Two makes the seal.

rabb keek kyara aan, dankje, zegt hij dan kort, en hij kwam recht,hoe is het met nataniel vraagt hij dan

Kyara haalde haar schouders op. 'Hij heeft nog steeds praatjes, dus hij maakt het goed,' zei ze.

rabb grinnikte even, ik ga maar eens met hem praten..er moet een op lossing zijn zegt hij en hij keek kyara aan,nog eens bedankt

Kyara glimlachte. 'Geen probleem,' zei ze en liep zijn kamer uit.

rabb ging ook de kamer uit op weg naar de kamer van nathaniel hij wilde het met hem over de opstandelingen hebben, ze moesten er iets op vindemn

Nathaniel lag zich op bed te vervelen.

Emma vond dat Julia te lang offline was en ging toen maar kijken hoe het met Nathaniel was, ze moest hem sowieso vragen wat the hell hij had gedaan.

Nathaniel was bored.

rabb klopte niet bij nathaniel en hij ging de kamer op, en hoe voel je je? vraagt hij,

Emma was aangekomen bij Nathaniels kamer maar zag Rabb naar binnen gaan, ze bleef buiten wachten.

Nathaniel ging overeind zitten. 'Prima,' zei hij shouderophalend.

gelukkig, maar ik wilde het met je over de opstandelingen hebben. zegt hij dan en hij keek hem afwachtend aan

Nathaniel knikte. 'Ik weet niet wat ik er mee moet doen,' zei hij en zuchte.

het is ergin gewikkeld jah, kun je me wat meer vertellen over hoe je vader precies doet tegenover het volk, vraagt hij dan en hij dacht na over een paar mogelijke oplossingen

Emma hoorde het gesprek half en zweeg. De opstand.. Ze wist ook niet goed wat ze moest doen om te helpen.. Ze mocht sowieso niet meevechten van Nathaniel, kennelijk hadden vrouwen geen rechten. ><!

'Hoge belastingen, huizen innemen, mensen zwaar straffen als ze iets verkeerd doen,' somde Nathaniel op.

Emma zakte tegen de muur aan en dacht na, over alles wat er gebeurd was en wat komen zou..

Nathaniel kwam overeind en liep naar de deur toe. Hij deed de deur open en keek naar Emma. 'Luister je ons af?' vroeg hij met een frons.

Emma keek op. 'Nee.' zei ze. 'Ik wou je wat vragen, maar toen zag ik dat Rabb naar binnen ging, dus ging ik hier zitten.' zei ze, het was de waarheid. 'Ik heb wel een paar dingen opgevangen, maar ik zit met mijn hoofd bij anderen dingen. dus technisch gezien ben ik jullie niet bewust aan het afluisteren. ' Ze zuchtte. 'Trouwens.. anders hadden jullie de deur maar dicht moeten doen.'

Nathaniel keek Emma zwijgend aan. 'Dus, wat wilde je vragen?' vroeg hij uiteindelijk.

Emma stond op. 'Niks laat maar.' zei ze. En ze draaide zich om om weg te lopen.

Nathaniel greep bij Emma bij haar pols vast. 'Wat?' zei hij kalm.

Emma draaide zich half om. 'Er is niks Nathaniel.' zei ze rustig. En ze probeerde haar arm terug te trekken.

'Er was iets wat je wilde vragen, of niet soms? Dus vraag het gewoon,' zei Nathaniel en keek haar doordringend aan.

Emma sloeg haar ogen neer. 'Ik ben het vergeten..'