Gladiator rpg wie wil?

Lucindia kreunde toen de bewaker ruw haar arm pakte maar schreeuwde letterlijk haar longen uit haar lijf toen de zuster het bot naar de goede plek duwde. Tranen stroomde geluidsloos over haar wangen. Ze had haar ogen gesloten om het niet te hoeven zien voordat ze over haar nek ging. De pijn was werkelijk ondragelijk. Ze hoopte dat het zosnel mogelijk voorbij was en ze kon bij komen maar de Lanista had vast wel iets voor haar te doen zolang ze niet kon vechten. Zolang het niet kleinerend was deed ze het wel. Ze moest wel. Ze kon zich nu echt iet verweren tegen nog hem nog de bewakers.


truste sweety <3

marc hoorde de schreeuw van luce en hij keek meteen op maar hij zag enkel een gordijn waar afbeeldingen van mensen op te zien waren, en hij ging terug liggen en keek naar zijn handen die nog vast zaten en hij begon zich steeds vreemder te voelen, en hij kreeg het ook warmer. en hij voelt hoe hij los word gemaakt en hoe 2 bewakers hem van het bed halen hij wilde zich meteen verzetten. maar zijn spieren werkte niet mee, en een bewaker keek hem aan, nu ga je anders piepen of niet,´vraagt hij en ze liepen met hem weg, en marc liet zijn hoofd hangen en zag een glimp van luce op. voor hij uit de zieken boeg verdween
hij werd naar zijn cel gebracht en hij werd anders dan normaal op zijn bed gelecht en een kom werd naast zijn bed gezet. dit word een lange nacht jonge, zegt eentje voor hij weg liep

de zuster duwde nog meer er op tot het bot op de juiste plek was, en dan zette ze de spalken er bij en begon het zorgvuldig te verbinden. toen ze daarmee klaar was deed ze een doek rond haar arm en nek. Je moet er volledige rust mee hebben minstens 2 dagen dan mag je lichten dingen weer doen. ik kijk er volgende week weer naar. zegt ze en ze stond op en kwam even later weer terug met een glas water en een stofje die ze in het water deed en ze had nog een pilletje vast en die gaf ze aan luce en het water zette ze neer. die pil is tegen de ontsteking van die beet, en die poeder in het water is tegen de pijn. zegt ze. en dan richt ze zich op de bewaker, breng haar dadelijk terug naar haar cel en geef door aan de lanista wat ik heb gezegt. antwoord ze en daarna liep ze weg.

Luce keek argwanend naar het drankje 'Ja tuurlijk en dan lig ik dadelijk verdoofd in mijn cel. Omdat jullie me gewoon drugs voeren die ervoor zorgen dat ik blijf slapen. Dacht het niet.' zei Luce terwijl ze zich omdraaide en koppig naar de muur keek. De pijn in haar pols was onverdraaglijk maar toch wilde ze het drankje niet innemen. Daarvoor vertrouwde ze de mensen hier te weinig. Oftewel, helemaal niet. Ze kwam overeind en keek naar de bewaker die tegenover haar stond. 'En zeg me nu niet dat we hier blijven tot ik dat vergif van jullie naar binnen heb gewerkt. Doe ik toch niet.

Je kan dat spul drinken of ik spuit het gewoon in je lichaam, zegt de zuster en keek luce koppig aan ze was niet van plan haar werk voor niks gedaan te hebben, maar een beet was gevaarlijk,
de bewaker bleef ook staan, ze mocht niet dood dat wist de bewaker dus dit moest gebeuren. wil je naar die vriend van je, als je het gewoon op drinkt mag je 5 min bij hem zijn, zegt hij dan

marc lag onrustig op zijn bed te slapen, maar hij sliep in iedergeval dat was al weer wat

'Hij is m'n vriend niet.' beet Lucindia de bewaker toe. Oke ze mocht hem wel en vertrouwde hem meer dan andere jongens. Maar hij was niet haar vriend en dat zou ook behoorlijk lang gaan duren voordat ze hem echt zo erg vertrouwde. Luce keek naar de zuster. 'Waag het niet.' zei ze vel. Ze haalde met haar goede hand, die andere zat nu in een mitella, de briefopener tussen de band van haar rok uit en hielt die voor haar. 'Geloof me, het ziet er niet uit als een wapen, maar doden kan het perfect.'

