Aurora reed in stilte verder. Ze beet op haar lip en keek nerveus rond. Nate hield zijn paard in. "Ik hoor iets," zei hij zacht en luisterde aandachtig. Zijn hand ruste op het gevest van zijn zwaard.
Emma hielt halt en keek nerveus om zich heen, ze liet met een hand de teugels los, zodat ze haar magie zou kunnen gebruiken. Toen dacht ze opeens weer aan het moment gister, waarop haar magie niet had gewerkt, en ze slikte zenuwachtig.
Aurora hoorde nu duidelijk het geluid van naderende hoeven en geritsel om hun heen. "Kijk uit!" riep ze plotseling, en terwijl ze het zei vlogen er honderden pijlen vanuit allerlei richtingen op hun af. Nate vloekte luid en sprong van zijn paard af. Hij hield beschermend zijn handen voor zijn hoofd.
Emma gilde en gleed van het paard. Ze krabbelde overeind en probeerde peilen te ontwijken. Ze probeerde een schild te maken met haar water en keek om zich heen, de peilen kwamen werkelijk van overal.
Will sprong van zijn paard af en trok zijn zwaard, maar gebruikte het nog niet, ze moesten niet meteen de tegenaanval in gaan.
Aurora maakte vlug een schild waardoor meeste pijlen afketsten. Ze hapte geschrokken naar adem en ging vlug naast Will staan toen ze centaurs tevoorschijn zag komen. "Stop met vuren!" riep Nate. Tot zijn opluchting stopten de centaurs inderdaad met het afschieten van pijlen. "We zijn hier niet om jullie pijn te doen."
Toen Nate klaar was met vertellen zweeg hij en keek de centaurs hoopvol aan.
"Waarom zouden we een verwende prins helpen zijn oom te verstoten. Zodat hij zelf de troon kan hebben?" zei de centaur spottend en keek Will uitdagend aan. "Je bent geen haar beter dan je oom, en lang niet zo goed als dat je ouders waren."
Aurora keek kwaad naar de centaur. "Kijk uit wat je zegt!" zei ze fel.
Will keek naar Aurora. 'Rustig maar.' zei hij tegen Aurora. Als de centaurs niet wouden helpen ok, maar ze moesten hun niet tegen hun in de aanval krijgen. 'Ik heb nooit op de troon gezeten, dus jullie kunnen niet weten hoe ik regeer.' hij keek hen rustig aan. 'Maar ik weet wel dat ik met alles wat ik in me heb er aan zal werken om dit land weer het vredige prachtige land te maken waar we met zijn allen in vrede kunnen leven. Of in elk geval er voor te zorgen dat mijn oom verdwijnt!'
Aurora klemde haar kiezen op elkaar. Ze keek naar de centaurs.
De centaur lachte schamper. "En wat is ons aandeel daarin? Behalve vrede?" zei hij en liep langs hun heen. "Tegen wat magie zeggen wij geen nee," vervolgde hij en keek naar Emma en Aurora.
Will keek naar de centaurs. 'Ik denk niet dat wij elkaar dan kunnen helpen.' zei hij rustig. 'Als jullie ons nu laten gaan, zal ik beloven dat het volk zich niet tegen jullie zal keren straks.'
Will knikte even naar Aurora, hij steeg op. Ze waren nog niet vertrokken en pas als ze een stuk verderop waren, en veilig waren, konden ze weer praten.
Emma klom nogal onbeholpen op het paard en voelde dat de centaurs haar stille uitlachten.
Nate knikte. "Ik geloof het wel, gelukkight gingen ze toch akkoord," zei hij en grijnsde. Aurora keek Will aan. "Dat heb je goed afgehanfeld. Dus gaan jullie Emma en mij nog vertellen waar jullie het over hadden?"
Onderwerp: Re: 
