dan vluchten we, dat is niet zo moeilijk als me nu snel zijn, voor de soldaten terug komen anders word het moeilijk, zegt rabb zacht en alleen hoorbaar voor hun

Emma kreeg tranen in haar ogen, dan had ze dus geen tijd om het Julia uit te leggen of te vertellen, en ze kon haar volk ook niet in de steek laten.. 'Misschien is het het beste.' fluisterde ze.

Nathaniel staarde zwijgend naar de grond.

Emma keek naar Nathaniel. "Wat denk jij?' vroeg ze onzeker.

Nathaniel hief zijn hoofd op en keek Emma aan. 'Ik moet zowieso weg. Jij kan opzich wel blijven,' zei hij aarzelend.

Emma keek hem aan. 'Ik ben nu ook medeplichtig.' zei ze. 'Ze zullen mij ook beschuldigen, en bovendien kan en wil ik jullie niet alleen laten.'

rabb keek het tweetal aan hij kon niet voor hun kiezen en dat zou hij ook niet willen, maar hij vond het er tot ze dit moesten doen door hem..als hij niet met het idee was gekomen was er niks aan de hand geweest. en hij beet op zijn lipt en hij wachte af

Nathaniel zuchte diep. 'Mijn vader wilt dat ik uit zijn zicht verdwijn, dus ik ga. Of je meegaat is je eigen keuze,' zei hij en keek Emma afwachtend aan.

'Ik ga mee.' zei Emma vastbesloten. Ze wou alleen dat ze het Julia kon laten weten, maar ze moeten wel uit elkaar anders komt die hele ramp er nooit van ><

rabb knikte dan naar de 2, het spijt me, fluistert hij zacht tegen hun, en hij ademt die ip en uit. hoe willen jullie gaan te voet of te paard te paard gaat sneller en dan hebben we een voorsprong, maar we kunnen ons ook onder het volk mengen

Emma keek hem aan. 'Wat dacht je van allebei? We hebben niet veel tijd, maar wel een beetje, we moeten ons omkleden, of in elk geval kleding meenemen van dorpelingen, en dan vertrekken te paard.'

Nathaniel knikte. 'Dat is misschien wel het slimste.'

EMma knikte. 'Laten we zo snel mogelijk afspreken bij de -bladiebla- poort. Achter het kasteel, bijna niemand weet daar van en Julia gebruikt hem altijd om te ontsnappen.' zei ze. Ze glimlachte bemoedigend, ookal was ze zelf bang en rende het kasteel in om belangrijke dingen te halen zoals bijvoorbeeld geld en het cadeau van Benjamin.

rabb knikte... hij had eigelijk niks daar binnen alleen jesse die mocht niet achterblijven in het kasteel hij moest hem in het dorp onderbrengen en hij lipe terug naar binnen om jesse te zoeken

Emma rende naar haar kamer en graaide spullen bij elkaar, iets van Julia, iets van haar moeder, het cadeau en wat geld. Dit alles deed ze in een tas en ze zocht kleding die ze ooit gestolen of gekocht of bladiebla had, van een dorpsbewoner/dienstmeid. Ze kleedde zich om en haalde alle mooie dingen uit haar haar, waardoor het gewoon in krullen langs haar gezicht viel, ze had haar haar nooit zo en was onherkenbaar. Snel rende ze naar die poort, ook had ze nog een dolk ergens verstopt.

Nathaniel stond al bij de poort te wachten. Hij had zijn nette kleren om gewisseld voor een slobberige beige blouse en een oude rijbroek. Zijn ogen schoten schichtig heen en weer, band dat zijn vader hem zou zien.

rabb was na even zoeken zijn broertje gevonden en hij nam hem mee terwijl jesse hem een heel verhaal vertelde wat hij allenmaal gedaan had de afgelopen dagen, en hij lliep richting de poort en zag nathaniel al

Emma kwam aangelopen en keek ze aan. 'Ok .. we moeten nu nog paarden hebben, of zorgen we dat we andere paarden hebben? Zodat ze niet zien dat het paleispaarden zijn?'

het is woensdag dan is er markt in het dorp daar verkopen ze meestal ook paarden, zegt rabb dan na even na denken als hij ook bij de rest komt, jesse keek de andere 2 aan. ik breng hem naar een vriend van mij in de stad die zorgt wel voor hem. zegt hij dan

Emma knikte. 'Ok is goed.. laten we maar gaan dan'

Nathaniel begon te lopen

Emma liep weg, ze keek voor zich uit, en dacht aan Julia. Waarom kon ze Julia niet nog even spreken om het uit te leggen ofzo?

Nathaniel keek Emma onderzoekend aan. Hij zweeg.

Emma ontweek zijn blik en keek voor zich uit, haar ogen op de grond gericht. Ze wist dat dit een goed beslissing was, en ze wou Rabb en Nathaniel echt niet alleen laten, maar hoe kon ze verder zonder Julia?

Nathaniel streek met zijn vingers langs Emma's hand om haar aandacht te trekken. Hij keek haar doordringend aan.