the division

"Als je me wat netter zou behandelen kon ik in je toekomst kijken." mompelde Riven bij zijn lompheid. "Misschien zie ik wel dat je een leuk meisje ontmoet ofzo, dat maakt je vast een beter man"

dacota keek naar zijn been ze zag wel niet graag tot iemand van hun een wond of iets had dat door iemand anders dan haar gedaan was, zei plaagde hen wel en afentoe een wondje hoorde er bij vond ze, gaat het weer, vraagt ze terhij ze door liep en held rabb met haar krahten hem in bedwang

Kira keek haar kil aan, zo kil dat je zou denken dat mensen door zijn blik bevroren. 'Begin er niet over. Ik waarschuw je.' Want Kira's zwakke plek lag juist in dat onderwerp.

ik ga xx

"Wat wou je doen? Me doden?" vroeg Riven sarcastisch. "Maargoed, je hebt meer kans op een leuk vriendinnetje als je niet iedereen uitlevert, je hebt trouwens ook meer kans op rust zonder die baan"



Doeegxx

doei en ik moet ook dadelijk gaan en morge later online moet mijn kamer op ruimen en dweilen zucht,

dacota liep met rabb door die luid vloekte en wanhopig zih probeerde te verzetten en zijn kracht probeerde te gebruiken maar het heilp niet

Kira greep haar beide armen vast en duwde haar tegen een muur. 'Ik waarschuw je niet nog een keer. Praat me niet van een vriendin.' siste hij boos, al zag je ook wel ergens pijn in zijn ogen. Hij was ooit verliefd geworden op een vluchter, een Watcher nog beter gezegt. Hij en het meisje werden beiden smoorverliefd op elkaar, maar ze konden niet bij elkaar zijn. Ze spraken regelmatig af in een plek waar niemand ze kon betrappen, en zouden zelfs bijna trouwen, tot het meisje werd opgepakt door de Division. Kira probeerde haar te bevrijden. Hij wist dat ze dood zou gaan, en vroeg zelfs of hij ook dood mocht, maar natuurlijk mocht dat niet, sinds hij zelf bij de Division zat en goed van pas kon komen. Het meisje ging uiteindelijk dood aan de spuit, en Kira besloot daarbij nooit meer een vriendin te nemen. Het meisje was de enige geweest die hem begreep, die begreep hoe eenzaam het was als je alleen geld had en verder niks. Zij vulde het lege gedeelte in zijn hart op, maar nu was dat weg.

daota liep met rabb door tot ze bij die operatie zaal kwamen daar maakt ze de touwen van hem los maar bleef er wel voor zorgen tot hij niks kon doen, en dan kwamen een paar dokters en zusters naar buiten en pakte rabb vast en namen hem mee naar binnen daota ging ook naar binnen en hief haar kraht o zodra ze hem op het bed hadden gelegt en een paar dokters zorgde er voor tot hij bleef liggen terwijl ze wat plakketjes op hem plakte en eentje dde spuit klaar maakte

Christopher zat in een lege operatiezaal op het bed en viste met een tang de kogel uit zijn been. Zijn kiezen waren op elkaar geklemd van de pijn.
Angelica schudde haar hoofd. 'Een pusher.'

rabb schreeuwde het uit en vloekte luid terwijl hij zich zo goed mogelijk verzette toen die zuster met de spuit aan kwam lopen hij wilde zijn kracht gebruiken maar het lukte hem niet omdat hij het zo weinig gebruikte, en hij habt naar adem als hij de spuit in zijn arm voelt en hoe de vloeistof er in gaaat en hoe zijn licchaam er langzaam slap van wordt en dan gaan zijn ogen diht en het apperaat van het hart maakt een piep geluid
dacota zucht, weer wislukt zoals altijd en ze staat op

Luka knikte en stapte in de lift toen die er was. Hij drukte op de knop 3 en keek naar de deuren die dicht gingen. 'Ik ben een Bleeder. Maar dat had je vast wel gemerkt...'

dacota doet net de deur open als er ineens meer piepjes klinken en ze kijkt om en ziet hoe de jongen weer op staat en van het bed van springt en tussen de dokters en zusters weg rent, ze wist totaal niet wat ze zag en stond er verstijft van,
rabb rende richting dacota en duwde haar aan de kant waarna hij de gang op rende
dacota viel op de grond en werd daar door eigelijk wakker geschud hoe kon dat, en ze belde kira en cchris tegelijk op,

