Two makes the seal.

Emma zuchtte. 'Je hebt het niet eens geprobeerd... sta gewoon een keer open voor het leven.' mompelde ze, ze draaide zich om en liep weg. Ze zag rabb en bleef een tijdje naar hem kijken.

benjamin liep door de gang en sloeg rechts af...waardoor hij ineens naast nathaniel liep. hij zag hoe de jongen zijn spieren even aanspande. "je hoeft niet te schrikken van mij. wat zou een oude man jou aan kunnen doen? of zit je iets anders dwars?"

Nathaniel stond stil en keek naar Benjamin. Hij haalde zijn schouders op. 'Misschien.'

rabb liep door maar keek toch even nieuwschierig achter om hij was best nieuwschierig wat er gaande zag en hij zaf het tapet niet liggen en struikenlde er over en viel op de gond en allen papieren vlogen allen kanten uit, stom tapijt, mompelt hij kwaad

Emma liep naar Rabb toe en knielde neer, ze pakte zijn papieren op. 'gaat het?' vroeg ze.

benjamin grinnikte en haalde zijn schouders op. "wat jij wil. je was vroeger anders een praatgrage jongen. altijd vertellen hoe je de zoveelste draak had bevochten in je wilde avonturen, om vervolgens een dure vaas om te stoten." weer grinnikte hij en keek de jongen aan. "je moet ook de positieve kanten van het leven kunnen zie. ook die van je vader en wat hij voor je doet. hij mag je dan wel wat teveel opdringen, maar hij doet het met goede bedoelingen."

ik heb hogere valle gewmaakt, zegt rabb wat ongemakkelijk en hij pakte ook de papieren op en keek emma aan, het gaat alleen mijn eergevoel is beschadigt, grijnst hij eventjes terwijl hij recht komt, en keek rond hij was zoveel niet gewend hier, het was allenmaal veel anderster dan op straat.

Emma lachte zachtjes. 'Ik zal wel doen alsof het niet gebeurd is.' zei ze. Ze gaf hem de papieren, knikte naar hem, en liep weg.

'Ik zie er geen goede bedoelingen in, hij doet het alleen maar om meer macht te krijgen,' zei Nathaniel hoofdschudden, maar er verscheen onbewust een glimlach op zijn lippen door de woorden van de man. 'Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat ik moet doen,' gaf hij toe terwijl hij ongemakkelijk met zijn vingers door zijn haren ging.

"vertel wat je dwars zit jongen. het huwelijk? Emma? ik zweer je een vriendelijker en eervoller meisje zal je niet vinden in deze wereld"

rabb keek emma na, dank...je.. zegt hij dan zacht maar toch hoorbaar en hij liep door met zijn handen vol met papieren naar de studeer kamer om ze vervolgens op het burau neer te leggen en weer ut de kamer uit te gaan als er ineens 2 soldaten voor hem staan, hey...ben jij niet de straat rat...wat moet je hier.... vraagt hij, en de andere soldaat greep hem vast, laat me los....ik werk voor benjamin,sist rabb rebels en probeert los te komen
de soldaat keek zijn zakken na en vond het goud....nee ik denk tot je stelen bedoeld zegt de soldaat dan en gaf hem een mep in het gezicht
rabb pikte dat niet en ademde diep in en blaast dan vuur uit naar de soldaat en de andere laat van schrik los

Emma hoorde gestommel achter zich, ze liep richting het lawaai en zag de soldaten en Rabb. 'Heren laat hem onmiddelijk gaan.' zei ze kwaad. Stomme rot soldaten.

'Dat geloof ik ook wel, maar mijn vader heeft me niet eens gevraagd of ik wel wilde trouwen, laat staan dat hij me uberhaupt vroeg wat ik zou willen. Het was een order, net als wat hij tegen me zegt. Doe dit, doe dat, ik wordt er gek van,' verzucht Nathaniel.

de soldaat trok zijn zwaard en rabb ging klaarstaan voor zich te verdedigen, maar ze keken bjden op toen ze emma hoorde, maar vrouwe...deze jongen is een crimineel hij steeld alles wat hij kan krijgen, op de markt heeft hij ook al veel dingen geroofd, zegt hij verdedgent maar beleeft

Emma keek de soldaat kil aan. 'Negeert u mijn orders ?'

nee vrouwe. zeggen bijde soldaten en bogen voor haar, en de soldaat stak zjn zwaard weg en keek rabb even aan en gooide de goud stukken voorhem op de grond en dan liepen ze weg
rabb keek ze na en knielde neer op de grond en veegde het bloed bij zijn mond weg en raapte de goud stukken op
----
even met de hond ut

Emma keek de soldaten na en keek toen naar Rabb, ze liep weg.

benjamin keek vriendelijk naar de jongen. "veel oude mensen zouden hebben gezegd dat dit een fase is waar je doorheen gaat. maar ik weet beter. ik weet hoe jij je voelt. mijn ouders zaten mij tot hier toen ik jou leeftijd was. de hele tijd moest ik optrekken met een kleuter die pas net uit de luiers was. en waarom? alleen omdat hij de toekomstige heerser van dit land zou zijn. maar ik heb me er bij neergelegd. en kijk ons nu. betere vrienden zijn er niet. wat ik probeer te zeggen is, is dat goed komt. ja je vader zegt je wat je moet doen, maar allen omdat hij het beste voor je wil, hoewel dat niet altijd duidelijk is voor je. en wie weet, mischien hou je er een hele goed vriendin aan over." bij dat laatste knipoogde hij en grinnikte.

'Het is de bedoeling dat ik met haar trouw, niet dat ik een vriend van haar wordt,' zei Nathaniel geamuseerd. 'En als ik met haar trouw betekent dat ook dat ik..' begon hij, maar bedacht zich en kapte halverwege zijn zin af.

toch niet mijn vader wilde al met hem gaanXD
----
rabb stond op en heild emma tegen,dank..je niemand deed dat ooit, mij helpe, zegt hij dan en keek haar dankbaar aan en zijn rebelsheid tegenover haar was grotendeels weg, ik sta bij je in de schuld, zegt hij dan

Emma glimlachte. 'Graag gedaan.' zei ze, ze maakte een lichte buiging naar hem en liep naar haar slaapkamer vertrek. Ze moest zich klaarmaken voor het banket.

rabb keek emma na en ging terug hij moest weer naar benjamin toe..hj had gezegt tot hj bij de bibiotheek was dan zou hij daar maar als eerste gaan kijken en hij ging op weg en hoopte tot hj daarwas

benjamin lachte. "ik doe maar net alsof je die zin niet begon. maar bekijk het zo. als je het niet eens bent met hoe je vader regeert. jij kan daar verandering in brengen, jij bent de troonopvolger. en ik denk dat je met Emma aan je zeide niet veel fout kunt doen." even werd hij droevig. "nate, wil jij mij een ding beloven? dat je goed voor haar zal zijn?"

Emma had zich geen zin om zich op te doffen, ze wou dat ze een dubbelganger in kon zetten.

Nathaniel keek even nadenkend voor zich uit. 'Ja, dat beloof ik,' zei hij met een knikje.