Winter keek hem aan. "Sorry, nu is het voorbij. Alles zal nu goed zijn." ze glimlachte waterig. Ze had niet durven dromen dat het nog goed zou komen, het voelde heerlijk om zijn armen weer om haar heen te voelen. Weer met hem te kunnen praten.

"Je hebt al een hint gehad, je weet dat ik iets van plan ben en meer zeg ik niet" zei Keith uitdagend.

'Ik heb je echt heel erg gemist, Winter,' zei Sirius glimlachend.

Cassie zuchte diep. 'Gemeenerik,' mompelde ze terwijl ze de andere kant opkeek, zijn blik met opzet ontwijkend in de hoop dat hij haar iets meer zou vertellen.

Winter legde haar hoofd tegen zijn sterke borst aan. "Ik jou ook, bedankt dat je me hebt vergeven." fluisterde ze.

Keith begon haar te kietelen. "Hou eens op met dat overhalen." zei hij lachend terwijl hij doorkietelde.

Cassie probeerde een serieus gezicht te houden, maar begon al snel te kronkelen en draaien onder Keith's aanraking en barstte in lachen uit. 'Stop!'

Sirius hield Winter stevig tegen hem aan.

Keith lachte en ging door. "Wat zeg je?" aloso fhij haar niet gehoord had.

Winter hield hem vast. "Weet je het zeker?" vroeg ze zacht.

'Keith, ik smeek het je, stop!' riep Cassie smekend uit. Ze probeerde zich lachend los te wurmen uit zijn grip.

Sirius keek Winter vragend aan. 'Wat, dit? Heel zeker.'

"Iedereen kijkt me aan met kwade blikken... Ze zullen het niet begrijpen." zei Winter zacht en ze keek hem aan. "Dat wil je niet aandoen"

Keith ging door. "Je vergeet het magische toverwoord!" zei hij plagent.

'Alsjeblieft?' zei Cassie op een wanhopige toon. Ze kon erg slecht tegen kietelen.

'Ze zullen zich er uiteindelijk bij neerleggen. Bovendien gaat het ze niets aan, of wel soms?' zei Sirius geruststellend. Hij glimlachte naar Winter

Keith lachte en stopte hij keek haar met pret ogen aan.

Winter keek hem aan. "Je hebt gelijk, ik wou alleen zeker weten dat je eraan gedacht had." zei ze en ze keek hem aan. Zijn lieve gezicht betekende zoveel voor haar.

Cassie haalde opgelucht adem. 'Je bent echt een pestkop,' zei ze zacht. Haar mondhoeken gingen omhoog en vormden een glimlach.
Sirius plofte neer in een stoel en trok Winter bij hem op schoot. 'Natuurlijk. Ik neem niet zomaar een besluit, ik denk er eerst over na.'

"Daarom hou je toch van me?" vroeg hij met een scheve grijns op zijn gezicht.

Winter glimlachte en keek hem aan. "Je bent alles wat ik ooit gewild heb" zei ze zacht en ze liet haar gezicht op zijn borst rusten.

'Ja. Dat betekent niet dat ik je niet terug kan plagen,' zei Cassie terwijl ze zich vooroverboog. Haar lippen waren millimeters bij die van hem vandaan, maar ze zoende hem niet. In plaats daarvan gaf ze snel een lik over zijn onderlip en boog weer achterover. Ze grijnsde.

Sirius streels met zijn hand door Winter's haar. 'En jij bent dat voor me,' antwoorde hij zacht.

James was nogal onrustig, hij wist niet waar zijn vrienden waren, en hoe hij tegen hun had gedaan toen hij zichzelf niet was. Hij was ondertussen ook het gestaar zat, hij wist ook wel dat hij was opgestaan uit de dood, maar hij had zelf geen idee hoe hij dat had geflikt, hij wist zelfs niet waarom hij überhaupt dood, of nep dood of wat dan ook was gegaan. Hij keek naar Lily die naast hem stond, en hij pakte haar hand vast, gelukkig was zij bij hem.

