Two makes the seal.

dat beloof ik, zegt rabb en hij liep naar jesse toe en knuffelde hem toen hij ineens tranen in de ogen van zijn broertje zag, voor je het weet ben ik weer terug, zegt hij zachtjes tegen hem, maar van binnen wist hij tot hij heel heel mischien die belofte niet waar kon maken, dan liet hij zijn broertje los en keek kyara aan, bedankt, zegt hij dan zachtjes

Emma keek hem aan. 'Ik ga mee, ik laat jullie niet in de steek.' zei ze.


Gabe keek haar aan. 'Ergens volgende week denk ik.'

Julia knikte. "Waar gaan we trouwen?" vroeg ze zacht. Zelfs dat wist ze nog niet.

Gabe keek haar even aan. 'Ik denk in de kerk vlak bij het paleis.' zei hij.

Julia knikte en ze kek naar hem. "Is het mooi daar?" vroeg ze zacht.

'Geen probleem,' zei Kyara vriendelijk.
Nathaniel knikte. 'Oke, maar je moet beloven dat je tijdens de reis naar huis in de koets blijft. Wat er ook gebeurd, blijf er in zitten tenzij ik zeg dat je eruit mag,' zei hij terwijl hij terugliep naar Rabb.

Emma liep achter hem aan. 'Ok.' mompelde ze. 'Mag ik Julia nog even zien trouwens!!!' riep ze en ze stond stil.


Gabe knikte. "Ja'

Nathaniel keek verbaasd op. 'Ik dacht dat je al afscheid had genomen,' zei hij, en vervolgens knikte hij. 'Snel.'

Julia glimlachte. "Vertel eens wat meer over waar we gaan wonen" zei ze en ze keek hem aan,

rabb glimlachte en keek dan nathaniel aan, is het goed als ik naast de koetsier ga zitten, vraagt hij dan, daar kon hij alles beter in de gaten houden en dan was hj hen net tot last

Nathaniel knikte. 'Prima. Ik rij zelf naast de koets op een van de paarden, zodat ik ook een oogje in het zeil kan houden,' zei hij.

ik vind dat niet slim, maar jij moet het weten, zegt hij terwijl hij op de koets klom, nathaniel was de zoon van de koning de gene die het volk het liest weg zagen gaan dus ook nathaniel, hij zou nu extra opletten en hij ging zitten

Emma rende weg, ze zag Julia en rende naar haar toe. 'Juul..' zei ze. Ik vind dat ze het wel al over hadden gehad! >< 'Het is tijd..' zei ze zacht.


Gabe zweeg.

Julia keek haar aan en voelde tranen branden in haar ogen. "Ik ga je zo ontzettend missen Emma" fluisterde ze schor en ze omhelsde haar tweelingzus stevig. "We houden contact als dat mogelijk is he?"

Emma hield haar vast. 'Ik jou ook.' zei ze zacht. Ze keek haar aan. 'Natuurlijk, ik zal je schrijven!! En ik zie je snel voor.. voor de bruiloft.' ze gaf haar zus nog een knuffel en liet haar toen los. 'Ik moet echt gaan!' ze liep weg en keek nog even om.

Nathaniel had zijn donkerbruine hengst al bestegen en wachtte tot Emma terug was.

rabb wachte rustig af ze hadden geen haast, ze moesten alleen veilig aan komen

"Tot snel" zei Julia zacht. Ze voelde hoe er een traan over haar wang rolde. ze had nog nooit afscheid moeten nemen van Emma. Ze waren al hun hele leven samen.

Emma had tranen in haar ogen en liep snel naar Nathaniel.


Even infuus prikken.

Julia huilde zachtjes en ze keek door het raam naar de koets die al klaar stond.

Nathaniel hield vanaf zijn paard de deur van de koets open voor Emma. 'Gaat het?' vroeg hij.

succes <3

Emma knikte. 'Jawel' zei ze zacht. Ze stapte de koets in. 'Dankjewel.'

Nathaniel sloot de deur van de koets. Hij keek naar Rabb. 'Kunnen we?' vroeg hij.

Julia keek weer naar Gabe. "Sorry, nu ben ik alweer aan het huilen." zei ze zacht. Ze probeerde zich groot te houden, maar ze was bang voor het vertrek van Emma.

Gabe legde voorzichtig een hand op haar schouder. 'Ik begrijp het heel goed. zei hij zacht.