de bewaker schudde zijn hoofd en pakte luce bij haar haren en trok haar ruw naar zich toe en pakte met de andere hand haar pols vast zodat ze de briefopener niet kon gebruiken en hij knikte naar de zuster.
de zuster liep naar een kamer en kwam met 2 spuiten binnen, en zette de eerste in gewonde pols aan de boven arm wel, en de andere spuit zette ze in de andere hand. zo dat is dat. en als je je niet gebraagt krijg je de volgende keer wel een verdoving. zegt ze deigent en loopt dan weg.
de bewaker trok de briefopener uit haar hand en gooide die weg en dan trekt hij haar mee de ziekenboeg uit

Luce keek goed rond of ze ergens iets zag wat ze kon gebruikten. Aangezien de bewaker haar nog steeds aan haar haar mee trok kon ze simpel weg, als ze iets scherps zag haar haar afsnijden en dan de andere kant op rennen. Haar arm was dan wel geblesseerd maar haar benen niet. En ze had een behoorlijke conditie. Haar ogen speurde de omgeving af naar iets scherps. Ze zag de jongen die eerder die dag haar haar straf heeft gebracht en keek in zijn cel of hij toevallig iets scherps had. Ze probeerde het te vragen met haar ogen.

de jongen van eerder die dag keek op en zag luce en hij ging recht staan en keek haar aan en zag de blik en haar gewonde arm en hij fronste zijn hoofd, en hij keek haar vragende ogen aan, en hij pakte onopgemerkt iets en toen de bewaker niet keek stak hij zijn hand uit en gaf luce een scherp geslepen steen en hij knikte naar haar

Luce nam het aan en glimlachte dankbaar. 'Leg ik nog wel uit.' vormde haar lippen geluidloos. Ze liep een stuk verder zodat het niet zou opvallen. Ze liep rustig door en deed alsof er niets aan de hand was. Maar toen de bewaker even niet oplette sneed Luce in een snelle beweging haar haar af, maakte een schijnbeweging en rende de andere kant op. Haar arm hing gelukkig in een mitella en de pijnstillers die de zuster had geïnjecteerd werkte goed. Ze rende door, hoeken om, langs cellen waardoor de mannen die daar achter zaten nieuwsgierig kwamen kijken wat er aan de hand was.

de jongen glimlachte toen hij zag tot luce het op een renne zetten
andere gladiatoren gingen tekeer toen ze merkte tot iemand aant ontsnappen was.
Marc schrok van het lawaai wakker en alles draaide en zijn hoofd deed pijn van die harden geluiden. en hij wilde overeind komen maar hij voelde zich nog elendiger en hij gaf over naast het bed, en daarna keek hij suf op naar de deur en...zag luce voorbij rennen

Luce keek kort opzij naar Marc. Als ze een manier vond zou ze hem komen redden. Ze moest alleen nog even kijken hoe. Voor nu was het haar grootste probleem hier vrij te komen. Ze rende een gang door, gevolgd door een aantal bewakers en toen zag ze de dieren kooien. Ze grinnikte en klom erop. De gladiatoren zaten vast, de bewakers liepen los. De ideale kans om hen een lesje te leren. Ze opende, iets wat moeizaam, de kooi van 3 tijgers. Ze rende over de kooi, de klauwen van tijgers, leeuwen en wolven ontwijkend, door naar een deur aan de andere kant van de grote kamer.

Marc ging met moeite bij de deur kijken en zakte vermoeit er door op zijn knieen maar hij glimlachte, hij was blij tot ze weg kwam. en dan zakt hij weer langzaam ineen op de grond, hij was op.
de bewakers bleven staan toen ze de tijgers zagen, die waren gevaarlijk en dat wisten ze maar altegoed, en ze gingen achteruit. ze konden niet bij luce komen....en ze dachten paniekerig naa

Luce grijnsde. 'Ja probeer me nu maar eens te pakken.' ze rende door de deur, die blijkbaar naar de arena leidde en sloot die af door er een stuk houd voor te plaatsen waarmee de deur normaal ook afgesloten werd. Ze rende de arena door naar de andere kant. Hopend dat daar een manier was om weg te komen.

De lanista en nog wat bewakers stonden aan de andere kant haar op te wachten, en en en. wat hebben we hier, zegt hij en zijn ogen schoten vuur hij was het zat, zorg tot jullie haar te pakken geven en sluit haar dan op. ik zorg wel tot iemand zich meld voor haar straf, zegt hij duidelijk haat dragent en knipte met zijn vingers en de bewakers vielen aan.

zullen we dadelijk een week of langer verder doen tot ze beide op hun plaats zijn gezet.

