Riven glimlachte en liet hem weer los. Ze keek naar Lily die naar haar toe kwam en voorzichtig omhelsde. "Ik zal je nooit meer uit het oog verliezen" fluisterde Lily. "Dit was de laatste keer dat Dacota je van me ontnam"

james glimlachte
rabb vond het fijn tot riven haar echte familie had gevonden deze was liever voor haar dan dacota want zij was altijd zo had voor riven geweest
try glimlachte en was blij tot ze terug was en hij stond langzaamop en liep naar de keuken waar hij begon te hoesten en hij heild zijn zei vast waar het pijn deed

Lily zag Try moeilijk lopen en ging bezorgd met hem naar de keuken. "Ik ben niet blind, laat me naar je zij kijken" zei ze.

Riven keek naar Rabb. Ze vond het lastig om hier te zijn bij mensen die ze iet eens kende.

Try hoeste even en pakte zijn zei weer pijnlijk vast en hij stroopte zijn shirt wat op en je zag enkel een vlinke blauwe plek op zijn zei, this maar een blauwe plek mam, verdedigt try zich dan.

rabb keek naar riven en bleef dicht bij haar. ik zal jullie naar de logeer kamer brengen, jullie willen misschien wat rust en zo en het zal ook wel vreemd zijn, zegt jamesdan tegen hun 2

"Het spijt me, ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren, bedankt" zei Riven zacht tegen James en ze ging met hem mee naar de logeerkamer.

"Doe nou niet zo kinderachtig, je lijkt ook steeds meer op je vader" mompelde Lily terwijl ze een genezende spreuk uitriep over zijn zij.

rabb volgde riven en james, james wees hun een kamer, het spijt me maar we hebben je daar niet kunnen weg halen omdat we ze niet konden vind, zegt james en dan loopt hij weg, en rabb ging op het bed zitten en keek riven aan.

Try keek zijn moeder koppig aan maar zucht dan en barst weer in hethoesten los, maar dan trekt de bloed uit storting gedeeltelijk weg, en hij hoeste weer even en proefdewat bloed in zijn mond, maar hij zij er niks, van. mag ik gaan slapen ik ben dood op, zegt hij dan

Lily knikte en keek hem aan. "Dat geloof ik. Ga maar lekker slapen jongen" zei ze en ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd.

Riven glimlachte waterig naar Rabb en ging naast hem zitten.

hey, zei rabb en hij sloeg zijn armen om riven heen, ik weet tot het nu pijn doet wat dacota heeft gedaan ,maar deze mensen ze geven om je ondanks dat je er bij weg bent gehaald door haar

try ging naar boven naar zijn kamer en begon daar pas weer te hoesten en na even hoeste hoeste hij wat bloed op en hij voelde nog de pijn, hij had vast een rib gebroken die zijn long had geraakt of zo want ademen deed pijn

Riven beet op haar lip en ze voelde dat een traan haar oog verliet. "Het is vreemd, ik ken deze mensen niet en zij mij niet" zei ze zachtjes.

rustigmaarivenzegt rabb zachtjes en trok haar dichter tegen zig aan, met de tijd leer je ze kennen en zij staan er voor open en jij moet dat ook doen, zegt hij en ik blijf bij je echt waar.

try pakte een zakdoen en veegde zijn mond af en daarna ging hij slapen
----

net alsik zelf. doei<33

Doeg<3

--
Riven knikte en keek hem aan. "Bedankt" zei ze zacht. "Dat waardeer ik echt"

geen dank antwoord rabb dan, en keek de kamer rond het was er knust

"Denk je dat dacota ons gaat zoeken?' vroeg Riven toen.

rabb dacht even na en zei uiteindelijk. ik denk het wel, maar ik twijfel er over of ze ons wilt doden, dat denk ik weer niet, zegt hij dan

Riven beet op haar lip. "Ze mag dit keer niet winnen..." zei ze zachtjes.

ze zal niet winnen daar zorg ik wel voor, zegt rabb en hij streek een pluk haar achter de oren van riven

try sliep zo voelde hij de pijn niet
--

riven kan het ook aanvpoelen als hij pijn heeft he?
en ik heb altijd nog zin in een rs met jou, maar weed geen onderwerp

Jaa dat is waar, dat heeft ze altijd gevoelt maar ze had nooit de verklaring voor sommige gevoelens begrepen dus ze negeert ze.

==
Riven knikte. "Dankje" zei ze zacht. "Laten we maar slapen..."

rabb knikte en stond op van het bed en ging op de slaap bank ernaast liggen, als er iets is wek me dan maar. zegt hij en sluit zijn ogen dan en niet veel late valt hij in een lichte slaap

try werd na een tijdje werd hij wakker en keek op de klok 6uur en hij ging recht zitten en begon weer te hoesten met wat bloed en hij veegde het weer af aan een zak doek die hij in de was deed en dan zuivere kleren aan en hij ging naar onder waar hij een glas water eerst dronk

Om een uur of 6 in de ochtend schrok Riven wakker door een vreemde pijn die ze niet begreep. Het was heviger dan normaal. Plotseling dacht ze aan Try, er was iets met hem en ze ging haar bed uit op zoek naar zijn kamer.

try spoelde zijn mond dan even met water en spuigde het uit en ging dan op een stoel in de keuken zitten, en hij ademde moeilijk in en uit of eerder gezegt pijnlijk, hij wilde niet tot de rest zich druk ging maken ze hadden naast dacota nog genoeg andere zorgen, en hij stond toch weer op en ging de medicijne kast in en hij haalde der wat pijnstillers uit en nam die in

Riven hoorde geluiden in de keuken en liep ernaar toe. Ze zag Try en haar blik werd bezorgd. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze zacht.

try hoorde ineens een vraag en keek meteen op en zag riven, ehm..ik heb gewoon wat pijn aan mijn zij, zegt hij en keek riven aan hij wilde haar niet ongerust maken, en hoe gaat het met joueen beetje bekomen na het nieuws, vraagt hij en hij zette ondertussen de pijnstillers terug

"Met mij gaat het prima maar ik voel dat er iets goed mis is met jou" zei Riven bezorgt en ze ging naast hem zitten. "Waarom verberg je het?"

try keek haar aan en wist tot hij voor haar niks verborgen kon houden, en hij knikte langzaam, ik denk tot ik iets gebroken heb...maar ademen doet pijn enik hoest veel legt hij dan tegen haar uiten keek naar zijn handen. ze hebben het al druk zat met dacota en haar dd ze belagen verschilende delen van de stad en met de orde proberen ze meerdere dingen te doen, ze zijn er nu ookniet ze zijn gaan helpenna een patrunus voor hulp, legt hij uit en hij onderdrukte een hoest bij.

rabb werd kreunend wakker en keek rond en zag riven nergens en hij sond op

"Jeetje wat ben jij stom" mompelde Riven. "Je kan wel dood gaan aan zoiets, kom laat mij kijken" mompelde ze en ze keek hem aan. "Ik kan misschien wat dingen stabiliseren.