dragons and riders

rabb zag hoe de shade zijn zwaard aanval makkelijk ontweek en net toen rabb weer wilde uithalen zag hij hoe een vuurpijl de shade raakte bij zijn hart, en hij wist tot die het niet lang meer uitheild en hij ging achter uit en hij zag hoe de shade langzaam verging in stof en hij keek om en zag een draken rijder die had het gedaan. en dan naar het stof op de grond...wie had dit op zijn geweten om die te sturen.

Dureon zag de shade in elkaar zakken tot stof. 'wie had die pijl af gevuurd?' brass schudde zijn hoofd om duidelijk te maken dat hij het ook niet wist. met een schok lande hij in het dorp.

Rhadi sjokte hijgend voort. "een dwerg is niet gemaakt voor lange rijzen tevoet" mutterde hij. hij zag het bos al wel, en hij zag ook de lucht erboven langzaam lichter oranje worden. zijn voeten voelden als loot. 'maar ik moet door' dacht hij in zichzelf. hij haalde zijn bijl van zijn rug en gebruikte het als wandelstok. hij keek even achterom. van het dorp was niks meer te zien vanaf deze afstand, maar hij kon een grote zwarte rook walm omhoog zien stijgen. een schuldgevoel greep hem. had hij niet moeten blijven? had hij niet moeten mehelpen om het dorp te verdedigen? 'het was een verloren zaak...wat kan één dwerg doen tegen die beesten' dacht hij en draaide zich weer righting het bos....maar het schuldgevoel bleef.

rabb was opgelucht tot de shade dood was en keek naar de 2 rijders in de lucht met hun draken, dat zag je niet snel 2 rijders op een en de zelfde plek, en hij zag tot een van de rijders duroen was en hij stak even zijn hand op als begroeting naar hem aangezien hij hem kon en hij hem ook wel vaker uit de problemen had gehaalt en hij keek naar de stof resten en hij merkte tot het niet inkt zwart was...dit was een shade die pas gecrieert was...

Allyndyl zuchtte opgelucht toen ze zag dat de shade weg was. "Land maar" zei ze tegen haar draak die knikte. Hij racete op de grond a en remde op het laatste momemt om met een niet zo soepele klap te landen. "Ik moet nog oefenen" zei Calloniel verontschuldigend in Addylyn's gedachten.

rabb ging wat opzei toen de andere draak met diens rijder er op lande, bedankt. zegt hij dan tegen de rijdster en keek haar aan en knikte begroetent maar je zag tot hij op een afstandje bleef, en tot hij het eerst nog niet echt vertrouwde. was je in de buurt of werd je gestuurt vraagt hij dan wantrouwent en wat rebels.
RABB. klinkt dan een strenge stem, en een elf van rond de 50 jaar leek kwam aan lopen en legde 2 vingers op zijn mond en begroete zoals het hoord de rijdster en hij keek rabb daarna nog even waarschuwwend aan. ik wil je graag bedanken je hebt vele levens in dit dorp gespaart door die shade te doden, zegt hij dn

Allydyn glimlachte ongemakkelijk. "Geen dank.. Maar ik heb niet echt iets gedaan" zei ze en klopye Calloniel op zijn hals. "Ik woon hier vlakbij" zei ze vervolgens tegen Rabb.

rabb knikte maar in zijn blik zag je nog steeds iets van wantrouwen, en hij keek de elf aan en die keek hem nog steeds streng aan, en rabb keek weer naar ally. sorry tot ik je beschulddigde. zegt hij dan, en daarna keek die naar haar draak. waqt waren het toch prachtge dieren

'Maakt niet uit,' zei Addylyn schouderophalend. 'Dus wat doet een mens in het rijk van de elven?' vroeg ze daarna op een nieuwsgierige toon. Ze gebaarde naar haar eigen gepunte oren om te laten zien dat ze zelf wel een elf was, of een halve elf in ieder geval.

Edmund keek van Dacota naar de man. 'Ik neem aan dat ik hier goed zit? U bent Lanondar of niet soms?' zei hij.

gaat je...begon rabb verdedigent maar de elf stak zijn hand waarschuwwend naar hem op en legde hem zo het zwijgen op, hij is een wees en we hebben hem jaren gelden opgevangen zegt de elf en hij keek ally aan. ik zie tot je draak goed gegroeid is, zegt hij dan en hij keek bewonderent naar haar
rabb keek na de grond

jah dat ben ik zegt leonardo en hij ging iets beterder zitten en keek de jongen man aan, en waar aan heb ik jou bezoek te danken vraagt hij dan.
dacota keek de jongen aan en ze had een speelse glimlach rond haar mond maar ze heild zich in.

