the orde of the phoenix

"Sirius denk je nou zo slecht over je broer? Kom nou... Familie zou dat nooit dat gaan doen? Of wel." ze zuchte even en dacht na over het spion zijnde.
Ze zette al haar moed bijelkaa toen ze Nympadora hoorde. "Ik doe het wel" zei ze luid zodat iedereen haar zou horen.

'Het geld voor ons allemaal. Niemand gaat. Ze kennen ons te goed, het word onze dood juist als we dat doen.' Remus zijn blik stond strak. Niemand kon hem van die woorden afbrengen. Hij hoorde Liza. 'Ook jij gaat niet. Ik laat je niet naar het hol van de draak gaan, en zeker niet alleen.'

Sherapine wachtte op het teken.

"Remus ik kan laten zorgen dat zeme niet herkennen. En trouwens zo goed kennen die dooddoeners mij ook al weer niet he!" sprak ze tegen Remus in. Ze keek naar Nympadora en keek daar na naar Sirius.

Nymphadora stond op. 'Ik kan met haar mee. Als Transformagiër zullen ze me nooit herkennen,' zei ze.

'Ik laat jullie niet gaan. Ik denk dat jullie me ondertussen wel zo goed kennen dat je weet dat het zinloos is om tegen me in te gaan.' Remus keek serieus naar de 2.

Nymphadora sloeg haar armen over elkaar. Haar haren waren onbewust rood geworden, wat aantoonde dat ze kwaad was.

"Je kan me niet dwingen Remus, je weet ook als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb laat ik dat niet zomaar los. Ik doe mijn ding, het is better als we te weten komen wat die dooddoeners van plan zijn. Anders zijn ze steeds een stapje voor en dat moeten we niet hebben. We willen toh niet dat er ontschuldige worden vermoord of wel?" ze keek Remus strak aan en keek toen naar Sirius. Ze kon niet begrijpen waarom Sirius haar niet tegen hield en Remus wel.

'Ik vind het zo leuk als je dat doet.' zei Remus met een grijns.

Nymhadora snoof, maar er krulde onwillekeurig toch een lachje op haar lippen. Ík ben serieus.'

Liza keek sirieus naar Remus, ze zou zich niet zomaar overgeven.

'Ik blijf erbij, niemand van jullie gaat. Ook niet beide.' Remus keek naar Liza en Nymphadora.

'Ik vind dat we moeten stemmen. Iedereen,' zei Nymphadora vastberaden.
Alastor kwam terug binnen. 'Waarover?' vroeg hij wantrouwend.

"Over dat iemand van ons als spion moet gaan naar de dooddoeners" sprak ze een beetje luchtig, maar wel sirieus.

'Alsjeblieft Alastor. Zeg dat het gekkenwerk is, zelfmoord!'

Alastor keek bedachtzaam. 'Ik vind het een goed idee,' zei hij uiteindelijk. Nymphadora keek Remus triomfantelijk en wilde iets zeggen, maar werd onderbroken. 'Maar geen van jullie beiden gaat. Ten eerste herkennen ze jou veel te snel,' zei hij terwijl hij naar Liza keek. 'En al mag jij je dan kunnen veranderen, ben je te onhandig voor deze taak,' vervolgde hij en keek naar Nymphadora.

"Hoe bedoel je Alastor je herkennen mij teveel. Moet ik je er nog op wijzen dat jij me niet eens had herkend toen er een bal was op Zweinstein en het was niet eens een gemaskerd bal, ik kan me zo gaan gedragen als een dooddoener. Je hebt geen idee wat ik nog meer kan" zei ze. De laatste zin sprak ze een beetje verleidend en charmant.

'Wie vind je dan dat moet gaan?' Remus keek bedenkend naar Alastor.

Alastor negeerde Liza en dacht na. 'Iemand die ze niet zullen wantrouwen en wie de taak goed kan uitvoeren,' zei hij bedachtzaam.
Nymphadora ging teleurgesteld zitten.

Liza schudde haar hoofd en ging naast Nympadora zitten. "Wat dacht je van Lily" zei ze zacht, maar nog net dat je het kon horen.

'Alastor?' Remus keek hem aan.

Alastor schudde zijn hoofd. 'Niet Lily. Ik wil een man,' zei hij. Heel even keek hij bedachtzaam naar Remus, of hij het niet kon doen, maar hij schudde zijn hoofd bij de gedachte.

Liza dacht zelf ook na. Ze dacht haar broer of Sirius, maar de man van Lies Lubbermans kon het ook wel doen.

'Sirius zal opvallen als Regilius inderdaad dingen heeft door gebrieft...' Remus dacht na.

Alastor knikte bedachtzaam. 'Ze weten allemaal wie Sirius is.'
'James?' vroeg Nymphadora. Ze keek van Remus naar Alastor.

Remus keek op naar Nymphadora en toen naar Alastor. 'Het zou kunnen...' zei hij langzaam.