang je maar niet alles laat afbranden dan" zei ze grijnzend.

James lachte, en uiteindelijk was hij klaar met het bakken van een stapel pannenkoeken. Hij ging naast haar zitten.

"Nou laat maar proeven dan" zei Lily en ze pakte een pannekoek en rolde die op. Ze keek hem grijnzend aan terwijl ze de pannekoek in stukken sneed en een hapje in haar mond stopte met haar vork.

James keek naar haar en wachtte af.

Lily kauwde en slikte het stukje door en ze keek James aan. Na een lange stilte verscheen er een brede grijns op haar gezicht. "Oke, waarom heb je me nooit verteld dat je pannekoeken kan bakken? Dit zijn de lekkerste pannekoeken die er bestaan!"

James lachtte. 'Misschien dacht ik er gewoon niet aan' zei hij glimlachend.

"Jaja, en mij maar laten bakken al die tijd, vanaf nu mag jij elke zondag pannekoeken voor me bakken" zei Lily lachend en ze ging op zijn schoot zitten en begon hem te kietelen.

James lachte en hij pakte haar polsen vast. 'Is goed' zei hij grijnzend.