Gladiator rpg wie wil?

Nee.nee. NEE... schreeuwde marc en het hartst toen hij de vloeistof voelde en je hoorde hem zelfs even jammeren en hij hoorde niet eens meer wat camiel had gezegt en toen de bewakers van hem af gingen sloeg hij om zich heen hopent om hen te raken en daarna nam hij afstand en heild hij zijn arm vast. Dit was niet goed en dat wist hij donders goed. En hij voelde het middel sneller dan de laatste keek.

Harm keek luce aan en bleef haar goed vast houden en hij duwde haar op het bed en hij streelde haat wang en bleef haar hand vast houden en hij kuste ook haar dan en hij keek haar aan

Luce had haar ogen gesloten. Ze wilde Harm niet aankijken. Ze wilde hem de plezier van haar angst niet gunnen. Ze bleef liggen. Rustig en beheerst. Wachtend op het juiste moment om toe te slaan. Ze had nog altijd de briefopener onder haar kleren. Zolang Harm daar niet achter kwam had ze nog enige kans om weg te kunnen komen.

Camiël keek naar Marc. 'Nu ben je niet meer zo stoer he.' Zei hij rustig. Hij knielde voor Marc neer. 'Luister. Als jij je niet gaat gedragen zorg ik dat je elke dag een dosis van dit spul binnen krijgt ja. Dan zullen we wel eens zien wie hier de sterkste is van ons 2.'

Harm ging rustig door en kuste haar op verschillende plaatsen en streelde haar ook en begon haar bovenstuk langzaam uit te doen maar hij lette heel goed op hoe luce deed en reageerde en hij kuste haar hals.

Marc keek camiel vernietigent aan en toen hij dat zei beukte hij hem omver en duwde hem tegen de grond dat ging nu nog net maar wist tot hij het niet lang volheild en een bewaker trok hem van camiel af aan zijn haren en hij kreunde

Je merkte dat Luce haar hartslag sneller begon te slaan. Ze hielt haar ogen gesloten en haar hoofd omhoog zodat ze Harm niet aan hoefde te kijken. Toen ze even haar ogen opende zag je dat die zich gevuld hadden met tranen. Ze liet Harm zijn gang gaan. Wetend dat ze niet veel kon doen. Haar linkerhand ging heel langzaam richting haar rok. Hopend dat ze de briefopener kon bemachtigen zonder dat Harm het zou merken.

Camiël kwam overeind en klopte het stof van zijn kleren af. 'Te te te.' zei hij afkeurend. 'Zullen we dat in het vervolg even laten? Anders krijg je gewoon een dubbele dosis en dat kan voor sommige mensen te veel worden. Als je begrijpt wat ik bedoel.' Hij keek Marc aan en wachtte tot hij helemaal uitgeput was door de vloeistof die door zijn aderen vloeide.

Harm kuste luce op de mond toen hij merkte tot haar hand naar haar rok ging en hij pakte die vast en keek haar vijandig aan en hij ging van haar af en ging met zijn hand langs de rok en voelde de briefopener.en hij keek haar aan. Een brief opener erg orgineel sist hij tegen haar en ging er mee lans haar hals en over haar borst en buik heen. Je durft al moet ik het zeggen. Zegt hij

Marc keek camiel woedent aan. Laat maar komen. Sist hij tegen hem en hij was kwaad maar ook al suffer. En een gevoel kwam naar boven er was iets gaande bij luce en hij begon zich wanhopig en niet zo sterk te verzetten

Luce voelde het koude metaal over haar lichaam heen gaan. Ze keek Harm aan. Haar ogen groot, bang dat hij haar iets aan zou doen. En dan niet geestelijk maar lichamelijk. Ze schudde haar hoofd. 'Het spijt me...' zei ze zachtjes. Ze wilde hem niet doden. Dan zou ze alleen maar grotere problemen krijgen. Hooguit verwonden zodat ze kon vluchten, mensen winnen en Marc kon komen halen. Maar dat kon ze nu dus wel vergeten. Nu Harm de briefopener had had ze een heel groot probleem...

Camiël keek naar Marc. 'Bind hem vast.' zei hij waarna 2 bewakers dat deden. Cam ging voor Marc staan en keek hem aan. 'Dus een kijken waar je zwaktes liggen. Ik weet dat het iemand ihier is jongen. Ik weet dat het dat meisje is. Liefde maakt blind. Is altijd al zo geweest.' zei hij zachtjes en uitdagend.