Luce wist een aantal te ontwijken. Ze keek de Lanista moordlustig aan. 'Leuk. Zullen we dat dan ook een keer met jou doen dan?' Vroeg ze uitdagend terwijl ze aanvallen en wonder boven wonder wist ze er ook 2 of 3 te vloeren met maar een arm en haar benen. Dan word ze van achter aangevallen. Voordat ze het wist stond er een bewaker tegen haar aan, hielt haar arm, haar goede arm, op haar rug gedraaid en had zijn dolk tegen haar keel gedrukt. 'En waar wilde jij nu nog naar toe dan?' vroeg hij zacht. Dan keek hij naar de Lanista. 'Waar moet ze naar toe? Haar eigen cel of een afgesloten?'

de lanista keek de bewaker aan en je zag hem na denken. doe maar in een afgesloten cel dat zal haar wel leren, na een bezoek, zegt hij dan en hij keerde haar de rug toe, breng haar weg. zegt hij dan en hij liep rustig weg, die stomme meid die zou hij wel leren, hij besloot iedere dag een man te sturen en ze iedere dag wat verder te laten gaan. en hij grijnsde bij die gedachten.

zullen we 2 weken verder doen X3

ja doe maar.
---------------------
Luce zat ineen gedoken in een hoekje van haar cel. Haar haar was een beetje bij gegroeid maar de vlechten die ze over haar schouders droeg had ze nog wel. Die had ze in haar ontsnappingspoging niet afgesneden. Ze voelde aan haar pols. Die was goed genezen maar er was een nieuwe wond ontstaan: een diep van binnen. Een die haar angst voor mannen toch wel een heel stuk groter had gemaakt en ook een stuk braver had gemaakt. Ze luisterde meer omdat er nog steeds bijna elke avond iemand kwam die haar mee nam om te straffen. Het feit dat ze bijna was ontsnapt was hard aan gekomen en dan nu dit. Bij elk geluid voor haar cel keek ze schichtig op, bang dat ze haar kwamen halen.
Doordat haar pols nog niet helemaal goed genezen was deed ze nu tijdelijk bedienings werk bij de arena wat ze bijna nog erger vond.

Marc zat op zijn bed hij zag bleker dan normaal. en was abnormaal rustig in tegen stelling hoe hij zich eerst altijd gedroeg. het leek wel of zijn aderaline die hij altijd had bij een gevecht of als iets gebeurde was weg genomen, en hij kon niemand meer iets maken ook als hij gemartelt werd nu. nu schreeuwde en smeekte hij om verlossing en het te stoppen zo erg deed het pijn en normaal zou hij het niet voelen door de aderaline. en hij keek op toen een bewaker hem kwam halen en hij voelde hoe hij hem mee trok en hij keek naar de grond

de lanista zat aan een tafel en glimlachte, geloof me mijn heer. ze zijn bijde goed verandert. zegt hij tegen camiel terwie hij een slok van zijn wijn nam

Luce draagt nu trouwens de kleren op het plaatje. Lijkt me mooi bij een bediende :p
-------------------------------
Camiël nam een slok van de wijn. Hij keek de Lanista aan. 'Dat hoop ik maar voor u. Je hebt me te vaak voor gelogen, te veel woorden die je niet na hebt kunnen komen. Waarom zou ik je nu wel vertrouwen?' Hij keek de Lanista hoog hartig aan terwijl hij nog een slok van de rode wijn nam die in een kristallen glas voor hem stond.

Luce zat in het hoekje en keek bang op toen ze hoorde hoe een sleutel werd omgedraaid bij haar cel. Ze keek de bewaker angstig aan maar deze leek niet te komen voor een straf. Dat zag je meteen aan de vieze glimlach op hun gezicht. Deze keek neutraal. Ze werd gewenkt en kwam daarna langzaam overeind. Bang voor wat ging komen. 'De Lanista wil je zien.' zei hij rustig waarna hij haar boeien voor omdeed, zoals de laatste tijd steeds sinds ze had geprobeerd te ontsnappen en liep samen met haar door de gangen, richting de zaal waar de Lanista zich bevond.

De lanista keek camiel aan. geloof me mijn heer ze zullen luisteren. zegt hij zachtjes en hij wachte wat ongeduldig op de 2.

Marc werd door een bewaker de kamer in gelootst. en hij keek niet zoekent rond of rebels of wat dan ook alleen naar de grond voor zich. maar dan voelt hij hoe de bewaker stopte met lopen en dat deed hij ook. hij was nu totaal niet geboeit of niks,wat wilde hij graag de aderaline voelen in zijn lichaam, maar hij voelde zich futloos en alles deed pijn.

