The Six Senses

Julia keek hem met grote ogen aan. "Illigaal?" vroeg ze zacht zodat niemand mee kon genieten. "Hoe bedoel je?"

Akira lette niet goed op waar ze liep en ze knalde tegen iemand op (Sean). Ze viel achterover op de grond en keek met een verbaasd gezicht omhoog.

Sherapine keek rond en verdween toen in een donker steegje. Er was toch niks interessants meer bij de brandende auto. Ze ging op een container zitten en haalde het haar aan de rechterkant van haar gezicht weg. Ze pakte een klein, soort van, schroevendraaiertje en begon de "knopjes" die zich van af haar slaap tot haar hals te zien waren aan te draaien. Ze waren langzaam kapot aan het gaan en de golven van emoties en gevoelens van haar en andere maakte haar al dagen helemaal gek.

sean hoorden een sirene in de verte die kwamen op he ongeluk af. hij moest hier weg voor hij herkent werd en hij begon te lopen maar dan voelt hij hoe iemand tegen hem op bodst en hij zag tot ze op de grond was gevallen, sorry, zegt hij snel en heilp haar overeind

'Nou, ik ben al mijn identiteitsbewijzen kwijt, dankzij de wetenschappers. Daarom mag ik hier eigenlijk niet zijn. Gelukkig herkennen ze me niet.' zei Elliot en trok zijn capuchon over zijn hoofd.

(Ze zijn hier illegaal he! Daarom zit de overheid achter ze aan. Deels omdat ze illegaal zijn, en deels omdat ze dus speciaal zijn)

Akira werd overeind geholpen. Ze keek de jongen verontschuldigend aan. 'Nee, het was mijn schuld, het spijt me,' zei ze. ze sloeg een hand voor haar mond toen ze besefte hoe robotachtig haar stem klonk, het machientje was niet goed afgesteld. Vlug draaide ze zich om en liep weg.

Julia keek hem aan. "Ik ben ook illigaal... door de wetenschappers" zei ze toen zacht. "Ben je ook een van de... 6?"

Sherapine verborg de kleine mechanische knopjes weer achter haar haar toen ze de sirenes hoorde. Ze verliet voorzichtig het steegje en mixed zich in de mensenmassa die alle kanten op ging. Wel hielt ze de omgeving goed in de gaten, hopend de politie voor te blijven en veilig van het de plek van het ongeluk weg te kunnen komen.

sean had het gehoord maar had er niks van gezegt, is niet erg...zegt hij en, hij wist hoe ze zich voelde dat had hij ook op een ander vlak dan en hij hoorde de sirenes en hij begon op een drafje te lopen, hij moest hier weg maar hij zag alles binnen de 1 meter wel maar verder niet,

Elliot keek nu serieus naar Julia, en knikte lichtjes. Hij veegde zijn haar weg van zijn oren, en zijn mechanische oren werden zichtbaar. 'Horen.' zei hij kort.

Akira hoorde de sirenes dichterbij komen en ze baande zich op een snel tempo door de menigte heen in de tegenovergestelde richting.

Julia knikte. "Voelen." vertrouwde ze hem toen toe. "Ik kan het je niet echt laten zien. Ze hebben mijn hele zenuwstelsel vervangen..."

sean liepdoor en door tot hij het meisje van net weer zag en heild haar tegen, sorry, maar kun jij mij helpen jij moet hier weg en ik ook, misschien kunnen we samen gaan ik zie niet goed, verklaart hij hij vond het erg om hulp te vragen maar voor nu kon hij niet anderster de sirenes waren te dicht bij en hij kon nu niks snel doen

Elliot schoof vlug zijn haar weer voor zijn oren toen de lift stopte en de deuren open gingen. Hij liep rustig naar buiten. 'We kunnen beter ergens anders hierover praten.' zei hij zachtjes en liep door de menigte. Hij haalde een bril uit de zak van zijn vest en deed die op, zodat hij minder herkend werd. Het was geen zonnebril, gewoon een doorzichtige.

Akira keek Sean verbaasd aan. Zwijgend haakte ze haar arm door die van hem en begon hem door de menigte de leidden.

Julia liep met hem mee en probeerde zo weinig mogelijk te reageren op de rampentouristen. Als ze herkenbaar in beeld genomen zou worden zou iedereen precies weten waar ze was. Het was heel vervelend dat haar auto ontploft was want ze wilde ze snel mogelijk weg hier.

Sherapine begon harder te lopen toen ze hoorde dat politie agenten zich tussen de menigte door maande. Blijkbaar had iets of iemand hun aandacht net getrokken bij het ongeluk en waren ze nu naar die persoon op zoek, wat haar ook in gevaar bracht. Ze moest hier weg zien te komen, de stad uitvluchten, tenminste voor nu.... Maar aan de mensen masse bleek geen einde te komen. Ze vloekte zachtjes terwijl haar hele lichaam angst uit stootte.

sean was blij tot ze haar heilp het kwam niet snel voor tot hij hulp vroeg aan iemand, dankje, fluistert hij terwijl hij met haar mee liepdoor de menigten heen, trouwens mijn naam is sean, zegt hij vriendelijker dan toenstraks

Elliot zag er ouder uit door de bril, terwijl hij eigenlijk nog maar 17 was. Dat was waarom het een goede vermomming was. 'Kom mee. Ik heb een luchtscooter. Dan kunnen we zo snel mogelijk weg. Uhm... waar is je huis?' vroeg hij zachtjes.

Akira glimlachte naar Sean. 'Geen probleem. Mijn naam is Akira. Ik kan niet teveel spreken nu.. Als mensen mijn stem horen zullen ze me verdacht vinden,' zei ze en zweeg weer.

Julia liep met hem mee, opgelucht dat hij wel een mogelijkheid had om hier weg te kunnen. Ze vertelde hem het adres van haar kleine afgelegen huisje. Het was een heel karwei geweest om zo'n plek te vinden, maar het was haar gelukt.

oke, zegt sean en hij liep nu zwijgend met haar mee en hij bleef op zijn houden hj wilde niet gevoenden worden en hij versnelde wat zijn pasd

Sherapine wist de politie te snel af te zijn en hielt zich schuil in een klein café-tje waar toch alleen maar mensen waren die een mantel en cap op hadden. Meestal probeerde de politie het niet eens om daar mensen te zoeken. Ze bestelde wat te drinken en en ruste wat uit terwijl emoties door haar hoofd dwaalde, verschillende waarvan ze niet eens wist waarom ze het zouden voelen.

Elliot knikte en pakte zijn sleutels. Hij ging naar zijn luchtscooter en drukte op een knop, waardoor het zitgedeelte als een klep open ging. Hij nam zijn zwarte helm met blauwe bliksemschichten eruit, en nam een andere simpele zwarte helm voor Julia eruit. Hij gaf die aan haar, en zette zijn eigen helm op, waarna hij het zitgedeelte weer dichtklapte. Hij ging op zijn scooter zitten en wachtte tot ze klaar was en erop zou stappen.

Julia glimlachte en deed de helm op en ging bij hem achterop zitten. Ze pakte hem vast om zijn middel omdat ze bang was weer af te dwalen in de lucht en eraf te vallen.