Sanne en Isa

Wat is Changeling: the Lost?
Changeling: the Lost is een rollenspel van uitgever White Wolf. Het gaat over
Wisselkinderen (Changelings) die in de mensenwereld hun plaats moeten vinden.
Daarnaast moeten ze zich weren tegen de Feeën die hen terug willen halen naar
Arcadia.

Wat zijn Wisselkinderen?
Wisselkinderen zijn mensen die ontvoerd zijn door de Feeën
naar hun wereld Arcadia. Daar zijn ze tot slaaf gemaakt en
moesten nare, pijnlijke en vernederende taken volbrengen of
werden tot huisdieren of speeltjes gemaakt. De Feeën zijn geen
lieftallige bloemenwezentjes of goedaardige petemoeien die
wensen vervullen voor arme meisjes. De Feeën zijn onsterfelijk,
ongekend machtig en volstrekt harteloos. Ze kennen geen
geweten of mededogen, zien geen verschil tussen goed en
kwaad. Al wat hen drijft is hun eigen bizarre verlangens. Ze
wonen in Arcadia, een rijk gedreven door Tijd en Lot, waar de
werkelijkheid even vloeibaar is als een droom en alles
veranderlijk is. Het is een plek van nachtmerrieachtige
schoonheid, zo intens prachtig en onbeschrijfelijk gruwelijk dat
men er alleen om kan huilen.
Wisselkinderen zijn degene die ontsnapt zijn aan hun meester
of meesteres. Een lichtpuntje uit hun oude leven, hun liefde voor
ouders, kind of geliefde, is als een baken dat hen terug loodst

naar huis. Ze zijn gevlucht door de Haag die Arcadia scheid van de wereld van de
mensen. Eenmaal terug gekropen door de doornen van de Haag, bloederig en
uitgeput in de wereld van de mensen beland, merken ze dat de tijd in hun
afwezigheid verstreken is. Hun plaats in de mensenwereld is ingenomen door iets
wat precies op het Wisselkind lijkt zoals hij nu zou zijn als hij nooit ontvoerd was; een
zogenaamde Dubbelganger. Deze Dubbelganger heeft alles overgenomen wat het
Wisselkind ooit had in de mensenwereld: huis, familie, geliefden, baan enzovoort.
Ook is het zo dat tijd in Arcadia en in de mensenwereld anders lopen. Een verblijf
van twee jaar in Arcadia kan tien jaar in de mensenwereld zijn bijvoorbeeld. Of
andersom een verblijf van twaalf jaar kan drie jaar in de mensenwereld zijn.
Daarnaast is het Wisselkind ook zelf veranderd: hij is nu half mens, half fee. Hoewel
dit een voordeel geeft, namelijk gedeeltelijk de macht van de feeën kunnen
gebruiken, heeft dit ook een nadeel, ze kunnen geen gewoon onderdeel meer
kunnen zijn van de maatschappij. Voor normale mensen zien de Wisselkinderen er
normaal uit, door een Verhulling die hen er uit doet zien als normale mensen. Echter,
voor hun soortgenoten en degene die door de Verhulling heen kunnen kijken zien ze
er uit als half fee en half mens. Hoe ze er precies uitzien verschild per Wisselkind en
is voornamelijk afhankelijk van hun Reflectie.

Eenmaal uit Arcadia worden de herinneringen
van Arcadia troebel en warrig. Het enige wat
ze zich nog herinneren is dat ze ooit slaaf
waren van de Feeën in Arcadia. Arcadia lokt
wel met al haar wonderen en schoonheid,
echter de angst voor de Feeën zorgt er voor
dat geen Wisselkind ooit nog terug wil naar de
Feeën.
Er is nog iets waardoor een normaal leven
voor de Wisselkinderen bemoeilijkt wordt. De
Feeën laten hun eigendom niet zomaar gaan
en sturen regelmatig jagers erop uit om hun
eigendommen terug te halen. Het is om deze
redenen dat de Wisselkinderen samen komen
in Hoven. Elk Hof is verbonden aan een
seizoen en de Hoven werken samen om sterk
te staan tegen de Feeën.
De Feeën zijn echter geen constante
bedreiging waardoor de Hoven niet altijd een
gemeenschappelijke vijand hebben en de
hovelingen zich kunnen bezighouden met hun
eigen relaties, vrijetijdsbesteding, schandalen en machtsspelletjes.

klinkt goed XD die verhaal lijn XP

feniks vlame schreef:

klinkt goed XD

Best wel he?

jah vind het echt goed

ik snap het!! Jahoe ik snap het
oke ik ga een rol maken in de vorm van een verhaaltje want ik heb geen zin om domweg een lijstje in te vullen.

