division rs

Riven kreunde zacht, ze had een behoorlijke klap op haar kop gehad en alles duizelde. "Weg hier" mompelde ze op zoek naar een uitweg.

ja kreunde ryan en hij begon de auto pijnlijk uit te kruipen.
een meisje van een jaar of 19 en wit haar tot over haar schuoders hielp riven uit de auto. gaat het...we zijn kennisen van ryan en zagen wat er gebeurde. legt ze snel uit en wees op de andere jongen
ryan grijnsde toen hij hem zag

Riven voelde zich misselijk, haar hoofd tolde. "Bedankt" bracht ze uit terwijl ze steun zocht bij Ryan. "We moeten maken dat we wegkomen..." mompelde ze bang.

ryan knikte en keek zijn vrienden aan mogen we een lift ik kan niet lopen. zegt hij
het meisje knikte net als de vriend en dan keek hij riven weer aan. ze zijn te vertrouwen. stelt hij haar gerust terwijl hij pijnlijk naar hun wagen hinkt en hij keek even achter om naar de auto. voor hij in stapte

Riven kroop naast hem in de auto en klamde zich stevig aan hem vast. Van het stoere meisje was niks meer over, zonder haar krachten was ze nergens, dat maakte haar bang en kwetsbaar

ryan heild riven beschermend vast en voelde houd de wagen begon te rijden, en hij streelde rivens haren

"Waar gaan we heen?" vroeg Riven na een tijdje toen ze iets gekalmeerd was.

geen idee, ze zetten ons willenkeurig ergens af, zegt ryan en hij bleef rustig zitten en na een half uur stopte ze. ryan bedankte ze toen hij uit gestapt was en keek ze even na en dan naar riven
---
ben met de hond uit weet niet of ik zo nog on kom

Riven hield zich aan Ryan geklemd en keek hem aan. "IK ben bang" zei ze zacht. "Hoe konden ze mijn gave blokkeren?"

die jonge was een shadow, die kunnen andere gavens blokkeren en ze kunnen onzichtbaar worden en die dingen, division heeft er maar eentje van de rest loopt vrij rond. verzekert ryan riven. en hij stapte moeizaam door. en trouwens niet bangzijn we zijn samnen.

"Tegen die shadow kunnen we niks.. we hadden hem moeten vermoorden toen het nog kan" zei Riven zacht.

ryan stond versteld daar had hij nog helemaal niet aan gedacht. en ze had gelijk dat hadden ze moeten doen. sorry daar heb ik niet aan gedacht. zegt hij tegen haar en keek haar aan en hij stopte op een rustig afgelegen plekje en hij ging zitten

Riven beet op haar lip. "Ik dacht er ook nu pas aan..." zei ze zacht en ze ging naast hem zitten. "Zodra we de kans krijgen doen we het,"

ryan knikte. en dacht na er over het zou moeilijk worden

"misschien is hij al dood door het ongeluk" zei Riven hoopvol

wie weet zegt ryan met een brok in zijn keel, hij hoopte ondangs alles tot sue in orde was, ook al hoorde ze bij hun het was en bleef zijn kleine zusje.

"Ze draait wel weer bij" zei Riven zacht en ze keek naar Ryan. "Ze hebben met haar geheugen geknoeit, ik weet het zeker"

ryan knikte en hoopte vurig tot riven er gelijk i had en hij legde zijn hoofd tegen haarhoofd en hij zuchte, misschien moesten ze division vernietigen

Riven glimlachte en keek naar hem. "Alles komt goed" zei ze zacht

ryan zei niks terug en hij voelde hoe er tranen langszijn wangen liepen hij wilde haar zo graag terug en een normaal leven hebben

Riven beet op haar lip en keek naar hem. Voorzichtig streelde ze de tranen van zijn wangen af. "De goede winnen altijd" zei ze zacht. "En wie het laatst lacht lacht het best, we moeten gewoon een goede list bedenken."

ryan keek riven aan en slikte en knikte. jah daar moeten we heel goed over na denken zegt hij dan zachtjes en hij pakte haar hand vast en kneep er even dankbaar in

Riven glimlachte warm naar hem. "Alles komt goed." herhaalde ze.

ryan knikte en stond langzaam op. en keek riven aan. we kunnen beter verder gaan zegt hij dan

Riven volgde zijn voorbeeld en kwam overeind. "Oke" zei ze en ze begon een willekeurige richting in te lopen.