Addylyn knikte en keek naar Calloniel. 'Ja inderdaad. Hij is al bijna volwassen nu. Ik weet zelf niet echt iets over draken maar we zijn beiden in training bij een elf, dus we komen er wel,' zei ze en glimlachte.
Calloniel liep naar Rabb toe en duwde met zijn kop tegen hem aan.
Edmund boog lichtjes. 'Ik heb veel van u gehoord, en ik wil me bij u aansluiten,' zei hij kalm.

mooi zo, als we je ooit kunnen helpen laat je het ons maar weten, zegt hij en hij knikte naar haar en liep vervolgens weg.
rabb keek op en zag tot calloniel tegen hem aan duwde, en keek de draakk aan, moet dat, vraagt hij dan zacht aan de draak en je hoorde nu niks beledigins in de zijn klank of iets van rebelsheid en je merkte tot hij respeckt had voor de draak.

leonardo keek edmunt aan en hij kon het niet laten even te glimlachen, het is mooi tot de verhalen zich versprijden, maar ik neem niet zo zeer snel een diennaar aan, geef me eens een goede reden waarom ik jou als mijn dienaar zou nemen vraagt hij
dacota kon het niet laten eventjes te grinniken om die woorden en ze keek edmunt aan

Destiney heeft van het hele gedoe met de shade niets mee gekregen. Ze had de dieren van de huiden ontdaan en keek nu haar de vlammen die de kale huid van het dier likte. Om de zoveel tijd had ze het even omgedraaid en ze wachtte geduldig tot Crystal terug zou komen voordat ze begon met eten. Crystal had echter het vuur geroken en was gaan kijken wat er gaande was. Ze hing boven het dorpje waar de vlammen vandaan kwamen en keek nieuwsgierig rond. Ze had 2 andere draken opgevangen maar was met geen van beide echt blij. Ze had het niet zo op andere en zeker niet als het mannetjes waren. Ze gromde zachtjes en keek naar de ravage die de shade had aangericht.

Een valse glimlach speelde zich om Raven zijn lippen. Hij had elke beweging van de Shade gevolgd tot op het moment dat de vlammende pijl het hard van zijn soortgenoot had doorboord. Het was voor hem 1 last minder. Hij had het niet op andere. Hij was alleen, bleef alleen en moest niets van andere Shades hebben.





oke nog een aanpassing van Destiney haar rol aangezien ik nu dus merk dat er wel een bad guy is Ze blijft een schattenzoeker (dus drakeneieren en kostbaarheden) maar is diens dochter...ooh wat ben ik toch weer lastig SORRY!! :$ En nu pas ik het niet meer aan anders mogen jullie me slaan (A)

Calloniel duwde nog een keer speels tegen Rabb aan. Addylyn lachte. "Hij mag je."

Edmund ging weer rechtop staan met een trotse uitdrukking op zijn gezicht. 'Ik ben een uitstekende vechter, ik ben nog nooit eerder verslagen. En bovendien ben ik goed in opsporen,' zei hij.

rabb keek de draak aan en hij kon het liet laten te glimlachen en hij aaide het prachtige trotsen dier. hoe heet hij, vraagt rabb dan aan haar.

leonardo keek edmunt aan en hij leek niet zo gintreseert in het begin maar toen hij sporen zoekte zag je zijn ogen wat vonkelen, als jij sporen kan zoeken kan je ook makelijk iemand op sporen en gevangen nemen, er zijn draken rijders die niet aan mijn ziede willen staan...als je eentje op spoort en mee neemt hier heen neem ik je aan, zegt hij.
dacota keek edmunt aan, mag ik mee mijn heer vraagt ze dan met een helder stem
----

oke sanne:p

Crystal gromde zachtjes, draaide zich toen om en vloog terug richting Destiney. Ze maakte een duikvlucht en landde behendig naast Destiney op het stenen plateau. Ze dumpte het hert dat ze snel gevangen had naast haar en ging liggen. Destiney keek om naar de draak. 'Je bent lang weg gebleven. Is verkeerd gegaan?' Crystal keek Destiney aan. 'Een Shade heeft het dichtbij gelegen dorp aangevallen waar dwergen en elfen woonde.' Destiney keek op. 'Een shade?'

Raven kwam overeind. Hij doofde het vuur en liep naar de ingang van de grot waarna hij met zijn ogen naar de, nu donkere, hemel keek. De maan was helder en de sterren fonkelden maar er was geen teken meer van een gevecht.

dureon liep naar de jongere draken rijdster toe. "dat was jij met die pijl of niet? zulke preciese schoten heb ik nog niet heel vaak meegemaakt." hij glimlachte naar de jonge elf, en zag dat brass naar de kleine rode draak toe liep, die, nog maar net de helft van de grote van zijn draak was.

buiten adem bereikte Rhadi de bomen. hij pauzeerde even, en leunde tegen een boom. hij pakte de drinkzak die hij aan zijn riem had hangen, en nam een flinke teug van de sterke drank die erin zat. "je zou toch denken dat ze een wachter hadden staan aan de randen van het bos" mompelde hij. met een grote zicht rende hij verder.

rabb keek naar dureon en dan nar de 2 draken die bijden heel dicht in zijn beurt stonden, als hij ergens respect voorhad was het wel draken, daar zou hij eerder naar luistere dan een mens of een elf of welk ander wezen.

