thy are angels orpg

luister, voor mij zal nergens een fijne plek zijn, alleen een eeuwige slaap zonder enig ander gevoel,de ultime dood niks waar na nog een leven komt waarin ik in vast zit...daar...daar zou ik alles voor doen, bekent servio

"Wat je wilt is de plaats van de eeuwige rust." zei Riven. "Er is een plek daarvoor, een plek waar je niets hoeft te doen, een slaap voor eeuwig. Maar ook die plek moet je verdienen. Het kost veel, je moet veel goeds doen om zo'n plek te verdienen" zei ze zacht.

dat is nou het naadeel ik heb niet veel goeds zucht, servio en gaat tegen de muur aan staan en zijn blik staat somber, ben jij daar al eens geweest vraagt hij dan nieuwschierig

"De meeste engelen die naar die plek gaan keren niet meer terug. Het is zoals je zegt als de dood voor mensen.. Als je daar bent en rust, dan denk je niet meer.. Je kan alleen opstaan als je dat wil, maar de meeste die hiervoor kiezen willen alleen maar rust. Ik ben er dus nooit geweest" zei Riven.

servio knikt het leek hem zalig om eeuwig te slapen, maar hij zou daar toch nooit komen en hij zucht en staat op, toch nogmaals bedankt zegt hij en hij begint weer te lopenX3

"Wacht nou eens" zei Riven en ze haalde hem in. "Je kunt er komen als je wil, het enige wat je moet doen is je houding veranderen. Je hebt het in je, anders had je nooit die jongen gered"

servio bleef stil staan en keek riven aan, ik redde die jongen omdat ik hem geen leven toe wens zoals ik heb gehad daarom deed ik het vloepte hij er uit, en hij schrok tot hij het at gezegt niemand hoorde dat te weten, en hij begon weg te rennen

ben even met de hond uit en dadelijk nog wel on

Riven zuchtte en verdween weer. Hier zou ze het later met hem over hebben, als hij ergens zou zitten straks.

servio rende rond als een bezetende pas na een heel stuk gerent te hebben staat hij ijgent stil

Riven volgde hem vanaf haar wolk. Ze wachte tot hij rustig zou worden.

servio probeerde rustig te worden maar het lukte hem niet echt

Riven wachte geduldig op zijn rust. Ze kon niet met hem praten zolang hij nog gestrest was.

servio werd na een tijdje weer rustig als hij naar de druppels water luistert die vallen

Riven ging naar hem toe en naast hem zitten. "Wil je erover praten?" vroeg ze zacht met een warme en liefdevolle stem.

servio schud zijn hoofd, ik ben bang om het te herhalen...zucht hij

"Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet vrede krijgen met wat er gebeurt is voor je verder kan" zei Riven zacht.

hoe kan ik daar vrede mee hebben, zegt servio en kijkt riven aan, door hem kan ik niet eens meer gewoon slapen ookal ben ik dood,.

"Door erover te praten, de te accepteren dat het gebeurd is. Het is niet makkelijk maar het kan. Dus, wil je erover praten met me?" zei Riven zacht.

servio keek nors voor zich uit. ik ben mishandelt zegt hij dan zachtjes

"Door je vader?" vroeg Riven. "Wat vreselijk voor je.. Kun je erover vertellen?"

servio twijfelde maar begon er een stukje over, maar na een tijdje stopte hij en schudde zijn hoofd

"Kom op Servio, we moeten een manier ontdekken voor jou om verder te gaan" zei Riven aanmoedigend.

servio knikte, en begon weer wat te vertellen over hoe zijn vader hem behandelt had

"Wat vreselijk voor je" zei Riven ademloos toen hij uitverteld was. "En je vader? Waar is hij nu? Hij had vast een vertroebelde en zieke geest.. Ik begrijp niet dat hij je zoiets aan heeft kunnen doen.."

ik ook niet, en ik weet niet waar hij is, zegt servio, maar als ik het wist zat hij nu in de hel...