Maaike & Sifra

Emma keek hem aan. 'Ik vroeg het jou eerder' zei ze glimlachend.
Will grijnsde. Hij pakte zijn shirt van haar aan, ookal was het zijknat, kneep het uit en deed het aan.

'Misschien,' zei Nate. Hij keek voor zich uit, in gedachten verzonken.
Aurora trok haar wenkbrauwen op. 'Het is nog steeds nat,' zei ze

Emma keek eventjes naar hem en keek toen naar de grond. 'Ok' mompelde ze.
Will lachte. 'Ja nou en, het droog ook als ik het aanheb.'

'Dus? Is het waar?' vroeg Nate nogmaals en keek Emma doordringend aan.

Aurora lachte. Ze leunde achterover en keek naar het water.

Emma keek hem aan, ze opende haar mond en sloot hem weer. Ze beet op haar lip.

Will glimlachte. 'Ik hoop dat we vannacht ongestoord hier kunnen blijven.' zei hij. Hij stond op. "laten we terug gaan en onderweg hout verzamelen.'

Nate wende zijn blik af. 'dat zegt al genoeg,' zei hij en zuchte zachtjes.

Aurora stond op en knikte. Ze begon te lopen.

Emma keek naar hem. Moest ze het hem zeggen? Maar toen bedacht ze zich wat voor flauwe en lichtelijk irritante/gemene opmerkingen hij kon maken en ze zweeg.

Will liep terug en raapte af en toe een stok op.

Nate staarde naar de grond. Hij voelde zich somber en gefrustreerd, en hij wist niet waarom maar het feit dat Emma Will echt leuk vond maakte hem verschrikkelijk kwaad.

Aurora liep met Will mee en raapte takken op. 'Ik wou dat ik Emma's element had. Met water kun je mensen helen, het is veel vrediger.. Vuur kan alleen maar vernietigen,' zei ze.

Will keek haar aan. 'Ja maar jij vernietigd niet, jij gebruikt het voor goede doelen. Dus dan is het ook goed' zei hij rustig.

Emma keek naar hem. 'Gaat het wel?'

Aurora fronste. 'Ik heb tot nu toe alleen maar mensen verbrand. Dat is alles wat ik kan,' zei ze en zuchte.

Nate haalde zijn schouders op. Hij keerde zijn rug naar Emma toe, bang omdat ze anders zou zien dat het eigenlijk helemaal niet ging.

Emma stond op en liep naar hem toe, ze knielde bij hem neer en legde haar hand op zijn schouder. 'Echt? Doet je arm pijn ofzo?' vroeg ze bezorgd.

Will keek haar aan. 'Ja maar om jezelf en ons te redden'

Aurora knikte langzaam. 'Ja dat is waar..' zei ze.

Nate keek Emma even met een gekwetste blik aan, toen wendde hij zijn hoofd af en stond op. 'Ik ga even lopen,'mompelde hij.

Emma stond op. 'nathaniel' zei ze, ze had zijn blik gezien en was een beetje geschrokken. 'Wat is er?' vroeg ze zacht.

Will glimlachte en hij pakte nog een stok op.

Nate schudde zijn hoofd. 'Laat me gewoon even alleen,'mompelde hij en liep weg.
Aurora had haar handen al vol en liep terug.

Will liep terug, hij zag Emma staan en Nate weglopen en fronste.

Emma zuchtte en keek hem na.


Ok ik heb 12 euro gekregen.

Aurora legde het hout neer en ging zitten om er een constructie van te maken. 'Is er iets gebeurd?' vroeg ze aan Emma.
Nate liep het bos in.

Emma schudde langzaam haar hoofd, ze keek hem na tot hij uit het zicht was en ging toen weer op de grond zitten, tegen een boom aan. Ze liet een bolletje water op haar hand zweven.

Will fronste en keek van Nathaniel die uit het zicht verdween naar Emma.

Aurora keek over haar schouder naar Emma. 'Weet je het zeker? Nate zag er van streek uit,' zei ze.

Nate ging ergens tegen een boom aanzitten en zuchte.

Emma beet op haar lip. 'Ik weet niet' mompelde ze. 'Hij wou dat ik hem met rust liet dus..'

Will keek haar aan. 'Wat is er gebeurd?'

Aurora keek Emma onderzoekend aan.
Nate wreef met een hand door zijn haar. Hij wist echt niet wat hij moest gaan doen.

Emma keek naar haar. 'Zal ik toch naar hem toe gaan?' vroeg ze.

Will dacht na.

Aurora knikte. 'Misschien wel. Of jij Will,' zei ze en keek hem aan.

Nate dacht na.

Will knikte, hij stond op en liep in de richting van Nathaniel.

Emma zuchtte en keek voor zich uit.

Aurora stond op en ging naast Emma zitten. 'Heb je iets tegen hem gezegd? Iets wat wat hem van streek kan hebben gemaakt?' vroeg ze.

'Misschien' mompelde Emma. 'Ik.. ik zei niet echt wat, maar hij interpreteerde het wel als iets.. geloof ik..'

Will liep naar Nate. 'he man wat is er gebeurd?'