Harm genoot er van toen hij merkte tot luce bang was en hij glimlachte vas naar haar. Spijt heb ik niet veel aan. En die wonde die ik heb dan. Sist hij tegen haar en hij ging naast haar liggen. Wie weet moet ik je weer eens tegen wolven laten vechten. Grinnikt hij en hij keek haar aan hij had dat verhal gehoort.. maar daar heb ik nu niks aan zegt hij en hij kuste haar weer. Nee een vrouwen heid moet je voorzichtig mee zijn zegt hij dan. Littekens horen niet bij jullie. Zegt hij en hij ging met een hand door haar haren

Marc voelde tot hij weer werd vast gezet en hij verzette zich nog even maar stopte dqn en hij keek camiel emotiloos aan en hij ging nergens tegen inen zijn blik gaf niks weer hij vertikte het om camiel zijn zin te geven want hij gaf wel degelijk om bepaalde mensen een er van was luce en een ander kende niemand zijn half broertje die geboren was geworden voor zijn vader gedood werd

half broertje = die knul die bijna dood was en luce haar eerste straf gaf?
-------------------------------
Luce draaide haar hoofd de andere kant op zodat ze Harm niet aankeek. Vrouwen hoor je geen pijn te doen he? Dacht ze. 'Littekens horen niet bij ons?' vroeg ze zacht. Ze draaide haar gezicht naar hem toe en keek hem vel aan. 'Dan ben jij verkeert bezig.' siste ze. 'Al de eerste keek heb je me een litteken bezorgd. Niet zichtbaar maar wel voelbaar voor mij.' Haar ogen stonden kwaad.

Camiël keek hem aan. 'Als ik je wat vraag hoor je te antwoorden.' siste Camiël. Hij hielt zijn hand op en een bewaker legde daar een zweep in. Camiël bleef Marc aan kijken. 'Ik vraag het niet nog een keer.' zei hij rustig. 'Die meid. Wat betekend ze voor je?' siste hij kwaad.

Nee wil een jonger kind gebruiken er voor eentje dat in een rijk gezin is opgegroeitXD
---

Harm keek luce aan. En hij begon te lachen, nou die lichamelijke zie je en dat maakt jou of een ander leisje minder aantrekkelijk. En die geestelijke zie je niet. En die leert je je plaats mee kennen. Zegt hij en hij ging met eenhand over haar wang en kuste haar weer en goode de brief opener weg en hij ondeed haar van al haar kleren

Marc keek camiel enkel aan maar zij geen een woord en wachte op de klap van de zweep die ging komen en hij zou schreeuwen dat wist hij door dat spul.

Luce liet nu wel de tranen rollen. Ze legde haar armen voor haar boezem en hiet haar ogen gesloten terwijl de tranen er tussendoor bleven rollen. Ze bleef smeekbeden mompelen al wist ze dat het niet veel zin zou hebben. Ze kon maar hopen dat hij nog een beetje respect voor haar had en voorzichtig deed al wist ze bijna zeker dat hij dat niet zou doen. Dat doen mannen nooit als het niet hun eigen vrouw is hier zo.

Camiël haalde vel uit met de zweep. Het maakte hem niet uit waar hij Marc zou raken. Zolang hij hem maar goed raakte. Hij hielt zich totaal niet terug. 'Ik vraag het niet nog een keer slaaf.' siste hij kwaad. 'Je weet dat je het niet lang vol gaat houden.'

harm ging gewoon door (wat die deed schrijf ikke niet)

marc schreeuwde het uit van de pijn en zijn spieren spande zich er tegen en hij voelde zijn schouder branden waar hij de klap had gekregen. je...krijgt toch. g..geen antwoord op je vraag...a...aleen maar geschreeuw. zegt marc zachtjes en aan zijn ogen zag je tot het middel weer werkte en zijn aderaline nu weer helemaal weg was dus hij zou de pijn mider goed gaan verdragen

ik begrijp dat je dat niet schrijft doe ik ook niet
---------------------------------------------------------
Luce liet het allemaal gebeuren. Zo nu en dan probeerde ze zich te verzetten maar dan ging Harm veller door merkte ze dus daar hielt ze ook mee op. Tranen stroomde over haar wangen en haar borst ging snel op en neer. 'Hou op. Alsjeblieft. Ik smeek je.' zei ze telkens weer in de hoop dat hij zou luisteren. Zou ophouden en haar allee zou laten.

