Riven knikte ze trok haar stok en ging de trap af. "Aquamenti" zei ze en stralen water kwamen uit haar staf.

try begon ook te blussen en niet veel later begoon rabb ook.

Riven bluste jeeej:D Maar er was overal vuur.

jah, dus ze moeten dadelijk eigelijk verdwijnselen,,,en ze komen dan bij dacota uit> uit
maar moet dadelijk weg
----
try hoeste er was veel rook en de vlammen werden hoger ookal bluste ze
rabb pakte riven vast, dit gaat niet lukken, zegt hij tegen haar

"We hebben geen keus" zei Riven vastbesloten en ze bluste door.

we kunnen nog verdwijnselen voor het vuur ons grijpt, zegt rabb die door bluste
try bluste hevig door

"Ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik heb nog nooit verdwijnseld" zei Riven.

try keek riven aan, ik ook niet zegt hij en hij keek rabb aan
ik kan het ik kan met jullie verdwijnselen maar jullie moeten dan wel nu een keuze makgen, zegt rabb en hij keek naar de vlammen

"Oke we doen het" zei Riven en ze greep Rabb bij zijn arm vast.

try keek naar de vlamen en zuchte, en greep rabb toen ook maar vast, rabb verdwijnselde en dacht aan een mooie open plek maar terwijl hij verdwijnselt voelt hij iets heel vreemds, en hij voelt zijn voeten op de grond komen en hij zelf ziel op de grond er was iets mis gegaan voelde hij
try viel ook op de grond

dacota glimlachte toen het 3 tal eindelijk verscheen

Riven viel op de grond en besefte meteen dat Rabb en Try verdwenen waren. Ze vloekte, ze waren in de val getrapt.

dacota liep naar haar vriend en gaf hem een kus, ik ga riven een lesje leren, doe jij het bij haar broer en kijk eens of hij misschien iets van de orde kwijt wilt glimlacht ze en ze gaf hem nog een kus voor ze weg liep en na de kamer waar riven was ging ze binnen, expeliarmus, zei ze meteen om haar te ontwapenen.

try kwam recht en keek rond, en hij vloekte en liep naar de deur en richte zijn toverstok en maakte hem los van het slot en maakt de deur dan open...

rabb vloekte kwaad en stond op en zag dan een dd binnen komen

Rivens toverstok schoot uit haar handen en ze keek Dacota woedend aan. "HOe kon je!?"

De vriend ging de kamer van Try in en ontwapende hem. "Hallo dwarsligger"

heel makkelijk en met een best simpelen spreuk zeg dacota die haar stok handig op ving en keek riven aan, hoe vind je je echte moeder, vraagt ze ineens terwijl ze riven nouwkeurig in de gaten heild

try deinsde wat achter uit maar niet van bang heid maar uit rebelsheid zodat hij alles kon zien, wat moet jij weer, snauwt hij dan

"Ze is een liever en beter mens en heks dan jij ooit zal zijn!" beet Riven Dacota toe.

De vriend grinnikte kil. "Jij loopt in de weg, net als je vader" zei hij

dat is nogal jammer te horen riven, maar hecht je niet teveel aan haar want die is kan wel eens een was worden als je begrijpt wat ik bedoel, dreigt dacota, ze wilde vooral rivens hart raken mant lichamelijke pijn kon ze onderhand wel hebben

dat moet ook sist try en dan haalt hij uit met een vuist richting zijn gezicht

"Ik vergeef je nooit wat je gedaan hebt" zei Riven fel.

De vriend ving de vuist op. "Denk maar niet dat je mij aan kan"

je hoef me ook niet te vergeven je hoef alleen maar te doen wat ik je zeg, zegt dacota en ze liep wat dichter bij riven en ze keek haar spottent aan, rabb en je broer zijn er ook nog weetje, fluistert ze dan.

try keek hem rebels aan, dat zullen we nog eens zien, zegt hij en hij spuigt in zijn gezicht en schopt alsvolgt naar zien knie holte

De vriend greep naar zijn knie en veegde de spuug weg. "Nu heb je het gedaan, Crusio!" schreeuwde hij.

Riven slikte. Ze zou die andere vast pijn doen.. Ze wachtte af

try schreeuwde het uit van de pijn ook al had hij geprobeert niet te schreeuwen maar hij kon het niet

dacota hoorde try schreeuwen, hoor je dat, vraagt ze dan speels aan riven, maar hij liekt te erg op zijn vader jammer genoeg...misschien is het goed voor je om te zien hoe hij is gestorven zegt ze dan(ze heeft de herinneringen gestolen van de zuster diie er bij was) en ze houd een flesje omhoog, of wil je naar je broer kijken, zegt ze spottent

De vriend lachte spottend. "Slap" zei hij kil. "Zelfs die zus van je kan er beter tegen."

"Laat me de herinnering zien" zei Riven fel.

try hoorde de woorden, hij moest sterk zijn voor zijn vader en moeder maar vooral voor riven, en die gedachten heild hij zich voor en hij stopte langzaam met schreeuwen en probeert dan recht te komen.

goed, zegt dacota en tovert een hersenpan en gebaart aan riven tot ze kan kijken
zij zelf zou wachten

Riven keek naar de herinnering. Hoe dacota haar wegnam, hoe ze Lily vervloekte waar het toch al zo slecht mee ging. Hoe Servio zijn leven gaf om Lily en haar zoon te redden. Met tranen in haar ogen kwam ze weer uit de pan.

"Crusio" zei de vriend opnoeiw

dacota keek riven aan, en liep naar haar toe, als hij zich had aan gesloten leefde hij nu nog, zegt dacota, ik geef jou de zelfde keuze, je kan kiezen mij dienen of iets wat ik alleen nog weet.

try voelde opnieuwe pijn golf komen maar schreeuwde niet en zakte alleen op zijn knieen en zijn handen trilde

Riven slikte en keek naar Dacota, wat moest ze in vredesnaam doen? Ze wilde haar niet dienen.. Maar wat wou ze anders doen? Haar doden, of waren er meer levens op het spel. "Oke..." zei ze zacht. "Ik zal je dienen.."

De vriend lachte kil. "Je leert snel"