Two makes the seal.

Emma knikte langzaam, ze keek hem aan. 'Je kijkt niet blij,,'

'Ik hou niet van dansen,' zei Nathaniel, en moest onwillekeurig grinniken.

Emma glimlachte. 'Ik hou niet echt van jurken.' bekende ze. Maar helaas moest ze ze altijd aan.

het zat hem al een tijdje niet lekker. hij had een voorgevoel...een slecht voorgevoel...maar hij kon het niet koppelen aan het vertrek van Emma...maar juist aan het scheiden van de meisjes. hij moest rabb nog vertellen wat nu de bedoeling was....dus ging hij naar hem op zoek.

rabb zat op een trap in het boek te kijken hij was weg vaan het boek omdat hij er zoveel uit geleerdt had, maar hij moest dan nog wel veel dingen leren, maar hij vroeg zich nog wel vaker af waarom hij hier nu echt was. misschien moet hij het hem vraagen wazrom hij dit alles moest maken

De koning vertelde ondertussen als zijn plannen aan Gabe en Julia. Ze zouden zo snel mogelijk moeten trouwen en Julia moest gelijk met Gabe mee. Net als voor Emma wilde hij dit ook zo snel mogelijk rond hebben. En dan was het alleen nog maar wachten op troonopvolgers.
Julia luisterde niet echt naar haar vader. Ze staarde slechts glazig voor zich uit terwijl hij het woord deed. Het maakte ook niet uit, want hij zou toch niet naar haar mening vragen.

Gabe keek naar de koning en knikte een paar keer. Hij wist niet goed wat te zeggen of wat te doen.

"Mooi, jullie hebben nog een week. Dan kunnen we eerst allemaal bij Emma's bruiloft kunnen kijken en daarna zijn jullie aan de beurt." zei de koning.

Julia keek geschrokken op. "Een week?!" riep ze uit.

Nathaniel verslikte zich en begon luid te hoesten. Hij had niet geweten dat hij en Emma al over een week zouden moeten trouwen.

De koning negeerde Julia's zoveelste uitbarsting. Maar de verslikking van Nathaniel beviel hem niet. "Is er een probleem prins Nathaniel?" vroeg hij en hij keek hem doordringend aan.

Emma keek haar vader aan. 'Vast niet vader, gewoon ongelukkige timing. Prins Nathaniel zei al dat hij zich niet heel goed voelde.' zei ze snel. Ze boog voor de koning. "en natuurlijk, dit alles zal in orde komen.. '

"Dat hoop ik dan maar" mompelde de koning. "Nou jullie mogen gaan, ik gok dat iedereen elkaar wil leren kennen..

Julia keek Zwijgend naar Gabe.

Gabe knikte en boog voor de koning.

Emma boog en liep snel weg, ze trok Julia met haar mee en ging er van uit dat de rest wel zou volgen, wat Gabe ook inderdaad deed.

Julia liep met Emma mee en was in een soort roes. Dit kon toch niet? waar ging dit over?

Emma liep gelukkig een stuk vooruit met Julia. 'Gaat het?' vroeg ze zacht.

Julia knikte bleekjes. "Ik ben gewoon gescrhokken..." zei ze zacht.

Emma knikte. 'Ja dat snap ik.' ze zuchtte. 'Ik ook..'

Julia besefte dat Gabe achter ze liep en ze draaide zich om. "Wat vind u er eigenlijk van?" vroeg ze zacht.

Gabe keek haar een tijdje zwijgend aan. 'Ik weet het niet.' zei hij. 'Het is sowieso veel sneller dan ik had verwacht..' hij zuchtte. 'Ik bedoel. Je moet het niet persoonlijk opvatten hoor..'

"Ik neem het niet persoonlijk. Ik sta er ook niet achter." zei Julia en ze keek hem aan.

Gabe zuchtte en keek naar Julia en Emma. 'We zitten allemaal in het zelfde schuitje.' zei hij. 'Een week.' mompelde hij toen bijna onverstaanbaar en hij deed even zijn ogen dicht terwijl hij door zijn haar streek.

Julia knikte langzaam. "En er is niks wat we kunnen doen..." zei ze langzaam.

Gabe schudde zijn hoofd. Er was niks aan te doen.. Het lot was voor hun allen bepaald..

Julia zuchtte en ging op het bankje zitten.

Nathaniel liep onrustig heen en weer met een ongeruste uitdrukking op zijn geizcht.