Keith keek haar lachend aan. "En dat noemt mij gemeen!" riep hij uit. "Nog een zo'n actie en ik til je op en gooi je buiten in het meer!"

Winter glimlachte en voelde zich gelukkiger dan ze in tijden geweest was. Ze had zijn hand vastgepakt en gleed met haar hand over zijn handpalm en zijn vingers. "Samen kunnen we de wereld aan"

Lily glimlachte naar James. "Misschien moeten we kijken of we Sirius kunnen vinden." zei ze zacht. "Hij heeft je vast gruwelijk gemist"

James knikte langzaam. 'Ja is goed' zei hij. Hij glimlachte. 'Ik heb alleen geen idee waar hij kan zijn'

'Alsof je dat zou doen, ik geloof er niets van' zei Cassie op een uitdagende toon. Ze keek Keith grinnikend aan.

Sirius glimlachte. 'Niet alleen de wereld, het hele universum.'

James liep met Lily door het kasteel, op zoek naar zijn vrienden.

Keith lachte en tilde Cassie op over zijn sterke schouder en liep de leerlingenkamer uit. "Dat zullen we nog wel zien" zei hij lachend.

Winter glimlachte en keek hem aan.

"Ik weet het wel, waarschijnlijk in de leerlingenkamer, hij kan vast wel een vriend gebruiken, hij was nogal aan het mokken de laatste tijd, die ellendige Winter heeft hem behoorlijk gesloopt, en jij was ook nog eens je geheugen kwijt. Hij heeft je nodig" zei Lily en ze trok James mee de leerlingenkamer in. Daar zag ze Sirius met Winter op schoot en ze keek hem met grote ogen aan. "Wat doe jij nou weer?"

James zuchtte. Sirius had hem helemaal niet nodig, hij had Winter. Hij trok aan Lily's arm. 'Kom, laat maar' mompelde hij. Hij had hier totaal geen zin in. Hij had Winter nog steeds niet vergeven, maar hij wou nu ook geen ruzie. 'kom' zei hij opnieuw zacht.

Sirius hief zijn hoofd op Hij was even verward bij het zien van James, maar herstelde zich snel. 'Sta even op, ik kom zo terug,' zei hij zacht tegen Winter.
Cassie hapte naar adem. 'Keith, alsjeblieft niet,' zei ze lachend. 'Ik geloof je.'

Keith bracht haar naar buiten. "Jaja, dat zeg je alleen maar" zei hij. "Je weet toch dat ik altijd het laatste woord heb?"

Winter knikte. "Succes." zei ze zacht.

"James doe niet zo stom, praat met hem, dat komt goed uit want ik moet met Winter praten" spoorde Lily hem koppig aan toen ze op de gang stonden.

James keek Lily aan. 'Hou je rustig alsjeblieft' zei hij. 'Ik wil geen ruzie' hij liet Lily's hand los, maar had helemaal geen zin om met Sirius te praten.

Sirius stond op en liep de leerlingenkamer uit. Hij keek zwijgend naar James en Lily.

'Begrijp wel dat als ik straks nat ben, jij dat ook zal zijn,' zei Cassie waarschuwend.

James stak zijn handen in zijn zakken en keek zwijgend voor zich uit.

Lily glimlachte even naar Sirius en liep de leerlingenkamer in. Recht op Winter af. "Jou moet ik hebben" zei ze kortaf en ze ging op de stoel tegenover haar zitten. "Waarom heb je James dat drankje gegeven? Hoe wist je wat je hem moest geven en waarom heb je het gedaan, je mag hem niet eens."

"Het was een gok, het enige wat ik kon bedenken en het hielp, natuurlijk laat ik de beste vriend van Sirius niet sterven.." zei Winter.

Keith lachte. "Je spartelt anders niet erg hard tegen, het lijkt wel of je het leuk vind om te gaan zwemmen."