'Calloniel,' zei Addylyn glimlachend. Ze keek verbaasd op naar Dureon en knikte.
Calloniel keek naar Brass en gromde zacht.
Edmund knikte langzaam. 'Goed, dat lukt me wel,' zei hij kalm en draaide zich om.

rabb aait calloniel dan en keek nogsteeds naar de 2 draken

dacota liep sierlijk achter edmunt aan, vind je het erg als ik mee ga, vraagt ze dan ze hoopte van niet aangezien ze zich was aant vervelen

opeens keek dureon om...hij wist dat hij iets had gehoord....

half strompelend rende Rhadi een dorp binnen en zijn hart sloeg direct een sprong over. twee draken stonden midden in het dorp!! "oh, bij thor. vrouwe fortuna is mij goed gezind vandaag" mompelde hij en rende op de drie elfen af. pas toen hij dichterbij kwam zag hij dat een van hen een mens was. hij boog voor de rijders. " ik kom met ernstig nieuws!! er is een aanval geweest van..." even dacht hij na hoe hij die wezens het best kon beschrijven. "ik weet niet wat het waren, maar er was ook een heel groot draakachtig wezen in de lucht!!!" hij hijgde....en ging er even bij zitten. "nou dat is gedaan.." mompede hij en nam zijn drinkzak weer tot zich.

Destiney begon aan het konijn dat boven het spit hing. Ze lette niet op Crystal die een halve poot van het hert met botten en al naar binnen schrokte. Draken waren nou eenmaal roofdieren, kon ze niks aan doen. Ze lachte even en at toen verder. 'We gaan nog een klein stuk het bos in en dan keren we terug naar vader.' zei ze tussen 2 happen door. We zijn lang genoeg weg geweest en drakeneieren zijn nou eenmaal moeilijk te vinden.' Crystal keek op. 'Net, bij dat dorp, zag ik 2 mannelijke draken.' Destiney keek verbaast op toen ze de ergerende stem van Crystal hoorde. 'En dat zeg je me nu pas?' Crystal keek beledigend op. 'Je weet dat ik het niet op hen heb..' Ze gromde zachtjes en sloot haar ogen toen ze nog een stuk hert verslond.

Raven keek naar de omgeving. Het was jammer dat de shade net had aangevallen. Hij zou moeten wachten wilde hij het overleven. De elven en dwergen zouden nu te oplettend zijn om een goede aanval te verrichten. Over een paar dagen zou hij zijn slag wel slaan. Zodra ze het niet verwachten en onbeschermd zijn.

rabb voelde zich wat ongemakkelijk toen er meer mensen bij kwamen en je merkte tot hij wat terug ging en hij heild zijn mond maar wel alles zeer nouwkeurig in de gaten. maar dan voelt hij iets...en hij keek richting het bos en liep er langzaam op af..

Addylyn keek om naar Rabb. "Waar ga je heen?" vroeg ze verbaasd. Ze knielde voor Rhadi neer. "Gaat het wel kleintje?"
Edmund bekeek Dacota bedachtzaam aan. "Fijn, als je maar niet in de weg loopt," zei hij en liep naar buiten toe. Hij besteeg zijn zwarte hengst.

haha kleintje die gaat ruzie krijgen XD
-----------------
Destiney kwam overeind en liet het vuur langzaam doven. 'Als je klaar bent met je eehm... Maaltijd-' ze keek kort naar het half op gegeten hert '-zou je me dan naar dat dorp willen brengen. Ik wil het graag van dichtbij zien.' Crystal knikte. 'Waarom?' de stem van de draak klonk nieuwsgierig in Destiney haar hoofd. 'Ik denk dat mijn vader wel wilt weten wat er gebeurt is.' zei ze rustig. Crystal knikten en ging verder met het hert. Toen ze het dier helemaal had weg gewerkt kwam ze overeind en stond ze toe dat Destiney haar weer zadelde.

Zolang ik nog geen goede manier heb om Raven erbij te laten komen laat ik die nog heel even kort weg...

dureon stond even still..een dwerg, van alles dat het zou kunnen zijn. rende een elven dorp in, zwaarhijgend. dan heeft hij het over een aanval van wezens waarvan hij niet weet wat het zijn....en vevolgens gaat hij zitten en drinkt van een drinkzak gevuld met wat rook naar een sterke alcohol....hij stond met een mont vol tanden.

Rhadi smakte met zijn lippen, en keek omhoog. de elf die naast hem was komen zitten rook naar bloemetjes...de andere elf waarhij net verontrustend nieuws aan had gegeven stond stom naar hem te staren....en de mens liep weg. zelfs de draken keken hem aan met een scheef hoofd..."gaan jullie er nog wat an doen of gaan we hier staan wortel schieten. hij stond weer op....wat het lengte verschiel nogsteeds niet veel kleiner maakte.