Aurora knikte begrijpend.
Nate kwam naar buiten met drie paarden aan de teugels. Hij keek Emma onderzoeken aan. "Ik neem aan dat je geen eigen paard wilt..?" vroeg hij. "Oh en Will er is iets wat ik met je moet bespreken, maarik weet niet of het kan wachten," vervolgde hij.

Emma knikte. 'Ja oke, maar ik kan het niet zo goed' mompelde ze een beetje beschaamd.

Will keek hem aan. 'We kunnen best even praten voor we vertrekken.' zei hij.

"Het hoeft niet," zei Nate schouderophalend tegen Emma . Vervolgens knikte hij tegen Will. "Kom even mee dan," zei hij terwijl hij Emma en Aurora de teugels van de paarde overhandigde en wegliep.

Aurora keek naar Emma. "Waar denk je dat dat over gaat?" vroeg ze.

Emma keek haar aan. 'Ik zou het eigenlijk niet weten.'

Will liep mee en keek hem vragend aan.

Nate keek Will vastbesloten aan. "Oke, niet boos worden, maar ik denk dat het tijd is we het kasteel van de koning - jouw kasteel - moeten aanvallen," zei hij.

Aurora keek naar Will en Nate.

Will knikte langzaam. 'Denk je dat we sterk genoeg zijn? Hebben we niet meer mensen en wezens nodig die ons helpen?'

Emma keek naar hun en dacht na.

Nate was zichtbaar verbaasd, hij had niet gedacht dat Will zo zou reageren. "Uhmm ja, ik heb erover gepraat met een paar elven en we zijn tot de conclusie gekomen dat dat wel goedkomt. Het leek ons een goed idee om nu op zoek te gaan naar die centaurs om ze aan onze kant te krijgen, en dan daar ergens kamp op te slaan om ons voor te bereiden. In de tussentijd zullen de elven - en centaurs hopelijk - het nieuws verspreiden," zei hij.

Aurora keek opzij naar Emma. "Waar denk je aan?" vroeg ze.

Emma keek naar aurora. 'Stel dat ze winnen, en alles goed is. Denk je dat we dan automatisch naar huis gaan?'

Will zuchtte diep. 'Dat lijkt me een goed idee ja.' mompelde hij. 'Nou laten we dan snel vertrekken!"

Aurora schudde haar hoofd. "Ik gepraat met een elf, en die had het over een poort. Dus waarschijnlijk kunnen we nog wel afscheid nemen." zei ze. Haar gezicht betrok bij die gedachte.

Nate knikte en liep terug naar Emma en Aurora. Hij pakte de teugels van zijn paard en steeg op. "Rijd je zelf of niet?" vroeg hij aan Emma.

Emma keek haar aan. 'Wat heeft hij gezegd??' toen zag ze Nate en Will. 'Zeg het straks maar' mompelde ze. 'Ehm, ik wil het wel proberen opzich'

Will fronste en keek van Emma naar Nate.

Nate knikte.
Aurora besteeg haar eigen paard. "Dus welke kant gaan we op?" vroeg ze aan niemand in het specifiek.

Emma keek hem aan. 'Maar dan moet je wel.. voor of achter of naast me rijden ofzo, voor als ik er af val.' ze grijnsde.

Will steeg op en keek naar Aurora. 'Ik weet het niet precies' zei hij bedenkelijk.

Nate grijnsde. "Ik hoor het al, dat wordt geen succes," zei hij en wees een kant op. "Die kant op."
Aurora reed in de richting die Nate aanwees. Ze vroeg zich af waar Will en Nate het over gehad hadden.

Emma steeg op op het paard en keek om zich heen. 'Wanneer gaatie lopen xD?'

Will grinnikte en keek even geamuseerd naar Emma, toen reed hij achter Aurora aan. 'Je kijkt bedenkelijk.'

"Druk je hakken in zijn buik," zei Nate lachend. Hij reed achter Aurora en Will aan.
Aurora was zo diep in gedachten verzonken dat ze Will niet eens hoorde. Afwezig keek ze voor zich uit.

Will fronste. 'Aurora?' zei hij nu iets harder.

Emma deed wat Nate had gezegd en schrok zich kapot toen het paard opeens ging lopen.

Aurora schrok op uit haar gedachten. "Huh? Wat?" vroeg ze en keek Will verbaasd aan.
"Hou je teugels strak," merkte Nate terwijl hij naast Emma reed. Hij keek even rond of ze wel de goede kant op gingen. "Het is gelukkig niet ver van hier."

Emma deed wat Nate zei. 'Waar gaan we precies heen dan?'

Will keek haar aan. 'Gaat het wel?'

Aurora knikte vlug. "Jahoor, waarom?" vroeg ze.
"Het woongebied van de centaurs," zei Nate.

Will keek haar alleen maar even doordringend aan en keek toen weer voor zich uit. 'Gewoon' mompelde hij.

Emma knikte. 'Hadden die Aurora niet aangevallen?'

Aurora keek naar Will. Ze zweeg.

Nate keek ongemakkelijk naar Emma. "Ja.. Ze zijn niet zo gek op mensen," zei hij.

Emma beet even op haar lip. 'Hoe gaan we dat aanpakken dan? Ik neem aan dat ze ook niet zo van het koningshuis zijn.'

Will reed verder.

Aurora haalde diep adem en besloot het er maar op te wagen. "Waar hadden jij en Nate het zojuist over?" vroeg ze aan Will en keek hem afwachtend aan.
"Dat denk ik niet nee," zei Nate. "Ik hoop erop dat ze ons eerst ons woordje laten doen voordat ze tot de aanval overgaan."

Will keek haar aan. "Waar we nu heen gaan enzo' zei hij en beetje afwijkend, hij wou niet niet precies vertellen wat het plan was, omdat er nog geen plan was.

Emma keek hem aan. 'En wat is het meest waarschijnlijke?'

Aurora trok een wenkbrauw op, maar knikte toch.
Nate zweeg even. "Dat ze ons aanvallen," zei hij eerlijk. "Dus wees er maar op voorbereid, we zijn er bijna," vervolgde hij terwijl hij van het pad afging en tussen de bomen doorreed die nauw op elkaar stonden.