Camiël grinnikte. 'Zo zwak en toch nog z'n grote mond.' Hij mepte nog een keer en nog een keer.' Pas maar op jongen ik kan je breken en dat weet je zelf ook donders goed.' siste hij.

haha oke
-----

harm ging door en na een laatste jammerende smeek van luce besloot hij te stoppen en hij deed een stuk stof rond zijn middel en gooide eentje voor luce op de grond en hij beende weg naar de bad kamer

marc schreeuwde zijn longen uit zijn lief en jammerde soms van de pijn toen camiel hem sloeg en hij wist tot hij hem kon breken, maar hij moest eerst weten hoe en met pijn kon hij leven jaren en jaren al. al schreeuwde hij nu meer omdat de pijn erger was

Luce kwam overeind. Ze hielt het laken om zich heen geslagen zoals je een handdoek ook vaak houd en liep naar het raam toe. Ze ging in de vensterbank zitten en keek naar de helder blauwe lucht. Ze veegde de tranen die over haar wangen liepen weg en knipperde een paar keer en slaakte toen een hele diepe zucht. Ze leunde met haar hoofd tegen het koude glas en sloot haar ogen. Haar ademhaling begon het normale ritme weer aan te nemen.

Camiël snoof. Zodra Harm klaar is met Luce vraag ik die 2 wel even hiernaartoe. Ik weet zeker dat je dan wel je mond open doet.' zei hij hij rustig waarna hij de zweep aan een bewaker gaf. "Probeer nog wat uit hem te krijgen. Het maakt me niet uit hoe maar laat hem in staat blijven om te kunnen praten.' Dan verlaat hij de cel.

harm ging in bad en na een 1 kinuten kwam hij terug, en keek luce aan je mag je schoon maken er zit geen slot op en je hebt maar 5 minuten dus schiet op daarna brengt een bewaker je naar je cel terug, zegt harm en hij ging de kamer uit

marc lag zwaar hijgent op de grond en hij voelde de pijn door zijn lichaam gieren maar hij zei niks al schreeuwde hij wel als een bewaker hem iets deed. maar hij was bang als harm met luce kwam dan kon hij niet anderster.

Luce keek Harm aan en knikte dankbaar. 'Dankje.' zei ze zachtjes. Ze liep naar het bed en raapte haar kleren bijeen waarna ze richting de badkamer liep en de deur zachtjes achter haar sloot. Ze ging onder de douche staan en waste zich schoon. Daarna droogde ze zich af en deed ze haar jurk, of rok en top, weer aan. Ze bekeek zich in de spiegel, haar ogen rood van het huilen.

Camiël liep door de gangen in de richting van de kamer van Harm. Hij klopte op de deur en riep Harm zijn naam. Hij wachtte heel even en kwam toen binnen. Hij hoorde een douche dat betekende dat of Luce of Harm zich niet in de kamer bevonden. Hij zag Harm en liep naar hem toe. 'Heb je even?' vroeg hij rustig.

tuurlijk zei harm die zijn kleding goed deed die hij net had aan gedaan en hij keek camiel afwachtent aaan. wat is er vraagt hij dan aan hem

Camiël keek hem aan. 'Ik heb jou en dat meisje even nodig bij Marc. Ik denk te weten hoe je hem kunt breken. Maar ik wil het zeker weten.' legde hij rustig uit. 'Ik denk dat hij om haar geeft. Haar wilt beschermen. Misschien wel van haar houd. Ik hou hem al langer dan vandaag in de gaten en dat valt me gewoon op.' zei hij rustig. 'Ik weet alleen niet hoe ik het moet achterhalen..'

Luce was klaar en hoorde stemmen in de kamer. Ze liep zachtjes naar de deur en luisterde daarnaar. Ze hoorde de stem van Harm en die van Camiël. Waar hadden ze het over? Over Marc? Over haar? Ze kon het niet goed verstaan.

harm glimlachte, dat is mooi, ik weet wel hoe we der achter komen of hij er gevoelig voor is glimlacht hij er achter aan. wat wil je met die marc eigelijk gaan doen. vroeg hij al wist hij tot die goed kon vechten... en hij keek naar de deur. LUCE nog 1 MINUUT. roept hij

