the division

'He, ik ben niet voor niets een wiper. Als ze zich ook maar iets in hun hoofd halen wis ik het weg.' zei Kira en nam ook een slokje van zijn thee.

"Daar had ik niet aan gedacht." Gaf Riven toe. "Ben jij heel goed met je gave? Ik wil leren hoe ik de gedachten zo kan beheersen dat mensen andere herinneringen krijgen. Het kan handig zijn met een aanval, maar ik kan het gewoon niet.. ik weet alleen dat het moet kunnen"

'Ik zat bij de Division omdat ik de enige wiper was die zijn krachten goed kon beheersen. Dus ja, ik kan het redelijk. Er zijn nog wat dingen die ik nog niet kan, maar de basisdingen lukken me wel. Het gedachten wissen heb ik zelf ontdekt.' zei Kira.

"Dat is echt een ontzettend handige ontdekking." zei Riven glimlachend. "Daar heb je mijn leven mee gered. Ik moet echt zeggen dat ik je gezelschap heerlijk vind. Ondanks het gevaar vind ik het ontzettend fijn hier. Het geeft me een gevoel wat ik al jaren niet gekend heb."

Kira glimlachte. 'Ik vind het ook gezellig. Ik heb heel lang alleen gewoond... Ik denk dat ik het gevoel van gezelligheid gemist heb.' zei hij en nam een slokje van zijn thee. Zijn zilveren ogen schitterden, ja letterlijk, vrolijk.

"dan moet er een heleboel gezelligheid worden ingehaalt" zei riven grijnzend. "ik ben blij dat we het met elkaar kunnen vinden"

Kira grijnsde, en keek toen naar de grond. 'Ik ben daar ook blij mee... Dit is eigenlijk beter dan steeds dat gevecht... Het voelt goed om weer... een vriend te hebben.' zei hij en richtte zijn ogen weer op haar.

Riven glimlachte naar hem met een lichte blos op haar wangen. Ze was dit soort uitingen niet meer gewend, maar ze vond het fijn. "Dit is ook een stuk beter dan alleen rondzwerven van stad tot stad zonder enig gezelschap" gaf ze toe.

Kira grinnikte zacht. 'Inderdaad...' zei hij en dronk zijn thee op. 'Nou, wat wil je doen? Ik denk niet dat we de hele dag door hier thee gaan zitten drinken en filosofische uitspraken gaan opzeggen, tenzij jij dat graag wilt.' Hij grijnsde.

Riven grinnikte. "Hmm misschien hebben we dat al lang genoeg gedaan." zei ze grijnzend en ze keek nadenkend voor zich uit. "Ik weet niet of het veilig is, maar het lijkt me heerlijk om naar buiten te gaan, naar het strand ofzo.. Denk je dat dat veilig is?"

'Hm, ik kan wel een zonnebril en pet opzetten. Niemand die me herkend. Zeker niet omdat ik nooit naar het strand ga.' Kira grijnsde lichtjes.

Riven glimlachte. "Denk je dat ze mij nog zullen herkennen?" vroeg ze toen en ze keek naar haar spiegelbeeld. "Nouja, dan kunnen we een gedachtentrucje doen."

Kira knikte. 'Wacht even.' zei hij en liep zijn kamer in. Hij kwam er na een paar seconden weer uit met een strohoed waar enkele gekleurde bloemen(neppe) op waren genaaid, die hij op Riven's hoofd zette. 'Nu is je gezicht moeilijker te zien... Bovendien verbrand je dan niet.' Hij grijnsde. De strohoed was van zijn vriendin geweest.

Riven glimlachte. "Bedankt" zei ze en ze bekeek zichzelf in de spiegel. "Hij is echt mooi" zei ze en ze zette de hoed op een manier waardoor je niet veel van haar zag op. "Laten we dan maar gaan"

Ik wil ook meedoen? Kunnen me even vertellen wat er zoal gebeurt is?

naam: Lorena
achternaam: Latifa
leeftijd: 16
uiterlijk: Ze heeft lang gitzwart haar en heldere blauwe ogen, ze is 1.70 en heft vaak onopvallende kleren aan.
innerlijk: Lorena is erg wantrouwend, koel, ijskoud, sarcastisch en medogenloos als ze je niet kent. Maar als ze je kent en ze mag je dan is ze erg beschermend, aardig, vriendelijk en behulpzaam. Ze gaat echt voor je door het vuur.
gave: Watcher
kant(vluchters, division)Vluchters
verleden: Haar ouders zitten bij de Division en ze wouden haar gebruiken, maar haar tante en haar oom hielpen haar om eruit te raken en dat lukte. Jammer genoeg waren haar tante en oom wel gevangen genomen. Nu is ze op de vlucht en probeert een plan te verzinnen om haar tante en oom eruit te halen.
extra: Lorena heeft een hele mooie stem zoals die van een nachtegaal.
door: ScarletRozy

GAAAH, ik was echt lang weg o.O
---

'Wacht even.' zei Kira en ging zijn kamer weer in. Hij deed een zonnebril en een witte pet op en trok vlug andere kleding aan, sinds hij makkelijk herkent zou worden door zijn kledingstijl. Hij had een witte broek aan en een donkerblauw shirt. Zijn zilveren kruis hield hij om maar verstopte die wel onder zijn shirt. Hij kwam weer terug. 'Zo is het veel beter. Geen mens herkent me in deze kleding.' Hij grijnsde lichtjes.

Jaa want je was al lang weg voor ik lang weg was:P

Julia glimlachte en knikte. "Je ziet er totaal anders uit" zei ze instemmend. Rustig liep ze naar de deur. "Moet er nog gecontroleerd worden of de kust veilig is?"