the division

Riven keek naar Kira. "Zonder ons zal er net zo goed oorlog zijn. Bovendien kun je ook ontsnappen als je niet wil vechten. Hoe moeilijk alles ook is je hebt altijd een keus. En als je niet wil meedoen aan die shit? Waarom doe je dat dan wel? Waarom steek je niet gelijk zo'n spuit in je reet dan ben je gelijk van alle ellende af!"

dacota zat ook in de auto en luisterde maar half mee, ze vond het best grappig al dat komentaar en ze keek uit de autio ze waren er bijna en dan kijkt ze naar try die weer bij kwam ze leid hem nu bij komen hij moest toch wakker zijn als hij de spiut kreeg anders bleven ze nooit leven zeiden ze.
try voelde de auto rijden en kreunde en deed zijn ogen open waar was hij en hij kwam rechter zitten hij zat in een auto en ze reden...dan ziet hij die van division

hahaha XD

Angelica rende achter Luka aan.
Christopher lag te creperen van de pijn.

'Het is min of meer een gewoonte geworden. Ik kan er niet meer aan ontsnappen. Als ik dit werk verlaat, wat dan? Niks.' zei Kira kil. 'Oh, Dacota. Je vriend is wakker, dus hou hem in toom.'

Luka rende over de straten richting zijn huisje. 'Zat jij daar gevangen?' vroeg hij onder het rennen.

"Jemig, je zit een beetje in een negatieve spiraal of niet soms?! Als je je werk verlaat kan je plezier maken, van je leven genieten! De wereld redden van het kwaad. Of vind je dat geen goed idee?" vroeg Riven. Ze begon het ook wel amusant te vinden diep van binnen.

Angelica rende met Luka mee. 'Min of meer,' zei ze vaagjes.

denk je tot ik hem niet aan kan kira, die houd zich wel in toom, sist dacota en keek van kira en riven voor in de auto naar rabb, en rabb probeerde los te komen maar het lukte hem niet en dan wilt hij met zijn voeten omhoog komen om ergens tegen te trappen maar hij word tegen de deur van de auto gedrukt door dacota's krachten, hey laat dat,,snauwt hij

'Hoe moet ik genieten dan? Mijn ouders zijn verwende kwasten, mijn grootouders liggen al in hun graf. Het enige wat ik heb is mezelf.' zei Kira. Hij snapte niet waarom hij dit vertelde aan Riven. Hij lette niet op Dacota en Rabb.

Luka keek haar even aan en begon iets langzamer te lopen toen ze dichtbij zijn huis waren, en ver van de Divisions af. Hij hijgde lichtjes, en stopte het gestolen pistool in zijn broekzak. 'Ik ben trouwens Luka. Luka Suede.' stelde hij zich voor.

Riven keek naar hem, dat was eigenlijk best wel zielig voor hem, logisch dat hij verbitterd was en een harteloze robot. "Misschien moet je je ouders laten voor wat ze zijn en nieuwe vrienden maken" zei ze nu op een wat vriendelijkere toon.




Leuke chickflicks gezocht:D Wie weet iets leuks en onbekends?!

dacota gaapte verveeld en heild rabb tegen het raam gedrukt, je bent nogal vervelend jongen weet je dat zegt ze tegen rabb.
jij anders knap lastig, snauwt rabb en hij kon zich niet bewegen en hij bleef geduwt tegen de autodeur aan

'Angelica Fitzgerald,' zei Angelica met een glimlach.
Christopher hees zichzelf in een zit-positie en haalde zijn mobieltje uit zijn broekzak. Hij belde naar Dacota.

dacota hoorde haar mobile af gaan en pakte hem en zag de naam chris staan het kwam niet snel voor tot christopher belde, hey chris fijn tot ik jou weer eens hoor, zegt ze dan wat plagerig dat deed ze tegen iedereen alleen bij vluchters was ze valser

Kira haalde zijn schouders op en keek nadenkend uit het raam.

'Leuk om je te ontmoeten.' zei Luka met een glimlach. 'Kom je mee naar mijn huis, of ga je nu verder?'

"En nu ben je stil. Dit is misschien wel het laatste diepgaande gesprek wat ik heb in me leven en jij kapt het zomaar af.." mompelde Riven geirriteerd.

