Two makes the seal.

Gabe knikte. 'Ik moet er niet aan denken.. Je zit voor altijd met elkaar opgescheept.'

"Je bent gedwongen om samen te werken..... en kinderen te krijgen..." Julia beet op haar lip. "Ik snap niet dat dit soort dingen ooit bedacht zijn.."

gabe zuchtte. 'Als ik kinderen krijg dan doe ik ze dat niet aan hoor.. '

"Als wij kinderen krijgen mogen ze zelf kiezen met wie ze trouwen" zei Julia glimlachend.

Gabe knikte. 'Ongeacht hun afkomst!'

Julia knikte. "Ja, ongeacht alles." zei ze. "Zullen we dat bij deze vast afspreken?"

Gabe knikte. 'Is goed.' zei hij. 'We laten onze kinderen vrij.'

Julia knikte. "Ik ga bij deze akkoord" zei ze glimlachend.

Gabe grijnsde naar haar. 'Ik denk van alle meisjes waar ik aan uitgehuwelijkt kon worden, dat ik met jou het meeste bof.'

"Zo denk ik ook over jou" zei Julia glimlachend en ze keek hem aan. "We hebben geluk gehad"

'Hoe is dat met je zus?' vroeg Gabe.

"Op het begin was prins Nathaniel wat afstandig en kil tegen haar omdat hij tegen het huwelijk was en hij hoopte dat het afgeblazen zou worden. Maar nu is hij lief voor haar en ik denk dat ze het ook goed getroffen heeft." vertelde Julia hem

'Gelukkig maar.' zei hij. Hij bedacht zich dat het voor Julia ook naar zou zijn als Emma zo ongelukkig was geweest.

Julia knikte en ging naast hem liggen. "De avond valt langzaam in."

Gabe knikte en keek naar de lucht die al wat donkerder begon te worden.

"Vertel eens wat over waar je woont" zei Julia zacht.

Nathaniel bewoog onrustig heen en weer in zijn slaap. Zijn gezicht was vertrokken van de pijn.

Emma maakte zich zorgen en hoopte dat ze er bijna waren. Ze herkende de omgeving vanuit het raampje, dus het was niet ver meer.

Gabe dacht even na. 'Onze tuin is groter dan die van jullie en het grenst aan een van de bossen.. Het volk is best rustig, maar er zijn nogal veel volkfeesten, en dat vinden ze geweldig..'

rabb reed door op nathaniels paard en hij keek om ze waren hem niet meer gevolgt en hij zuchte diep, ze moesten dit anderster aan pakken...ze moesten weten tot nathaniel niet was als zijn vader, en hij reed door en hoopte tot de koets ongedeert was

willen jullie alsjeblieft meedoen

http://gsmrpg.lovelyforum.net/t114-counter-terrorist-unit#16743

Nathaniel werd wakker toen de koets stopte. Hij opende zijn ogen. 'Zijn we er?' mompelde hij.

Emma knikte. 'Ja volgens mij wel.'

"Dat klinkt alsof het er fijn is." zei Julia glimlachend.

rabb reed door en zag het kasteel in de verte al en hij spoorde het paard extra aan

Nathaniel kwam moeizaam overeind en ging half struikelend de koets uit. 'Vergeet niet dat je niets tegen mijn vader mag zeggen,' zei hij moeizaam terwijl hij richting de ingang van het kasteel begon te strompelen met zijn hand tegen zijn wond aan gedrukt.