Maaike & Sifra

Nate sleepte en graafde. Toen uiteindelijk alle soldaten begraven waren liep hij weer naar binnen.
Aurora liep gang in gang uit, maar kon Will niet vinden.
Will's oom keek Will geirriteerd aan. 'Je hoorde me wel. Nietsnut. Ik heb alles gezien wat zich daarbuiten afspeelde, en jij wilt koning zijn? Je kunt niet eens je eigen kasteel verdedigen!' zei hij spottend.

Will werd kwaad. 'En uw dan? U zat hier binnen op de troon, niks te doen. U hebt niet eens het leger bij elkaar gebracht, dat hebben Nathaniel en ik gedaan'

Emma rukte zich los en rende weg. 'Laat me met rust!"riep ze, maar die gozer rende achter haar aan.

Nate hoorde geschreeuw. Hij fronste zijn wenkbrauwen en liep op het geluid af. 'Emma, ben jij dat?' riep hij.
Aurora liep de hoek om en zag Will met zijn oom. Ze ging snel om de hoek van de gang staan en luisterde in de stilte.
'Zulke taal duld ik niet. Je hoort respect voor mij te tonen stuk ongeluk, en anders leer ik het je wel,' zei Will's oom kwaad. Hij greep Will bij zijn keel en drukte hem tegen de muur aan. 'Is dat begrepen?'

Will duwde hem van zich af. 'U verdient mijn respect niet!' riep hij kwaad.

Emma rende gillend naar Nathaniel toe (lol) en ging achter hem staan.

De soldaat rende woedend achter haar aan, hij zag Nathaniel en grijnsde vals. 'Denk maar niet dat je haar kunt inpikken.'

Will's oom trok zijn wenkbrauwen op en grijnsde sluw. 'Als je ooit nog op de troon wilt komen, dan zou ik maar uitkijken met wat je zegt,' zei hij.
Nathaniel keek van Emma naar de soldaat. 'Haar? Nee ik wil haar niet. Maar wat ben JIJ aan het doen?' zei hij en fronste zijn wenkbrauwen.

De soldaat deed wankel een stap op hem af, hij had gedronken. 'Ze is een spion' siste hij. ' Ik mag doen met een spion wat ik wil. '

Emma werd kwaad. ' Ik ben helemaal geen spion idioot' ><


Will keek hem aan en zweeg.

Nate schudde zijn hoofd. 'Ze is geen spion. Sterker nog, ze is familie van me dus blijf met je tengels van haar af,' snauwde hij. Hij greep Emma bij haar arm en trok haar mee.
Will's oom liep kwaad weg.
Aurora leunde stilletjes tegen de muur aan. Was het gesprek afgelopen? Ze vond het niet echt netjes van zichzelf dat ze aan het afluisteren was, maar toch kon ze zichzelf er niet van weerhouden.

Emma liep snel met hem mee. 'Wat een engerd' mompelde ze.
Will zuchtte en liet zich tegen de muur aan naar beneden zakken.

Nate liep de gang uit. 'Je mag wel wat voorzichtiger zijn,' ze hij.
Aurora kwam overeind en liep verder. Geschrokken keek ze op toen ze Will zag zitten. Ze had gedacht dat hij ook al weg was.

'Oh dus ik mag niet eens normaal rondlopen' zei ze gepikeerd.
Will keek op en zag Aurora, hij zweeg.

Nate haalde zijn schouders op.
Aurora keek naar Will. 'He.. gaat het wel?' vroeg ze zacht.

Emma zuchte. 'Dankjewel' mompelde ze terwijl ze naar de grond keek.
Will keek haar aan. 'Jawel' zei hij, en hij stond op.

Nate stond stil. 'Jullie waren het he..?' vroeg hij. 'Degenen die vuur en water gebruikten?'
Aurora keek Will onderzoekend aan.

Emma knikte langzaam. ' Ik denk het ja' zei ze onzeker.
Will glimlachte flauwtjes. 'Het gaat prima' zei hij opnieuw.

Nate glimlachte.
Aurora fronste haar wenkbrauwen. 'Niet waar. Je bent kwaad en somber tegelijk, ik zie het aan je,' zei ze scherp.

Will keek haar even verbaasd aan. 'En sinds wanneer ken jij me zo goed?' vroeg hij toen.
Emma keek naar haar handen. ' Ik snap niet hoe..'

Aurora liep rood aan. 'Laat maar zitten,' mompelde ze en draaide zich om.
'Het maakt toch niet hoe, het gaat erom dat je het kan,' zei Nate nuchter.

Will keek naar haar. ' Waar kwam dat vuur vandaan?'

Emma zuchtte. 'natuurlijkw el, hoe kan ik er anders beter in worden? Straks gebeurd het zomaar als ik kwaad word ofzo'

'Van mijn handen denk ik..' zei Aurora.
'Je komt er wel uit,' zei Nate bemoedigend en liep verder.

Emma keek hem na. 'Waar moet ik heen?' riep ze hem na.
Will keek verbaasd. 'Hoe deed je het dan?'

Nate keek om. 'Dat ligt eraan. Wat wil je doen?' zei hij geamuseerd.
Aurora draaide zich om en keek Will aan. 'Ik weet niet.. het gebeurd gewoon,' zei ze. 'Geef me je hand eens.'

Will keek haar aan, en stak toen zijn hand uit.
Emma haalde haar schouders op. 'Iets leuks'

Aurora sloot haar handen om die van Will. Die van haar waren veel warmen dan bij een normaal mens. Zwijgend keek ze Will aan.
Nate dacht na. 'De bieb?' stelde hij voor.

Will fronste. 'Je handen zijn warm, zijn ze dat bij jou.. thuis ook?'

Emma knikte blij. 'Ja oke'

Aurora schudde haar hoofd.
'Weet je de weg?' vroeg Nate plagend. Hij grijnsde.