Annie & Steff

oke we weten waar over

naam:
achternaam:
leeftijd:
uiterlijk:
innerlijk:
magie:
sieraad:
extra:
door:


naam:seto emilio arlando
achternaam:webb
leeftijd:19
uiterlijk:komt
innerlijk:hij is heel erg koppig, rebels,nieuwschierig. maar vooral roekeloos, hij denkt bijna nooit na en doet dingen gewoon die hem in de problemen brengen, verder heeft hij een kort landje en is makkelijk boos te krijgen
magie:zwarte
sieraad:
extra:seto is jaren geleden we gehaalt van zijn thuis, hij probeert nog altijd er achter gekomen waarom de koning dat heeft gedaan, de koning heeft hem vertelt tot zijn ouders hele slechte mensen waren, soms geloof hij hem maar soms ook niet dat is heel wisselent, ondertussen helpt hij de koning, met wat hij hem ook vraagt aangezien hij volgens de koning bij hem in het krijt staat,, verder is hij erg een kennig
door:feniks

naam: Winter
achternaam: Shine
leeftijd: 18
uiterlijk: Lang golvend bruin haar, lichtgrijze ogen,
innerlijk: Moedig, liefhebbend, nieuwsgierig, uitdagend
magie: Wit
sieraad: Zilveren ketting met diamanten hanger in de vorm van een hart.
extra:
doorAnniek

beginnen
ps hij ziet er uit als op het plaatje
---------------

seto had een paard gezadelt en steeg op he dier hij wilde even weg uit het kasteel.soms had hij het gevoel tot daar altijd op hem geled werd en eenmaal buiten was dat gevoel weg.
dus hij reed daarna hart weg op zijn paard

Winter bereed op haar tinker paard door de bossen in de buurt van het kasteel van de koning. Deze missie... tjaa, hij was doeloos. Hoe kon ze in godsnaam de koning verslaan als de andere uitverkorene hem diende? Onmogelijk. Dus voorlopig pendeerde ze haar tijd in het bos, om te schuilen, maar ook om de boel in de gaten te houden.

seto reed eerst even een stukje om het dier warm te laten lopen. en toen hij merkte tot ze warm was gaf hij haar de sporen en ze begon te galoperen door het borst, en hij voelde zich heerlijk en vrij, ook al zei de koning tot het voor zijn bestwil was wat jaren geleden was gebeurt, toch knaagde het aan hem, maar hij zei daar niet snel wat over tegen de koning,

Winter hoorde iemand aankomen en ze reed met haar paard het begroeide deel van het bos in en verschuilde zich daar. Ze kon het niet riskeren gezien te worden. En als ze gezien werd, zou ze een spel moeten spelen.

seto reed een stukje door maar dan ineens stopte zijn merrie met galloperen en seto viel van het paard af met een smak op de grond, maar pijn deed het hem niet hij moest lachen en nog wat harder toen zijn paard met zijn neus tegen hem aan duwde als een soort spelletje.
dat doe je altijs he. zegt hij tegen haar als hij recht komt. en het paard hinnikte XD

dit is de ketiing van hem
http://browse.deviantart.com/?qh=&section=&q=necklace#/d10m5a5

Vlak voor haar neus viel er een jongen van zijn paard. Winter hield haar hand voor haar mond om te voorkomen dat er een lachgeluidje zou ontsnappen. Ze bekeek de jongen vanuit haar veilige plek. Wie was hij?

seto aaide zijn merrie en net voor hij weer wilde op stappen bleef hij staan hij had het gevoel als of iemand naar hem was aant kijken en hij keek rond,hij voelde het. wie is daar....kom te voorschijn. zegt hij dan zo luid en duidelijk mogelijk, en zijn houding was gespannen.

Winter bleef roerloos staan en dacht razendsnel na over wat ze moest doen als hij haar zou betrappen. Ze had een compleet nieuwe persoonlijkheid voor zichzelf geschreven voor ze op pad ging, zodat haar verhaal altijd waterdicht zou zijn.

ik weet tot je er bent...zegt seto en hij keek nog eens rond en zijn blik bleef hangen op de struiken en hij liep er op af en hij trok een dolk, hij was wantrouwig geworden en dat zag je aan zijn blik, de koning had ooit vertelt tot mensen zijn kracht wouden gebruiken net als zijn ouders

Winter sloot haar ogen en ging op in haar spel. "Doe me alsjeblieft niks" zei ze op een angstige toon. "Ik ben gewoon een wees, dakloos..." zei ze zacht. "Ik woon hier in het bos.."

seto haarde een stem van een bang meisje en hij trok de struiken op zij en zag een meisje en hij keek haar even aan en liet zijn dolk wat zakken, ik doe je niks. zegt hij dan kort en hij opserveerde haar.

