The Six Senses

Sherapine kalmeerde wat. De adrenaline die door haar heen stroomde van de dwang om te vluchten en te ontsnappen uit de handen van de politie hadden haar helemaal beet genomen. Ze nam een slok van de drank in haar beker. Ze proestte en staarde toen naar de vloeistof. Waarom gebeurde dit allemaal?? Ze waren door de overeind geholpen en vrijgelaten en nu werden ze gevolgd door de overheid...


ik ga ervandoor. truste mensen <3

Elliot startte zijn luchtscooter en hij werkte op zuurstof en water, dus tanken was niet nodig. Hij steeg op met de scooter en vloog toen weg. Hij liet het stuur los met één hand en tikte het adres in op een computertje die naast de snelheidsmeter was gebouwd. Een soort hologram-schermpje lichtte op en liet hem de route zien naar Julia's huis. Hij pakte het stuur weer vast en reed verder.

Akira trok Sean een steegje in en liet hem los. 'Ik denk dat we wel veilig zijn,' zei ze.

Julia hield hem stevig vast, ze zat sowieso nooit op een luchtscooter en was bang weer te vallen. Maar hij reed veilig voor haar idee en dat was een opluchting. Ze was allang blij dat ze iemand was tegengekomen net als zijzelf.

Elliot merkte dat ze niet gewend was aan een luchtscooter en reed iets rustiger. Hij was niet erg veilig op het gebied van stunts en reddingsacties, maar wel op het gebied van rijden. Hij wou echt niet neerstorten of zo.

Julia glimlachte toen ze merkte dat hij rustiger ging rijden en ze liet zichzelf iets meer ontspannen. Nog steeds alert op haar concentratie.

Na een tijdje landde Elliot voor het huisje van Julia, en hij stapte af. Hij hield de scooter omhoog en wachtte tot Julia zou afstappen. Hij hield de scooter met één hand vast en met de andere deed hij zijn helm af.

Julia liet zich ook van zijn scooter afglijden en deed de helm af. "Je kan hem in de garage parkeren als je wil, mijn auto kan er nu toch niet meer in" glimlachte ze flauwtjes.

dankje,zegt sean op recht, als ik iets voor jou kan doe zeg je het maar, zegt sean, hij vond het erg om hulp te moeten vragen maar soms kon hij niet anderster hij had geen hulpmiddelen om everweg te kunnen met het sleght zient

Akira schudde haar hoofd. 'Ik zou niet weten wat,' zei ze peinzend. Haar eigen stem irriteerde haar mateloos, het klonk zo onecht.

als ik geld had kreeg je dat wel maar ik..ik heb niks helemaal niks meer geen geld geen pin pas geen id kaart, zucht sean verslagen hij was alles kwijt zelfs zijn ogen zogoed als

'Maak je er niet druk om, ik ben blij dat ik kon helpen,' zei Akira en glimlachte.

sean knikte en keek zover hij kon kiken het was donker i de steeg

Elliot glimlachte en knikte. Hij nam Julia's helm aan en deed beide helmen in de ''kofferbak''. Hij liep met zijn scooter naar de garage. De scooter had wieltjes eronder, die weg gingen als hij opsteeg, maar weer verschenen als hij landde. Het was net een vliegtuig.

Toen de scooter in de garage stond wees Julia hem de weg naar binnen en liet hem haar kleine huis zien. "Het is niet veel, slechts een bouwval" zei ze.

willen jullie alsjeblieft meedoen

http://gsmrpg.lovelyforum.net/t114-counter-terrorist-unit#16743

Toen Sherapine haar drinken op had verliet ze het café-tje en dwaalde ze verder door de straten. De politie was al veel verder dus ze was ondertussen wel veilig. Ze keek rond terwijl haar blik weer emotieloos werd. Ze haatte het als het gebeurde dat ze geen emoties meer voelde...

'Geeft niet. Mijn huis is erger.' zei Elliot met een lichte grijns en liep met Julia mee naar binnen. Hij keek even rond.

Julia glimlachte en liep naar de rommelige keuken. "Lust je wat te drinken ofzo?" vroeg ze terwijl ze wat in de kastjes te rommelen.