Camiël had zijn antwoord daarop al klaar. 'Ik wil hem gewoon terug hebben bij de gevechten. Maar ik vertrouw er niet meer op dat hij luistert en dat moet hij wel doen.' Hij legde uit wat er tijdens de gevechten voor zijn verjaardag was gebeurt en dat hij dat niet meer wilde. 'Dus vandaar. Als hij er niet was tussen gesprongen....' Hij stopte zijn zin toen Luce binnen kwam. Ze had haar haar goed gedaan en licht opgestoken en droeg haar jurk weer. 'Was ik er niet meer geweest. En dat was wat hij wilde als straf voor wat ik jou had aangedaan.' zei Luce zachtjes maar wel hoorbaar.
Camiël had de neiging haar te slaan omdat ze sprak terwijl niemand dat vroeg maar deed het niet omdat hij de rode ogen zag. Ze had haar straf wel gehad en zo niet mocht Harm haar straffen. Hij zou haar met gemak kunnen breken, wist hij zeker.

had iemnd gezegt tot je mocht spreken vongens mij niet...dus ik wil dat ook niet meer zien anders zwaait er wat, sist harm tegen luce, en hij keek hsaar aan, we gaan ergens heen je luister, gedraagt je en spreekt niet voor je beurt denk er aan, zegt hij dreigent en hij keek camiel aan en knikte en toen ging hij mee

marc was uitgeput en had pijn overal, ook was het middel gaan werken waardoor hij weer ziek werd de eerste dag met koorts, en hij lag rillend in de hoek van de cel de bewakers waren gestopt hem te pijnigen omdat ze ook haden gemerkt tot hij ziek werd weer en merkte tot hij weg begon te zakken van de pijn en hij moest bij bewust zijn blijven.
marc zijn wonden deden pijn en hij kompelde een soort gebed in zijn eigen taal

Camiël ging Harm en Luce, en de bewakers, voor richting de isoleercel. Hij liep naar binnen en keek minachtend naar Marc die trillend op de grond lag. 'Niets nut.' mompelde hij waarna hij naar Harm keek. 'Het is niet te geloven he. Nog steeds zegt hij geen woord.' mopperde hij. Luce was als een van de laatste binnen gekomen en zag Marc liggen. Ze keek kort twijfelachtig maar het kon haar toen ook niet schelen. Ze knielde bij Marc neer en pakte zijn gezicht tussen haar handen. Ze voelde aan zijn voorhoofd die nat van het zweet was. Ze keek kwaad op naar Camiël. 'Wat heb je hem aangedaan?! Wil je hem dood hebben ofzo?' riep ze kwaad. Ze keek weer naar Marc en mompelde zachtjes lieve dingen tegen hem.

harm keek toe en knikte naar camiel, heel erg koppig blijk baar, zegt hij dan afkeurent, misschien hem eens leren tot hij moet luisteren hoe dan ook. en hij zag tot luce neer knielde bij marc en hij had haaqr nog zo gewaarschuwdt en hij liep er op af,
marc voelde iets en keek op en op dat moment hoorde hij luce en hij voelde zich meteen veiliger en wat beterder maar dan hoort hij voet stappen en een boos gevloek en hij komt wat recht en ziet tot harm luce wilt vast grijpen en hij ziet hoe hij zsijn arms uit strekt en marc bijt gewoon met zijn tande hart in zijn pols zodat hij het met een schreeuw terug trekt. vuile rat, sist hij tegen marc

Luce zat achter Marc. Ze hielt haar arm om hem heen geslagen. 'Als jullie hem zo blijven behandelen gaat hij dood!' riep ze kwaad. Ze keek vel naar Harm. 'Is je mooi recht.' siste ze kwaad waarna ze haar hand op Marc zijn schouder legde en zachtjes een bedankje in zijn oor fluisterde.
Camiël riep een bewaker voor het geval het uit de hand zou lopen. Dan konden ze meteen ingrijpen. Hij was benieuwt hoe Harm dit zou proberen op te lossen maar hij moest wel oppassen. En hij hoopte dat Harm dat ook wel begreep. Luce streelde zachtjes Marc zijn rug om hem een beetje gekalmeerd te houden.

marc keek luce even aan maar daarna was zijn blik weer wat meer gefocust en hij heild harm in het oog en hij zag de bewakers en hij ging met moeite staan voor luce en je merkte nu tot zijn houding beschermend was, harm zag zijn houding en merkte tot cam gelijk had hij moest luce krijgen dan had hij hem. grijp hem zegt hij tegen de bewakers en die gingen naar voren en binnen no time hadden 2 hem vast, en hij liep op luce af