the division

dacota knielde neer bij rabb, en keek christopher aan, we brengen hem naar een kamer waar hij niet uit kan komen en dan informeren we onze baas over dit...zegt ze en ze tilt rabb op met haar krachten

Christopher knikte. 'Dit is echt mijn dag niet,' mompelde hij.

dat zal deze jongen ook wel gedacht hebben grinnikt dacota maar kijkt dan chris aan...sorry, gaat het wel een beetje? vraagt ze terwijl ze liep richting een kamer

Christopher liep met Dakota mee. Hij haalde zijn schouders op. 'Ja het gaat.'

oke zegt dacota dan enkel en ze liep door tot bij de kamer daar legt ze rabb op een bed en ze sluit de kamer af en ze neemt de sleutel meeX3

Christopher keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Dacota. 'Denk je echt dat hij daar niet uit kan ontsnappen?' zei hij spottend.

Kira liet een van zijn armen zakken, en hield met zijn ene hand nog haar schouder vast. 'Meekomen. Nu...' zei hij kil.

Luka wachtte terwijl ze met de lift omhoog gingen, maar toen de deuren open gingen, stond er iemand van de Division. In een reflex trok Luka zijn pistool, maar voor hij ook maar kon richten, werd hij de lift uit geslingerd en tegen de grond geknald. Hij kon niet meer opstaan, want de man duwde hem tegen de grond met zijn pusher-krachten.

Riven zuchtte en liep maar met hem mee. "Ik begrijp niet waarom je niet een vluchter bent geworden.. Dat je door blijft gaan in het patroon waarin je haar verloor." zei ze zacht.

Kira had daar nooit aan gedacht. Hij had zijn verdriet alleen maar opgesloten, en had veel gewerkt om zo minder aan haar te denken. Aan vluchten had hij niet gedacht. Hij zei niks en leidde haar naar de kamer toe waar ze haar het spul zouden insluiten. 'Vaarwel... maar toch bedankt.' zei hij zacht en liep uit de kamer, waarna hij de deur achter zich op slot deed, zodat de artsen hun gang konden gaan.

Zodra de deur achter Riven gesloten was sloeg de angst toe. Ze zag hoe de artsen op haar afkwamen en ze rammelde wanhopig aan de deur. Deze ging uiteraard niet open. Ze voelde hoe de artsen haar grepen en ze schreeuwde om hulp. Maar zonder enig effect natuurlijk. Ze zag hoe een arts de spuit klaarmaakte en hem op zijn dode gemak naar haar toe kwam en hem in haar ontblootte huid duwde. Dit was het einde. Wist ze, en een traan verliet haar oog en rolde over haar wang.

Kira bleef buiten in de gang staan en zuchtte diep. Hij was door de war geraakt door Riven, en wist even niet wat hij moest doen, voor hij zich realiseerde dat hij verder moest met het vangen van vluchters. Hij nam zijn zonnebril uit zijn zak, en zette die op, zodat niemand zijn verwarde blik zou zien, en liep door de gang richting de uitgang.

Rivens hele lichaam werd slap. Maar toen voelde ze een energieadrealineshok en ze schoot overeind. Elke cel in haar lichaam schreeuwde dat ze moest rennen. De deur was al van het slot en ze schoot van de tafel af door de deur de gang op en ze rende zo hard ze kan richting de uitgang.

Kira hoorde voetstappen achter zich en nam zijn zonnebril weer af. Deze keer zou er niemand ontsnappen. Hij draaide zich om maar zag toen het meisje van eerder, en om een of andere reden, kon en wou hij haar niet tegen houden. Hij trok een pistool uit zijn riem en stopte haar van het rennen. 'Neem dit.' zei hij zacht, en duwde het pistool in haar hand. Hij keek haar serieus aan, maar zonder de kilheid, en liep toen langs haar heen.

Riven had hem enkele seconde met stomheid geslagen aangekeken. "Bedankt" had ze gezegd. Ze zag de artsen aan komen rennen en een loeiend alarm ging af. Met het pistool in haar hand rende ze naar de deur en ze rukte hem open. Ze vloekte toen ze nog een lange gang zag. Dit ging ze nooit halen. Een deur schoot open en er kwam een man uit. Ze aarzelde geen moment en schoot op de man.

Kira stopte toen in een keer met lopen, en zijn blik werd verbaasd. Wacht even... Had ze die spuit nou overleefd? Hij keek achter zich naar de rennende Riven, en knipperde verbijsterd.

Haha vreemd hea?

"Hoe komt die bitch aan een pistool?!" schreeuwde een arts. "Doet er niet toe! grijp haar!" schreeuwde iemand anders.
Riven vloekte en sprong over het lichaam heen en rende verder. Plots schoot er een arts uit een zijgang en hij rende nu vlak achter haar. Riven schoot maar miste. Omdat ze de verkeerde kant op keek viel ze weer (ze was niet zo handig met rennen). Ze draaide zich snel op haar rug en richtte het pistool met trillende handen op de arts die haar wou grijpen. "Verroer je niet of ik schiet!" zei ze snel

Kira ging snel weer terug en bleef om de hoek achter de muur staan. Hij keek toe naar wat er gebeurde en wiste de gedachtes van de artsen uit, zodat ze even niet wisten dat ze achter Riven aan moesten.

Riven keek verbaast hoe de arts die haar wou pakken aan zijn hoofd wreef en om zich heen keek en ze krabbelde weer overeind en rende de deur uit naar buiten. Daar schoot ze de eerste de beste steeg in op zoek naar een schuilplaats.

Kira liep toen rustig de gang in, alsof er niks was gebeurt. Hij keek even naar de artsen. 'Wat doen jullie?' vroeg hij en trok een wenkbrauw op. Hij keek weg van de artsen en liep het gebouw kalm uit, hopend dat Riven niet weer werd gepakt. Haar woorden hadden hem toch ergens geraakt, en om de een of andere vreemde reden wou hij niet dat ze weer gepakt zou worden.

Riven sloop door de stegen en klom via een regenpijp het dak op. Ze voelde zich sterker dan ooit. Soepel sprong ze op het dak. Ze ging op haar knieën zitten bij de rand van het dak en keek naar de straten, om te kijken of de artsen haar nog volgde.

luister hij kan niet door muren heen lopen als jou en er staat enkel een bed in die kamer en geen enkele raam dus ik denk tot hij er niet uit kan tenzei iemand hem helpt in dit gebouw maar daar ga ik niet vanuit, zegt dacota rustig en loopt door

rabb werd langzaam wakker en voelde tot hij op een bed lag...wat moest hij hier en hij kwam recht en keek rond

Christopher keek Dacota zwijgend na. Hij liep de andere kant op.
Angelica hief geschrokken haar hoofd op en haar ogen werden zwart. Ze wiste de gedachten van de man, en hielp dan Luka overeind.

eehm help ik heb eigelijk nog niet aan het hoofd van division gedacht, wan wat ze moeten doen nu die spuit gelukt is.....iemand een idee?

dacota liep door
rabb ramde boos tegen de deur aan en rammelde aan de klink

Meer gruwelijke experimenten >;D
---

Luka kwam overeind. 'Snel weg hier!' zei hij terwijl hij zijn pistool op pakte en dan de trappen af rende. Al snel herrinerde de man van the Division zich wat hij ook al weer aan het doen was en rende achter ze aan. Gelukkig hadden Luka en Angelica al een flinke voorsprong.

zou kunnen...;p maar dan weer wat voor een, zucht