de gene die vrij is en de gene die wilde tot hij vrij was

"Nee bedankt" zei Riven en ze keek naar Sue. "Kom, dan gaan we weer naar binnen"

"Ik verwacht niet dat je bang wordt, dit is gewoon je woonplaats." zei de vader en hij smeet Try in een cel.

try sprong meteen weer op toen hij er in gegooidt werd en beukt tegen de deur aan, dit zal niet lang mijn woonplaats zijn iedereen brengt me terug na loop van tijd, niemand krijgt mij klein, sist try terwijl hij de tralies vast heeft gepakt en de vader aan kijkt

is goed, zegt sue en gaat met riven mee naar binnen, ze was blij tot ze rivens bediende was zei was tenminste aardig

De vader keek hem kalm aan. "We zullen zien jongen, ik heb nog nooit in mijn leven een slaaf verkocht omdat ik hem niet aankon" en hij liep weg.

Riven ging op haar kamer voor het raam zitten en dacht na.

dan ben ik de eerste,roept try hem na en hij begint rond te ijsberen op zoek naar iets wat hij kan gebruiken om de tent hier wat te renoveren al was het klein hij zou het gebruiken

sue keek naar riven, ze vond haar er droevig uit zien maar durfde er niet naar te vragen dus keek ze haar alleen aan

Julia staarde naar het cellencomplex. Er moest toch iets zijn wat ze doen kon?

sue zag haar kijken, ga als het donker is dan slapen ze allenmaal, kijk wel uit voor die jonge julia hij doet bijna allles om vrij te zij, gebruik je charmes als hij te ver gaat, zegt ze zachtjes en behulpzaam en knikt dan en loopt weg om nog een aantal klusjes te gaan doen

Julia glimlachte. Sue was niet alleen een trouwe bediende, ze was ook een goede vriendin.

toen was het donker

try lag in een hoekje tegen de muur aan en zijn hoofd hing wat omlaag en je zag aan zijn handen tot hij de boel had proberen te vernielen wat ze lagen wat open, maar verder leek hij nu heel onschuldig en tottaal niet rebels

Julia had haar mantel omgedaan en sloop naar het cellenblok. Ze wist niet precies wat ze daar wilde doen. In ieder geval een manier vinden om misschien de slaven te kunnen helpen.

try lag rustig te slapen en draaide zich wat om toen hij vaagjeswat geluid hoorde maar zolang het geen geluid van een deur was zou hij wel blijven slapen,

Julia opende zachtjes de deur.

try werd meteen wakker en keek op met zijn ogen die meteen klaar wakker waren en waar je het vuur bijna in zag borrelen en hij kwam recht en zag het meisje dat bij de man had gestaan ze had vatsoendelijke kleren aan dus zei moest de dochter wel zijn, en hij ging klaarstaan voor het onverwachte wat zou kunnen komen en op iets dat hij zou kunnen doen nu de deur openwas

Julia liep door het cellenblok op zoek naar een zwakke plek.

try werd wat nieuwschierig wat ze was aant doen en ging nu dichter in de schaduw van de muur staan maak ook dichter bij de tralies, misschien kon hij haar te pakken krijgen en haar dwingen de deur open te doen, nu sliep meestal toch iedereen bedacht hij zich

Julia tikte nadenkent op wat stenen en keek of er brokkelige bij zaten. Ze keek naar de vloer of daar misschien een gang verscholen kon zijn.

dan als julia dicht bij genoeg is schiet try's arm door de tralies heen en grijpt haar stevig bij de keel en knijpt hard genoeg sodat ze geen geluid kan uit brengen, luister goed, maak die deur open eerder laat ik je niet los, dreigt hij zacht maar vel en hij wist tot ze nu moeilijk lucht kreeg maar het moest even anders zou ze schreeuwen en iemand haar horen en dan was er feest in de tent

Julia knikte haastig en rommelde in haar zak naar de sleutel.

geen kik, sist try nog even dreigent voor hij zijn greep wat verslapt zodat ze lucht kan halen maar ook weer kan praten en hij blijft zeer behoudzaam en kijkt hoe ze in haar zakken rommelt

"Als je even wacht heb je meer kans" mompelde Julia toen zacht. "Ik was een ontsnappingsplan aant bedenken"

als of ik dat moet geloven, als ik je nu los aat en je gang laat gaan komt die pappie van je zeker en dan is hier wat uit, sist try en kijkt haar vel aan, dus waar blijven de sluitels....en hij knijpt heel even weer als teken van ongedult

Julia draaide haar hoofd zodat ze hem aan kon kijken en haalde de sleutels tevoorschijn. "Ik wil je echt vrij hebben, ik ben hier niet voor niks" zei ze zacht en ze stak de sleutel in het slot. "Maar ik ben bang dat je niet vrij gaat komen als ik je nu laat, ik waarschuw je enkel"

sorry maar ik ben te vaak veraden om nog te geloven sist try en duwt julia naar achteren en draait zelf de sleutel om en maakt de deur open, en loopt tot bij julia en tilt haar bij een arm overeind en duwt haar dan naar binnen, niet om jou maar ik vertrouw niemand meer zegt hij en trekt de deur dicht en doet hem op slot en neemt de sleutels mee, zo veraad je me niet

"Zo behandel je een meisje niet!" siste Julia hem na.

soms heb je geen keuze, zegt try als antwoord en kijkt haar verbitterd aan en wilt weg lopen als sue de hoek om komt en recht voor hem staat, hoe druf je mijn vrouwe zo te behandelen zegt ze kwaad, ze wilt je eigt helpen, sist ze
try kijkt haar vel aan, bemoei je er niet mee sue, snauwt hij dan vijandiger.
ik bemoei me er wel mee, en geef me die sleutels, zegt sue dan zachtjes en zet een stap dichter bij, en try haad instintief uit maar sue zet een stap opzei en duwt dan zodat hij valt ze had veel zelfverdediging geleert die ze soms gebruikte, dan gaat ze met haar gezicht dichter bij hem en blijft zo dicht bij hem terwijl ze de sleutels pakt en naar julia gooit, en try blijf liggen nu ze zo dicht bij is

Julia opende snel de cel en ging eruit. "Bedankt Sue" zei ze zacht.