Camiël kwam overeind toen ze Marc binnen hadden gebracht. Hij liep naar hem toe en bekeek hem eens goed. Hij zag duidelijk verbetering qua gedrag: niet meer rebels. Rustig en beheerst. Maar de vraag was kon hij in deze toestand nog wel vechten. Hij keek om naar de Lanista. 'En vechten? Kan hij dat nog net zo goed in deze toestand?' Hij wist bijna zeker van niet. Maar die duidelijkheid zou hij zo wel krijgen. 'Hoe heb je hem zo gekregen?'

Lucindia werd binnen gebracht. Ze keek niet op of om. Maar vond het allemaal alleen maar eng met zoveel mannen in de kamer. En zij alleen. Zonder dat ze zichzelf durfde te verdedigen. Ze keek enkel naar haar voeten en frunnikte wat met haar handen aan de metalen ketting. Ze waren bijna zeker dat ze niet zou ontsnappen in deze situatie maar het was het zekere voor het onzekere.

de lanista keek naar camiel met een glimlach. daar heb ik ook aan gedacht. hij heeft ier goed op gereageert. maar we hebben ook gemerkt tot hij door dat hij geen adereline heef niet goed dingen kan verdragen en niet zijn gebruikelijke ik is. maar als we hem een aderaline injectie geven voor het gevecht, en vecht hij zoals altijd,legt de lanista uit en hij liep naar marc toe. kniel slaaf fluisterde hij. en marc´s gezicht vertrok even en hij deed het met tegen zin
maar dan ziet hij luce. en natuurlijk het meisje zegt hij en hij wijst naar luce, hij zou dadelijk terugkomen op marc, Ze heeftgemerkttot ze moet luisteren. Geloof me probeerhet maar.zegt hij dan

de spatie knop doet het niet goed

aawhh dat is behoorlijk kut :O
-----------------------------------------
Luce bleef naar de grond kijken maar toen Camiël voor haar kwam staan keek ze op. In haar ogen zag je een 2strijd van angst en woede. Maar de angst had duidelijk de overmacht waardoor ze zich inhield en nu naar hem keek alsof hij haar elk moment kon gaan slaan of iets aan kon gaan doen. Camiël grijnsde bij het aanzicht. Hij streek met zijn vinger langs haar kaaklijn en zag dat ze huiverde toen hij haar aanraakte. Dat beviel hem wel. 'Schenk nog eens een glas wijn in en breng dat naar mij.' zei hij rustig terwijl hij de sleutel van de bewaker overnam en haar boeien afdeed. Luce knikte. Ze liep naar de tafel waar een fles wijn stond, schonk dat in een kristallen glas en bracht dat naar Camiël die het aannam en haar eens goed bekeek. 'Wat heb je met haar gedaan?' vroeg hij wantrouwend.

haar oog in oog laten staan met haar grootste angst. en dat iedere dag.' zegt de lanista tegen camiel en die vond het plezant om te zien tot zijn klant tevreden was. ik neem aan tot u behaarlijk tevreden bent over haar gedrag dan eerst. zegt hij en hij zelf ging weer op een stoel zitten. maar ik heb u niet alleen geroepen om goed nieuws te vertellen eerlijk gezegt. zegt hij dan eerlijk, en hij keek naar zijn wijn glas, en dan boog hij zijn hoofd naar camiel. die marc is de zoon van spartacus. fluistert hij dan
marc durfde nu wat meer rond te kijken en hij keek naar luce, en hij beet op zijn lip, ze was dus niet ontsnapt toe, spijtig genoeg, en hij wist goed wat haar straf was geweest.

Camiël keek de Lanista aan. 'En wat wilde je daar aan doen?' Hij kende de verhalen maar wist nooit echt wat hij moest geloven. Veel van de verhalen van de opstand hoorde hij al als klein jongetje. Verhalen voor het slapen gaan en hoe de rijke het wonnen. Maar door dit alles wist hij niet wat hij er mee moest of hoe hij het tegen moest gaan houden.

Luce schuifelde wat met haar voet toen de Lanista vertelde hoe ze gestraft was en zo nu en dan nog steeds gestraft werd. Ze moest er niet aan denken, ze kon niets en die mannen namen gewoon wat ze wilde. Door haar arm kon ze niet van zich af bijten. Het enige positieve was de jongen geweest die haar de eerste keer van haar straf ook had gebracht maar voorzichtig met haar had gedaan. Net als nu weer.