Dat was makkelijk zat. Dacht Winter bij zichzelf en ze zette bange ogen op en ze keek hem aan. "W-wij ben jij?" vroeg ze zacht terwijl ze uit de struiken kwam en hem aankeek.

seto vernouwde zijn ogen toen ze vroeg wie hij was. iemand die aant rijden is in het bos. zegt hij dan en hij heild de dolk vast omdat hij wantrouwig bleef maar hij heild de dolk wel omlaag gericht. en hij keek het meisje aan ze was best knap vond hij maar dat zei hij niet en hij liep naar zijn paard

Toen besefte Winter iets. Het plan was ideäal, ze was zeker niet achterlijk, die jongen was haar tegenpool, zwarte magie. Ze was altijd getraind in het herkennen van zo iemand. Hij had duidelijk niet door wie zij was. Dat was perfect. "Wacht.. Laat me niet alleen." zei ze zacht. "Ik heb al tijden geen mens gezien.. ik voel me soms eenzaam."

seto bleef staan en wilde tegen haar ingaan tot hij echt weg moest maar hij deed zijn mond dicht toen hij hoorde tot ze zich eenzaam voelde, zo voelde hij zich ook wel snel omdat hij meestal veel i het kasteel moest blijven,misschien...kan ik nog wel even blijven zegt hij tegen haar, en hij bekeek haar weer en zag tot haar kleren redelijk normaal uit zagen maar zei er nog niks over

Winter keek hem met haar grote grijze ogen aan en glimlachte toen. "Bedankt" zei ze opgelucht en ze ging op een omgevallen boom zitten en ze keek naar hem. "Wat is je naam ruiter?" vroeg ze zacht.

mijn naam is webb zegt seto, hij zei dan wel zijn achternaam, maar hij wilde nog niet zijn voornaam zeggen daar vertrouwde hij haar nog niet genoeg voor en hij ging nog wat wijfelent ook op de boomstam zitten, en de jouwe.

"Mijn naam is Julia." zei Winter glimlachend. Ze wist niet zeker of haar naam bekend was bij de koning, maar ze nam het zekere voor het onzekere. "Leuk je te ontmoeten Webb. Het is fijn dat je even de tijd voor me wil nemen. Ben je op jacht? Of gewoon op verkenning?"

gewoon op verkenning, een bos blijft nooit het zelfde. zegt seto tegen julia, hij vond het best fijn gewoon met iemand te praten, dit deed hij niet snel en hij glimlachte naar jaar. dus jij woont hier, vraagt hij dan wat plagent tegen der, maar niet aanvallend

Winter glimlachte een beetje speels naar hem en knikte. Haar lange haar gooide ze wat naar achter. "Ik hou van mijn vrijheid." zei ze. "Ik leef van de natuur, dat is veiliger en prettiger dan leven met de mens.. Er is zoveel ellende in de steden." zei ze. Ze keek hem aan. "Maar jij ziet er uit alsof ik je kan vertrouwen."

seto glimlachte en keek naar de grond toen hij winter zo vol lof hoorde praten over vrijheid en zo. dat klinkt heerlijk, zegt hij tegen haar maar hij kon het niet hij stond bij iemand in het krijt. vind je...vraagt hij dan, de meesten mensen meiden mij het liefste zegt hij en hij stond op.

Winter stond op en pakte met haar zachte hand zijn pols beet en ze keek hem in de ogen. "Waarom mijden die mensen dan?" vroeg ze zacht. "Ik begrijp niet waarom? Zijn ze gek ofzo?"

seto schrok toen zij hem vast pakte en keek even naar haar ogen en trok zijn pols snel los. weet ik niet. toen ik het iemand vroeg durfde die niks te zeggen daarna kwam....zegt hij maar hij wilde de koning niet zeggen misschien werd ze dan ook zo bang. iemand bij wie ik in het krijt sta...en die gene ging snel weg. zegt seto en hij pakte zijn paard. die gene is nogal beschermend over me ik mag nooit lang wegblijven, zegt hij dan