Christopher hoorde zijn mobiel en nam op. 'Wat is er?' zei hij. Hij was klaar met het verbinden van zijn been en stond op.

dacota rende achter rabb aan, d..die jonge die ik beinen bracht,,,,h..hij heeft die spuit overleeft...en is aan het ontsnappen. zegt ze nog altijd verbaast tot hij leefde en ze bleef rennen
rabb rende door en dan een gang links in en hij zag de uitgang en ging sneller rennen

Christopher keek verbaasd op. Hij rende de operatiekamer waar hij zich bevond uit. Rabb rende vlak voor hem, en hij probeerde hem verwoed neer te schieten, maar door zijn gewonde been ging hij een stuk minder snel.

rabb ontweek de schoten maar dan voelt hij hoe iemand hem vast greep en hij keek die genen aan en zijn ogen werden zwart, laat me los beveelt hij en de gene die hem vast had liet gehoorzament weer los en hij was bijna bij de deur, en dacota laat de deur met haar kracht dicht slaan en probeert ze dicht te houden,
rab komt bij de deur en probeert hem open te krijgen wat niet gaat, en hij keek dan naar dacota wetent tot zei het deed met haar kracht en zijn ogen werden weer zwart, laat dat nu, befeelt hij tegen haar en dacota stopte er mee..

Christopher maakte zichzelf via zijn krachten onzichtbaar en liep naar Rabb toe. Hij greep hem bij zijn schouder.

rabb schrok er van en slaat om zich heen, blijf van me af schreeuwt hij verhit en probeert zich los te trekken.
dacota schrok op door het geschreeuw en keek rond en ziet rabb bij de deur en ze rent er heen

Christopher werd in zijn gezicht geslagen en knalde tegen de muur aan. Hij probeerde Rabb bij zijn armen te grijpen.

rab deinsde achter uit toen hij voelde hoe christopher hem los liet maar dan voelt hij hoe hij wat van de grond word getelt en tegen de muur word gedrukt en hij zoekt dacota die kon hij zien en hij liet zijn ogen weer zwart worden, laat me onmiddelijk los nu, snauwt hij en hij word los gelaten alweer en hij hijgt van de inspanning en de aderaline van die spuit ging nog door zijn lichaam en hij keert zich weer na de deur want die andere kon hij niet zien

'Dacota, blijf bij de les!' riep Christopher. Hij wist dat hij zijn onzichtbaarheid niet lang meer vol kon houden. Snel haalde uit naar Rabb.

rabb zag het niet aan komen en voelde een stoot achter op zijn hoofd en hij haalt terug uit als hij zich omdraait in die richting
dacota keek weer versuft op toen christopher haar riep, ze had het gehad met dat roekeloze joch en ze richt haar handen op hem en gooit hem dan tegen de andere kant van de muur aan en dan door een glaze deur van een andere operatie kamer aan waar hij door heen ging.
try voelde de eerste klap hart aan komen en dan nog hoe hij door het glas heen ging en hij knipperde pijnlijk met zijn ogen als hij op de grond licht tussen het glas en hij begon lichtjes en versuft op te krabbelen

Christopher wist Rabb maar net te ontwijken. Hij keek naar zijn handen en merkte dat hij weer zichtbaar was. 'Je ontsnapt toch niet, dus geef het op,' zei hij kil terwijl hij naar Rabb toeliep.

rabb keek naar de jonge die zichbaar werd en hij wilde weer zijn ogen zwart laten worden en hem iets bevelen als hij een bepaalde druk voelt en dan word hem alles zwart
dacota had op een deel van zijn hersenen geduwt met haar krachten zodat hij in slaap viel en ze hijgt terwijl ze naar rabb en cjristopher toe loopt, ongelovelijk hij overleefde die spuit zegt ze en keek christopher aan

Riven zag in een flits van zijn ogen terwijl hij haar tegen de muur knalde zijn verleden. Ze keek hem aan, wat gruwelijk. "Het spijt me." zei ze zacht terwijl ze hem aankeek. "Ik wist niet dat ik je pijn deed."

Christopher keek naar Rabb. 'Ik heb geen flauw idee, dit is niet te geloven,' zei hij met verbijstering in zijn stem.