Steffanie en Anniek are back:)

rabb wist tot hij niks kon maken tegen james en toen werd hij de kerker in gegooit en hij rende naar de deur toe en greep de tralies vast, waarom die je dit allenmaal, ik heb je nooit wat gedaan waarom heb je me weg gehaalt van mijn huis, en waarom haal je iedereen bij zijn thuis weg, schreeuwt hij woedent naar hem

gabi stoote een korte pijnlijk geluid uit en keek naar katherina die in haar arm had gebeten en alsvolgt geeft ze haar een harde mep in haar gezicht. gedraagje anders zul je de gevolgen merken, waarschuwd ze haar

Katherina keek haar vernietigend aan.

James keek kil naar Rabb. "Je zult het ooit weten en begrijpen, maar je bent duidelijk nog niet zo ver."

gabi keek katherina vuil aan terwijl ze haar naar een kamer breachten en haar er in gooide en de deur dicht gooide. koel maar eens af, sist ze dan

rabb keek james woedend aan en hij rukte aan de tralies, wanneer weet ik het dan wel. snauwt hij

"Als je er klaar voor bent" zei James kil. Hij keek naar Gabi. "Kom mee, ik ga hier geen tijd aan besteden. Geen eten en geen water voor deze 2 voorlopig"

Katherina voelde pijn in haar lichaam en ze kreunde zacht. Wat moest ze hier doen?

rabb vloekte vanalles kwaad tegen james

gabi knikte en keek de 2 even aan en volgde james dan naar het dek,

Katherina maakte zich klein. Ze had het ijskoud.

rabb kwalmeerde na een tijdje en zag katherina in een gedoken zitten, en hij voelde zich schuldig, gaat het. vraagt hij

Katherina reageerde niet. Ze was helemaal in zichzelf gekeerd. Ze had het koud en ze voelde zich vernedert.

rabb staarde naar haar en hij zelf ging ook zitten, waarom was hij dat water op gegaan

Katherina slikte. Ze moest hem niet buitensluiten, het was niet zijn schuld. "Wat is er gebeurt? Hoe kwam je hier?" vroeg ze zacht.

rabb hoorde katherina dan weer tegen hem praten en hij was opgelucht, this ongeveer 3 weken geleden denk ik, ik woonde in een haven dorp en mijn moeder vroeg of ik even naar de markt kon om versen vis te halen dat deed ik, ik kwam terug lopen met de vis door een van de velen steegjes, en ineens een klap en een pijn, en als volgt werd ik wakker op dit schip, zucht hij, als ik had geweten tot ze je wilden vangen had ik nooit gedaan, zegt hij nogmaals en hij keek haar aan

"Wat erg voor je" zei Katherina zacht.

rabb knikt enkel en hij staat dan weer op hij moest hen hier uit zien te krijgen, en hij probeerde het slot te forseren. zijn er veel van jou soort, vraagt hij intussen

"Niet zoveel als van jou soort maar toch zeker een miljoen denk ik" zei Katherina.

rabb keek haar verbaast aan, ongelovelijk fluistert hij, en bleef haar aan kijken, waarom kwam je naar me toe, vraagt hij dan en hij haalde uit zijn zak een hard voorwerp en hij probeerde nu de scharnieren los te krijgen bij de deur

gabi stond bij de boeg en keek uit over de zee

"Nieuwsgierig, maar ik wist dat het gevaarlijk was" zei ze

rabb knikte hij was ook altijd nieuwschierig. en hij klungelde door ror er een schroef op de grond viel en hij grijnsde triomvol en hij ging door met de volgende

"Dus het is eigenlijk mijn eigen fout.." zei Kath

ik ben het water op gegaan ik was ook niewschierig omdat ze zeiden over een zeemeermin en die had ik nog nooit gezien, zegt rabb dan en dan heeft hij nog een schroef los nog eentje te gaan

"Sorry, het komt een beetje door mij dat je nu in de ellende zit.." verontschuldigde Katherina zich.

geloof me de eerste week heb ik hier ook gezeten zonder jou, zegt rabb en hij had een grijns van oor tot oor tot het hem was aant lukken en niet veel later viel de 3e en laatste schroef van de deur op de gromnd en hij maakte de deur open en keek katherina aan en liep naar haar toe, en begon de deur open te maken bij haar. wat is je naam trouwens...

"Mijn naam kan jij niet uitspreken, maar je mag met Katherina noemen. Dat is mijn roepnaam" vertelde ze en ze keek naar hem. "en jij?"

moeie naam, zegt rabb en hij moest even denken aan zijn naaam, rabb is mijn naam zegt hij dan aaangezien hij zijn echte niet wist en hij had al een schroef los bij katherina haar cel, hier ging het sneller bij

"Stoere naam" zei Katherina glimlachend. Ze vond hem aardig. "je bent anders dan de andere mannen hier aan boord."

rabb knikte met een glimlach en hij ging door met het openmaken en hij dacht intussen na