Maaike & Sifra

Nate aarzelde even en stapte nog verder het licht aan. 'Laat haar gaan,' zei hij ijzig kalm.

Emma schudde haar hoofd naar Nathaniel.
Will's oom grijnsde. 'wat hebben jullie gehoord?'

'Ik zei laat har gaan!' riep Nate kwaad en liep met gebalde vuisten op Will af. 'We hebben niks gehoord.'

Wil's oom drukte bijna Emma's keel dicht. 'geen stap dichterbij!' siste hij.

Emma keek wanhopig naar nate.

Nate stond stil en hief zijn handen omhoog in een overgevend gebaar. 'Wat verwacht je nou van ons?' vroeg hij kwaad.

Will's oom keek kwaad. 'Ik neem haar mee, en als jullie ons gehoord hebben, en morgen het proberen tegen te houden, dan doe ik haar wat aan. Doe je niks, dan krijg je haar terug' zei hij vals.

'Dat kun je niet!' riep Nate kwaad uit. 'Vergeet niet dat ik degene ben die zich tot nu toe kapot heeft gevochten voor jou en Will. Als je haar nu niet terug geeft dan zorg ik ervoor dat je geen leger meer hebt, en dan kun je het wel schudden!' zei hij.

Will's oom grijnsde. 'Oh jij denkt dat ze allemaal naar jou luisteren? Ze zullen dan geen baan meer hebben!, geen leven, dat neem jij ze af. Ze luisteren toch niet naar je.' Hij trok Emma mee. 'Waag het niet!' zei hij nog en hij trok Emma mee.
Emma probeerde zich los te rukken.

'Sorry..' mompelde Nate tegen Emma en boog zijn hoofd.

Emma keek met angstige ogen naar Nate, en de oom van Will trok haar mee, hij liep met haar door de gangen en liep een kamer in.
Will zat op zijn kamer.

Nate liep door de gang waar Will's oom met Emma in was gegaan en sloeg toen af. Hij kwam terecht op de gang vlakbij de eetzaal en liep richting Will's kamer. Hij moest hem wel waarschuwen.

Will zat op zijn bed na te denken.

Emma werd ergens vastgebonden en zat nu alleen in een kamer.

Nate bereikte Will's kamer en liep zonder kloppen naar binnen. Hij sloot de deur achter zich.
Aurora sliep. Ze lag met opgetrokken benen op het midden van het bed, half in de dekens gewikkeld.

Will keek op. 'Wat is er?' vroeg hij verbaasd bij het zien van Nate's gezicht.

Nate keek even of ze niet werden afgeluisterd. 'Je oom heeft Emma.. We hoorden hem en iemand anders praten over hoe je morgen een ritje zou nemen, ik denk dat ze je willen uitschakelen. Hij liet me echter beloven dat we hem niet zouden tegenhouden anders doet hij haar iets aan,' zei hij.

will keek geschrokken. 'Emma is nu bij hem?' vroeg hij bezorgd. 'Wat moeten we nu doen?''

'Ja, alleen ik heb geen idee waar..' zei Nate. 'Ik weet ook niet wat we moeten doen.'

Will stond op. 'Emma moet in veiligheidworden gebracht'

'Snap je het dan niet? Je hoort dit helemaal niet te weten! Zodra hij erachter komt dat jij ervan weet, dan doet hij haar iets aan,' zei Nate.

Will keek hem aan. 'Ja dus moet iemand haar morgen bevrijden, en er moet iemand bij mij zijn.. tegelijkertijd'

Nate zuchte gefrustreerd. 'Ik kan niet op twee plekken tegelijk zijn weetje,' zei hij.

Will fronste. 'Wie zegt dat jij bij allebei moet helpen? We hebben Aurora nog'

Emma bedacht zich dat ze haar water had, maar door de stress lukte het niet echt, en daardoor raakte ze nog meer in paniek.

Nate's gezicht klaarde op. 'Ja hebt gelijk. Waar is ze eigenlijk?'
Aurora sliep.

Will dacht terug aan vanmiddag. 'Even uitrusten' zei hij.

'Oke.' zei Nate. 'Het zal wel goed komen, zolang jullie maar doen alsof het heel onverwachts komt,' zei hij en draaide zich om. 'En wees voorzichtig.'
Aurora werd wakker en opende langzaam haar ogen. Verwaasd keek ze kamer rond, ze was zich er nog niet helemaal van bewust waar ze ook alweer was.