Nate zuchte. 'Wat zei ik nou, blijf liggen,'zei hij en duwde haar zachtjes terug op zijn schoot.

Emma ging met tegenzin zitten en sloot haar ogen even. 'Er gaat iets vreselijks gebeuren'

'Wat bedoel je?' vroeg Nathaniel fronsend.

rabb keek toe en luisterde. maar dan staat hij op en loopt naar het paard toe en haalt er een water zak van af en haalt de dop er uit en geeft hem aan emma, drink wat...stelt hij voor

Emma dronk wat maar keek hun aan. 'Ik.. er allemaal paniek, mensen rende gillend heen en weer, vuur.. en..' ze keek Nathaniel aan. 'En jij en Julia..' er kwamen tranen in haar ogen.

'Wat?' vroeg Nate.

rabb ruimde zijn water zak weer op en keek naar emma en hij maakte zich zorgen,

Emma beet op haar lip en schudde haar hoofd, ze kon het niet zeggen. "Er gaat iets vreselijks gebeuren Nathaniel, en wij moeten dat tegenhouden.'

Nate keek Emma niet-begrijpend aan. 'Waar heb je het over?'

Emma zuchtte. 'Ik kan het niet uitleggen.' ze stond op. "Maar we moeten gaan'

Nate kwam overeind. Hij snapte er niets van.

Emma zuchtte, hoe kon ze dit nou uitleggen? Ze keek hem wanhopig aan. 'We hadden nooit weg moeten gaan..'


weet Emma nou al dat ze visioenen heeft van dingen, gebeurd dat vaker, of is dit de eerste keer?

benjamin, had iets gevoeld. het was een soortgelijk gevoel als toen in de tuinen toen Julia flauwviel, maar dan minder heftig....alsof het een eind verderop was gebeurd. hij liet zijn magisch zintuig door de omgeving vloeien en vond een grote opeenhoping van energie, een paar mijl verderop. half verbaast, half grinnikend mompelde hij: "dat moet rabb zijn" direct gaf hij zijn paard de sporen en sprintte in die richting.

Nate zijn blik veranderde van verward naar gekwetst. 'Oh..' mompelde hij. 'Je hebt dus spijt.'

Emma keek hem geschrokken aan. 'Nee natuurlijk niet!' riep ze verschrikt uit.

Nate draaide zich om. 'Waarom dan?' zei hij met een teleurgestelde toon.

benjamin wist dat hij dichterbij kwam. hij voelde nu ook een tweede en derde energie bron. "nathenial is bij hem...vreemd wie is die tweede" mompelde hij, en liet zijn paard nog harder galopperen.

Emma keek hem aan. 'Ik denk dat ik een soort visioen heb gehad' zei ze zacht, hij zou haar vast voor gek verklaren.

Nate keek Emma fronsend aan. Hij zweeg.

rabb had zwijgent toe gekeken hij wist niet wat hij moest zeggen, hij vond het vreemd wat emma had gehad. maar dan viel hem benjamin in, die wist overal wel veel antwoorden op. benjamin weet misschien wat je hebt gehad, vlapt hij er dan meteen uit

hij liet zijn paard stoppen voor de waterval, en steeg af. hij nam het beest aan de teugel verder mee naar de waterval. "hallo?"

Emma keek naar Rabb. 'Misschien wel ja.' zei ze zacht. Vervolgens pakte ze Nathaniels hand vast. 'Ik heb geen spijt.' zei ze vastbesloten. 'Maar ik heb dingen gezien.. dingen die misschien kunnen gebeuren.. die gaan gebeuren. Ik voel het!! En.. ik kan die dingen niet laten gebeuren' ze keek hem angstig aan. Vervolgens hoorde ze iets en schrok zich dood.

rabb sprong op en maakte een vuur bal in zijn hand klaar om het naar de gene te gooien die hallo zei. maar dan ziet hij tot het benjamin is die de grot in komt en hij laat de vuur bal weer verdwijnen en hij zucht diep. jij bent het

Nate haalde opgelucht adem toen hij Benjamin zag. Hij had zijn zwaard al getrokken maar liet hem nu zakken.

"zo zo, die is snel aangebrand..." benjamin grinnikte even, maar zag toen de seriouse gezichten van de mensen om hem heen..."uhm...jullie kijken alsof jullie een spook hebben gezien. ik ben oud maat toch niet zo oud?"