'Ik bel niet zonder reden. Ik had een vluchter, maar hij en een andere vluchter die hier al zat zijn ontsnapt. Dat kind heeft me in mijn fucking been geschoten,' zei Christopher met een van pijn verwrongen stem. 'Zorg dat je hier snel bent, we moeten nodig voor betere beveiliging zorgen,' vervolgde hij.
Angelica aarzelde even. 'Ik heb nergens waar ik heen kan..'

'Wat wil je dan horen? Je weet zo'n beetje alles al. Ik was een verwend kind die alles kreeg wat hij wou, behalve de liefde van zijn ouders. Hij was populair op school, haalde de hoogste cijfers, en had zo'n beetje het leven waar elk mens van droomde... Hij was er alleen niet blij mee, want hij voelde geen liefde. Tragisch he?' In Kira's stem klonk sarcasme.

'Dan ga je toch met mij mee? Ik ben ook alleen.' zei Luka.

we rijden nu net de straat in dus nog even vol houden, en ik vind het best erg tot je een kind niet de baas kunt, maar die sporen we wel nog op en wij hebben 2 vluhters bij ons,zegt dacota tot slot en ze duwde haar mobile weg, chris is in zijn been geschoten door een kind en nu zijn er 2 mensen gfevluht, maar eerst deze 2 af geven bij die spehale kamer, glimlaht ze
rabb hart ging sneller kloppen hij wilde er niet naar binnen en probeerde te verzetten wat niet lukte

"Nou zo komen we tenminste ergens." zei Riven kalm. "Het is heel rot voor je dat je zo'n ellendige jeugd gehad hebt. Liefde is heel belangrijk. Maar dat je toen niemand had die je liefde gaf wil niet zeggen dat je dan maar de rest van je leven zonder liefde hoeft te leiden. Denk erover na, geef jezelf de kans om te krijgen wat je nodig hebt" ze dacht er niet echt meer aan dat ze zelf bijna dood was. Dat idee had ze op de een of andere manier verwerkt. Ze hield er gewoon van om in gevoelens te snuffelen en te helpen.

Christopher hing chagerijnig op. Hij zat er niet op te wachten dat Dacota hem de les las. Hij klemde zijn kiezen op elkaar en hees zichzelf overeind. Hinkend liep hij de gang uit.
Angelica glimlachte. 'Oke, als je het echt niet erg vindt.'

Kira keek naar Dacota toen hij het nieuws hoorde. 'Sukkel.' zei hij kort en keek weer uit het raam. Hij luisterde naar Riven, al drong het nauwelijks door. 'Die kans is mij voorbij gelopen. Ik werk nu voor Division, en niets kan dat veranderen.'

'Nee, het is niet erg.' zei Luka met een glimlach en liep naar zijn appartement toe. Hij kwam nauwelijks rond met het betalen van de rente, maar gelukkig had hij nog zijn peetoom, die hem maandelijks wat geld schonk. Hij drukte op de liftknop, en wachtte tot de lift naar beneden kwam.

"Jij hebt wel een kans! Jou gaan ze tenminste niet voor dat idiote experiment gebruiken!" zei Riven nu fel. "Je maakt niks van je leven en jou laten ze leven, ik probeer wel een leven te hebben en ik moet dood. Het is niet eerlijk!"

Whuuut ik ken dit niet, en ik wil ook RPGen.

dan stopt de auto en dacota stapt uit en grinnikte even om de op merking van kira en dan haalt ze met haar krachten rabb uit de auto en ze pakte hem bij de arm, oke gewoon lopen ander duw ik je er heen, zegt ze dreigent en ze begon te lopen maar rabb niet, geen denken aan sist hij, en dan komt hij wat van de grond en hij werd naar voren geduwt en dakota loopt ahter hem aan,
NEE.LAAT DAT, schreeuwt rabb woedent

Christopher hinkte naar de ingang en leunde tegen de deurpost. Hij keek naar het groepje wat aan kwam lopen.
Angelica liep achter Luka aan

'Het leven is niet eerlijk.' gromde Kira en stapte uit de auto. Hij deed de deur voor Riven open en sleurde haar uit de auto.

Luka ging de lift in toen hij aan kwam. 'Wat ben jij eigenlijk? Een Watcher?'