Sanne & ??

Naam: Falco Bellini (maak er maar geen Dichimici van)
Leeftijd: 22
Innerlijk:Falco is een vriendelijke verantwoordelijke jongen. Hij is erg aardig, dapper en sociaal. Etc.
Uiterlijk: Donkerblond warrig haar, grijsblauwe ogen, best groot.
Extra: Hij heeft niet zo'n leuke familie:
Door: Maaike


Sorry zit op een rot laptop, kan niet echt typen.

np
haha toch maar niet he
btw uiterlijk staat er wel maar is een aanklik link.


Hoofdpijn en verschrikkelijke steken in haar maag. Daar werd Sherapine mee wakker toen ze ze bij kwam. Niet wetend waar ze was keek ze om zich heen. Alles zag er zo oud uit. Alles of ze in de middeleeuwen terecht was gekomen. Haar hand ruste op het medaillon dat om haar nek ruste. Ze had het van haar oma gekregen maar iets vertelde haar dat het niet een normaal medaillon was.

Falco liep rustig over straat, even weg van zijn familie, weg van zijn problemen. Grijnzend keek hij om zich heen, het was een prachtige dag, mooi weer, en hij voelde zich eindelijk weer een beetje beter.

Sherapine had een oude mantel gepakt die ze ergens had zien hangen. Ze had al snel opgemerkt dat als ze in haar normale kleren zou blijven rondlopen ze teveel zou opvallen. Als ze iets wist was het wel dat ze niet moest opvallen in een vreemde plaatst. Ze keek, gefascineerd door het uitzicht om zich heen.

Falco liep een oude kerk in, opzoek naar een vriend van hem.

Sherapine liep door de straten. Ze keek rond maar had niet door dat een aantal mensen verbaast en angstig naar haar keken omdat ze geen schaduw had. Hoe wilde je dat ook merken als je zelf te bezeten bent van de pracht van de stad?

Falco ging in gesprek met een vriend van hem. (:

Sherapine voelde zich nogal bekeken dus vluchtte ze de eerste de beste deur door. De kerk binnen. Ze keek bewonderend rond terwijl ze de cap van de mantel afdeed en de kerk goed bekeek

Falco zag een nieuw meisje en bekeek haar. Ze leek niet van hier en liep naar haar toe.

Sherapine keek verbaast rond. Ze draaide zich om en knalde daardoor vrijwel direct met haar rug tegen Falco op. Zedraaide zich gehaast om. 'Ooh sorry meneer.' mompelde ze zacht. 'Ik... ik had u niet gezien.'

Falco keek haar aan. 'Geeft niet' zei hij vriendelijk.

'Ehhm.. weet jij toevallig waar ik ben?' Sherapine keek schuchter rond. 'Ik heb namelijk geen idee...'

Falco keek haar aan. 'Je bent in Montemurato' zei hij alsof dat heel logisch was.

Sherapine keek Falco niet begrijpend aan. 'Sorry, waar?' Ze had de naam nog nooit gehoord. Wat was er in vredes naam gebeurt?!

Falco bedacht zich dat ze het echt niet wist. 'Wacht' zei hij, en hij keek om zich heen. 'ga met me mee, ik weet iemand die het kan uitlachen'

Sherapine keek naar de jongen. 'Ik ken je niet. Als ik een ding wel geleerd heb is het niet met mensen meegaan die je niet kent.' zei ze wat argwanend.

Falco keek haar aan. 'Ken je iemand anders hier?'

'Ik weet niet eens waar ik ben. Hoe denk dat je dat ik iemand moet kennen?' Sherapine keek Falco niet begrijpend aan.

Falco haalde zijn schouders op. 'Hoe kom je hier dan?'

'Ik sliep, ik werd wakker en ik was hier.' Sherapine keek rond. 'Nou buiten in een steegje, maar ik werd nogal aangestaard dus ben naar binnen gevlucht...' Sherapine keek de jongen voor haar weer aan.

Falco knikte langzaam en dacht na. 'Vreemd' mompelde hij.

Sherapine keek de kerk rond. Alles leek zo oud. Ze had wel eens boeken gelezen over vroeger maar nooit plaatjes gezien. Al leek dit wel heel veel op de beschrijving...

Falco zuchtte. 'Kan ik je nu naar die persoon brengen of?'

Sherapine keek naar de jongen. 'Mag ik eerst weten hoe je heet?'

Falco knikte. 'Tuurlijk' zei hij. 'Ik heet Falco'