Maaike & Sifra

Will lachte en spetterde haar ook nat. 'Ben je er dan juist niet blij mee? Met wat verkoelling'

Emma knikte. 'Ok dan breng ik het terug' zei ze.

Aurora lachte. 'Ik weet niet, ik denk dat ik het liever warm heb,' zei ze en ging op haar rug op het water drijven.
Nate keek Emma aan. 'Dat boek is niet van hem. Ik zag alleen maar dat je moet oppassen. Hij is niet zo'n gezellige kerel,' zei hij.

Emma keek hem aan. 'Dat idee kreeg ikal, gezien het volk\ zei ze, ze stond op en liep terug naar de geheime gang.

Nate zweeg even. 'Ja dat effect heeft hij op mensen. En dieren,' zei hij. 'Het is nogal oneerlijk tegenover Will, hij is degene die het gevecht aan moet gaan.'
Aurora sloot haar ogen. 'Waarom heb je geen prinses bij je zijde?' vroeg ze nieuwsgierig.

Will dacht even na. 'Mijn oom heeft liever niet dat ik koning wordt, vandaar.. Maar zodra dat gebeurd zal ik ook wel verloofd worden denk ik.. Maar of ik het daar mee eens ben.. '

Emma deed de deur open en liep de gang in. 'Maar hij is te bang? Of het kan hem niks schelen?\

Aurora opende haar ogen en zwom een rondje. 'Dan doe je het niet. Zodra je koning wordt heb je het zelf voor het zeggen of niet soms?' zei ze.
'Hij is gewoon een luie zak,' mompelde Nate.

Emma opende de deur van de kamer, die nu anders was. 'HUh' momelde ze. Was ze een verkeerde gang in gegaan?

Will keek naar haar. 'Het is een familie traditie, die kan i niet opeens breken. '

Aurora haalde haar schouders op. 'Je kunt toch wel zelf beslissen met wie je trouwt?' zei ze.
Nate keek op toen hij 'Huh' hoorde. 'Wat?' vroeg hij.

'Dit is niet de kamer waar ik net was' zei Emma twijfelend.
Will schudde zijn hoofd. 'Waarschijnlijk niet, omdat ik jong ben zal ik een heel team van raadsmannen om me heen hebben. Dan worden er een aantal geschikte meisjes uitgekozen.. en ik geloof dat ik dan opzich wel kan kiezen'

Aurora snoof. 'Hoe kun je in godsnaam de rest van je leven met iemand samenbrengen waar je niet van houd? Dat is onmogelijk,' zei ze en zwom naar de kant toe.
Nate fronste zijn wenkbrauwen en liep naar Emma toe. 'Niet?' zei hij verbaasd. Hij had geen idee hoe de kamer eruit hoorde te zien.

Emma schudde har hoofd. 'Nee hij was rond, en er was alleen deze deur, er stond een stoel en een boekenkast' zei ze. 'En een gordijn, met een raam erachter denk ik.'

Will keek haar aan. 'Dat is gebruikelijk, je leert vanzelf van elkaar te houden'

Aurora klom op de kant en sloeg haar armen om zich heen omdat de onderjurk doorscheen omdat hij nat was. 'Dat is anders als dat je eerst verliefd op iemand wordt en er dan mee trouwt. Dat is toch duidelijk? Alleen een dwaas zou zoiets niet begrijpen,' zei ze geirriteerd.
Nate keek Emma fronsend aan.

'Natuurlijk is dat anders, maar ik kan niet kiezen!!' zei hij. kwaad.
Emma keek hem aan. 'Hoe kan dat'

Aurora draaide haar rug naar Will toe. 'Ja dat kun je wel, alleen je bent bang om het te doen,' zei ze terwijl ze haar baljurk van de grond opraapte.
Nate fronste. 'Ik weet niet. Ik ken deze kamer zowieso niet,' zei hij.

Will hees zichuit het water en keek haar kwaad aan. 'Je denkt dat je alles weet , omdat et in jou wereld anders is. Maar je hebt geen flauw ideee waar ik allemaal aan moet denken straks, mocht ik ooit koning worden.. Ik ben zo geboren en ik heb geen keuze, als je dat niet begrijpt, prima. Wees maar blij, jij kan lekker weer naar je huis, en dan verliefd worden of wie je wilt' hij greep zijn kleding bij elkaar en trok het over zijn kletsnatte kleding aan, hij liep weg.

Emma wees naar een nieuwe deur, ze deed hem open en liep een gang door.

Aurora keek kwaad op. 'Ik kan niet naar huis, weet je nog? Omdat jij dingen in je eentje niet kunt oplossen,' riep ze hem na.
Nate liep zwijgend achter Emma aan.

Wll draaide zich om en keek haar woedend aan. 'Hoe durf je zoiet te zeggen?'schreeuwde hij. 'Fijn, als je het zelfzo goed weet' hi liep naar haar toe en wees richting het bos., 'Ga je gang, als het je niet aanstaat he het hier is, dan verdwijn je maar'hij keek haar diep gekwetst en woedend aan.

Emma deed een andere deur open en ze kwamen in een enorme ruimte.

Aurora staarde Will aan. Toen duwde ze de baljurk in zijn handen, draaide ze zich om en begon richting het bos te lopen.
Nate keek om zich heen. 'Dit is best wel raar..' zei hij.

Emma knikte "maar moet je zien hoe prachtig het hier is" zei ze zacht.
Will keek haar na. "misschien dat je daar je ware liefde vind" riep hij.


Heeft ze nou alleen een doorschijnend jurkje aan?

ja zo ongeveer xd

Aurora negeerde Will's opmerking en liep kwaad het bos in. Zodra haar voeten contact maakten met mos en blaadjes liep er een rilling over haar rug. Ze wilde hier helemaal niet heen, voor het zelfde geld werd ze aangevallen, maar ze het ook geen zin om Will gelijk te geven. Dus liep ze verder.
Nate knikte. 'Ik wist helemaal niet dat dit er was.'

"weten anderen dat wel?" vroeg Emma.
Will liep kwaad naar binnen, hoe durfde ze zoiets tegen hem te zeggen?

'Will misschien,' zei Nate peinzend.
Aurora liep met een bonsend hart verder. Het bos was donker en overal om haar heen hoorde ze geluiden.

Will wist dat het niet goed was om haar het bos in te sturen, maar hij was kwaad hij twijfelde of hij haar moest gaan zoeken.
Emma liep de grote ruimte in.

Aurora draaide zich met een ruk om toen ze geritsel in de bosjes hoorde. Ze hapte naar adem en zette het op een rennen.
Nate liep achter Emma aan.

Will liep naar zijn paard, hij dumpte daar de jurk en steeg ip. Hij reed het bos in.

Emma keek rond en liep door weer een deur, het was gigantisch en ze was nieuwsgierig.