Maaike & Sifra

'Nee.. laat maar zitten,' zei Aurora en zuchte.

Will keek naar haar. 'Nee nou moet je het ook zeggen.' zei hij ><

Aurora schudde driftig haar hoofd. Haar wangen kleurden rood.

Will kreeg een flauwe grijns op zijn gezicht. 'Zeg het nou maar' hij keek haar aan. 'Als goedmaker van vandaag' hij keek haar plagend aan. 'Tenzij het niet leuk is'

Aurora lachte. 'Dat is chantage.'

Will lachte. 'Zeg nou maar!'

Aurora keek Will aarzelend aan.

Will keek haar vragend aan.

Aurora liep naar voren toe totdat ze vlak voor Will stond en drukte een kus op zijn lippen. 'Dat,' zei ze zacht terwijl ze zich omdraaide en terugliep.

Will keek haar een tijdje verbouwereerd aan, en wist nite goed wat hij moest doen, hij voelde de warmte door zijn lichaam vloeien, maar wist echt niet wat hij moest doen.

Aurora stond met haar rug naar Will toe en keek naar de grond. 'Sorry,' mompelde ze.

'Het geeft niet' zei Will, vervolgens kon hij zich wel voor zijn kop slaan. Wat zei hij? 'Ik uhm.. ik moet gaan denk ik' mompelde hij.

Aurora beet op haar lip. Ze knikte langzaam.

Will zuchtte diep en liep de kamer uit, hij wist niet wat te doen.

Aurora liet zich op bed zakken en zuchte diep. 'Ik verpruts alles,' mompelde ze.
Nate was de paarden aan het voeren.

De volgende middag, de middag van de actie!! XD

Will ging Aurora halen, hij liep naar haar kamer, en klopte op de deur.
Emma zat vastgebonden in de kamer van die oom, ze had honger, en dorst, ze kreeg niks. En ze was moe, ze had geen oog dicht gedaan en was bang. Wie zou haar nou weer redden, en waarom?

Aurora deed deur open. 'Ah daar ben je!' riep ze opgewekt en liep de gang op. Ze had zichzelf voorgenomen om te doen alsof er niks gebeurd was, maar het kwam er allemaal net iets te geforceerd uit en ze durfde Will niet aan te kijken.
Nate sloop door de gangen.

Will glimlachte lichtjes en liep naar buiten, hij was redelijk zenuwachtig voor die middag. Hij liep naar de stallen.

Emma zuchtte en dacht na, Will was belangrijker dan zij..

Aurora liep naar de stallen. 'Welk paard kan ik gebruiken?' vroeg ze zonder om te kijken. Ze wreef Will's paard over zijn neus.
Nate liep richting de kamer waar hij gisteren uit gekomen was en voelde de deur. Hij was niet op slot. Voorzichtig liep hij naar binnen, maar er was niemand, de kust was veilig.

Will zuchte, er was meteen een afstand tussen hun. 'Deze bijvoorbeeld' hij liep naar een ander paard toe.
Emma was in de kamer van de oom, maar dan in zijn geheime kamer ofzo.

Aurora keek om naar het paard wat Will aanwees. 'Oke,' zei ze.
Nate keek bedachtzaam rond. Waar zou Will's oom Emma verborgen hebben. 'Emma?' riep hij zachtjes.

Emma zat in de kamer en keek voor zich uit. Ze was zo moe.
Will liep naar zijn paard en liep de stal uit.

Aurora liep de stal van het paard in en klopte hem liefkozend op zijn hals. Ze keek over haar schouder aarzelend naar Will.
Nate riep Emma's naam weer, deze keer een stuk luider. Hij probeerde een deur, maar daar zat niemand. 'Waar hang je uit..' zei hij met een zucht.

Emma hoorde niks, en ze voelde zich alleen.
Will keek naar haar en zweeg.

Aurora wende vlug haar blik af en zadelde zwijgend haar paard op. Ze was blij dat ze in ieder geval al goed met paarden overweg kon omdat ze het van thuis gewend was.
Nate probeerde een andere deur, maar ook daar was Emma niet. Hij fronste zijn wenkbrauwen, ze moest hier toch ergens zijn. Langzaam voelde hij langs de muren of er niet ergens een geheime deur zat.