Ik ga morgen mijn rol maken XD Haha, want ik ga zo slapen.

Oh, trouwens, het is niet meer zo uitgebreid als ik vroeger altijd deed. Ik ben nu gewend te RPGen met 1 vast personage, en dan heb ik steeds hetzelfde lijstje XD

haha maakt niet uit hoor :p

ik ga er voor gewoon te beginnen en dan de rol uit te leggen in het rollenspel als het waren. Dan ben je zoiezo ook weer een paar pagina's verder XD

Sanne wil je een rpg XD met mij

Haha, oké, dan ga ik dat ook doen.

Aan jou de eer te beginnen. Ik kwam met het plot (A)

oke maar als ik iets verkeerd doe moet je het wel even zeggen

Een meisje kwam een verlaten donkere steeg in geslopen. Ze had haar armen om zich heen geslagen om zichzelf wat te beschermen tegen de bittere kauw die de avond met zich mee droeg. Ze zat onder de krassen en open sneeën en ook van haar kleren was niet veel meer over. Haar top was aan stukken gescheurd door de doornen van de heg die haar terug had gebracht naar hier. Ze wist dat ze zich zo niet thuis kon vertonen. Hoe zou het met haar ouders zijn? Zouden ze bang zijn ? Zouden ze haar vergeten zijn? Ze wist het niet. Ze keek wat tussen de rommel in de hoop iets van een deken te vinden die ze om zich heen kon slaan.

En opvallend lange jongen liep door de donkere straten van een verlaten stad, de stad waar hij al vrijwel heel zijn leven gewoond had, het leven voor Arcadia. De avond was donkerder dan de avonden die hij gewend was, de lucht boven hem was pikzwart, er was geen ster te zien aan de hemel, en zelfs de maan leek verborgen te zijn achter de wolken. De jongen liep doelgericht naar een bepaalde straat toe, de straat waar zijn ouderlijk stond, waar zijn ouders als het goed was nog woonden. De weg naar zijn huis toe was behoorlijk lang, dat kwam niet door de afstand, maar door het tempo waar de jongen op liep. Hij kon namelijk amper fatsoenlijk vooruit komen, zijn rechter been leek namelijk zwaar gewond te zijn, hij strompelde.

Het meisje vond een lang sweatshirt. Het was niet veel, het was niet fris en het was een mannen shirt, maar het was tenminste beter dan het shirt wat ze nu aan had. Dat aan draadjes aan elkaar hing en die het elk moment konden begeven. Ze trok het aan en haalde de takjes die zich in haar lange blond golvende haar hadden vast gegrepen er zo goed mogelijk uit. Haar ouders zouden een hartaanval krijgen als ze terug kwam maar ze was terug in de stad en kon terug naar huis. Het enige wat ze al die tijd al had gewild. Waar ze zich groot voor had gehouden en voor had gevochten en nu kon het. Ze kwam de steeg uit en liep iets wat in een gedoken over de straat heen, richting centrale park. Richting de straat waar haar ouders wonen en waar zij nu na al die jaren naar terug zou keren. Het enige lichtpuntje dat haar de kracht had gegeven.

De jongen strompelde vermoeid verder. Het was alsof alle energie die hij ooit bezat uit zijn lichaam gezogen was. De ontsnapping uit Arcadia was zwaar geweest, en had behoorlijk wat van hem geëist. Vooral de doornen waar hij zich doorheen had moeten banen hadden hem afgezwakt, alles deed hem zeer, vooral zijn rechter been. Ondanks het feit dat hij nog amper de kracht had om vooruit te komen, liep hij toch verder, nu hij terug was in de stad waar zijn hart lag wilde hij niet zijn tijd verdoen met zielig op de stoep zitten. In de verten zag hij het begin van de wijk waar hij woonden, de straat waar hij vroeger altijd doorheen fietste wanneer hij naar school moest.

Het meisje liep iets wat wankel over de stoep heen. Ze moest een aantal keer haar evenwicht terug vinden om niet op de grond te vallen. Ze liep doelgericht naar de straat waar haar ouders woonde toen ze nog thuis woonde, toen ze nog niet was meegenomen naar Arcadia. Ze ademde wat zwaar maar dat weerhield haar niet om stevig door te lopen. Ze wilde naar huis. Ze wilde haar ouders zien. Het enige waar ze nu nog aan kon denken was dat. Ze liep door. De blikken van mensen die nog op straat waren negerende.