Two makes the seal.

Emma knikte. "Nee maar je bent niet dood.' zei ze.

Gabe glimlachte. 'En jij?'

Nathaniel keek Emma aan. 'Je zegt het alsof je er iets om geeft,' zei hij fronsend.

Emma keek hem aan .'Dacht jij dat ik wou dat je dood ging?'

'Nouja, je zou wel van me af zijn,' zei Nathaniel.

Emma keek hem aan 'ik wil je niet dood hebben nathaniel. Dat heb ik nooit gewild.'

Nathaniel glimlachte. 'Je bent smoorverliefd op me, ik voel het,' zei hij en keek Emma doordringend aan.

Emma barste in lachen uit, XD. 'Sorry wat?' wist ze uit te brengen.

Nathaniel grijnsde. 'Je hoorde me wel,' zei hij terwijl hij zijn gezicht dichter naar dat van Emma toebracht.

Emma trok een wenkbrauw omhoog. 'Zeg meneer, jij haatte mij toch? waar ben je mee bezig..'

Nathaniel trok zijn hoofd terug. 'De kat op de kast jagen,' zei hij grijnzend. Hij trok een wenkbrauw op.

Emma sloeg haar armen over elkaar. 'Het lukt kennelijk niet. En trouwens, wat als ik nu helemaal van slag was, dan had jij daar lol om?' vroeg ze grijnzend.

Julia keek naar Gabe. "Dat had ik al verteld, ik kom altijd te laat" zei ze.

Nathaniel haalde zijn schouders op. 'Je zou me toch niet geloven als ik zei waarom,' zei hij en ging weer liggen. Hij sloot zijn ogen.

Emma fronste. 'Heh?'

Nathaniel glimlachte met gesloten ogen. 'Denk daar maar eens over na,' zei hij.

Emma keek naar hem. 'Als je me iets meer uitleg geeft kan ik er ook daadwerkelijk over nadenken.'


Gabe glimlachte. 'Dat is alles?'

Nathaniel schudde zijn hoofd. 'Nee, dan is de lol eraf.'

Emma glimlachte. 'Ok.' zei ze. Ze zag iemand binnenkomen die hem kwam checken. Ze stond op zodat die persoon dr werk kon doen. En ze liep naar de deur.

Nathaniel opende zijn ogen. 'Waar ga je heen?' vroeg hij.

Emma keek hem aan. 'Ik dacht, ik gun je wat rust, anders wordt het misschien te druk.' ze wees naar verpleegdinges.

'Je zei dat je me gezelschap zou houden,' zei Nathaniel.

Emma glimlachte. 'Als je wilt dat ik blijf kan je het ook gewoon zeggen.' zei ze en ze liep weer naar de stoel.

'Nee, dat geluk geef ik je niet,' zei Nathaniel grinnikend. Hij ging overeind zitten en liet de verpleegster zijn borstkas verbinden.

Julia lachte. "Ik kan heel beidehand zijn en heb een eigen wil"

Emma stond op. 'Dus dan kan ik ook gewoon gaan.' zei ze droog.


Gabe lachte. 'Ok. ' zei hij. Dat vond hij eigenlijk niet erg. 'Volgens mij zijn we er weer..'