the division

Christopher liep achter Luka aan de steeg aan, en gebruikte toen zijn krachten om voor hem te verschijnen. 'Dat is niet zo slim van je.'
Angelica rende door de gangen op zoek naar haar ouders, ookal had ze geen flauw idee waar ze zouden kunnen zijn.

Luka liep vlug door de steeg maar toen er opeens een jongen voor hem verscheen, stopte hij. Hij wist wat dit betekende. Hij trok vlug zijn pistool en richtte die op de jongen. 'Laat me met rust.' zei hij, en voor een 13-jarig jongetje, klonk hij behoorlijk kil. Het kwam vooral door hoeveel hekel hij had aan de Divisions.

Christopher verscheen achter Luka. 'Wat wil je doen, me neerschieten? Ik ben toch sneller,' zei hij met een valse grijns.

dacota iet de deur zogoed als geluidloos open gaan en zag tot de telivisie aan was en ze liep rustig naar binnen en keek even goed rond genoeg spullen om gebruik van te maken dacht ze en dan loopt ze rustig verder en ziet een jonge op de bank liggen
try word net op dat moment wakker omdat hij iets naars voelde en hij pakte zijn pistool en schoot op dacota en kira iets wat best vreemd was aangezien de meesten hun krachten deden gebruiken

Luka draaide zich weer om. Hij wist dat er niks anders op zat dan zijn stem te gebruiken. Hij kon een Pusher niet zo makkelijk neer schieten, vooral niet nu die zo snel verdween en verscheen. Hij liet zijn pistool zakken. 'Misschien ben je sneller... maar je bent niet snel genoeg voor dit.' Hij haalde even diep adem, en loste een schreeuw uit zijn keel, die zo verschrikkelijk pijn deed aan je oren, dat je zou denken dat je schedel zou gaan barsten.

Kira liep stilletjes naar binnen, maar reageerde snel toen Try op hen schoot, en duwde Dacota weg. Hij weerde de kogels af met zijn katana, en rende op hem af, waarna hij snel uit haalde.

dacota werd door kira aan de kant geduwt en ze keek naar wat hij deed
rabb ontweek de aanval door zich van de bank te laten vallen en dan staat hij recht en hij wilt weer schieten maar hij kon de trekker niet af laten gaan en hij vloekte en keek naar dacota wiens oge helemaal wit waren geworden en ze maakt een gebaar en de pistool van try gaat om hoog maar rabb heild koppig vast.

Christopher drukte zijn handen tegen zijn oren en zakte op zijn knieeen op de grond. Zijn gezicht was vertrokken van de pijn, het enige wat nog tot hem doordrong was het geschreeuw.
Angelica liep zoekend rond.

Luka hield op met het geschreeuw en rende toen snel de steeg uit. Hij rende langs de mensen heen, met het pistool nog steeds in zijn hand. Zijn ogen flitsten rond naar een schuilplek, of een plek waar de pusher hem niet kon vinden.

Kira's katana raakte de bank. Hij trok het moeiteloos uit de bank en de pluizen vlogen in het rond. Hij had niet het bevel gekregen om Rabb te doden, dus schopte hij het pistool uit zijn hand, en richtte hij de punt van zijn katana op Rabb. 'Kom met ons mee.' zei hij kil.

rabb keek naar het pistool dat kira weg schopte en dan naar dacota wie het pistool na zich toe laat zweven en dan komt ze dichterbij staan, en dan naar de katana"ik ga niet mee geen denken aan, sist hij en hij deed een stap achter uit wat moest hij doen als hij zijn kracht gebruikte kon hij het maar bij een tegelijk en daarna werd hij weer ziek, dan draait hij zich om en wilt door de raam springen maar als hij springt vliegt hij niet door de raam maar terug en dan vol tegen de telefisie aan."wie zei tot je weg mocht"vraagt dacota wie haar hand op hem richte

Christopher keek toen het geluid wegstierf. Hij vloekte en rende achter Luka aan.

Luka rende door de menigte, en struikelde over een stoeprand. Hij viel op de grond, maar stond snel weer op en rende verder, hopend dat er niet meer Divisions achter hem aan kwamen.

Kira keek rustig toe terwijl Rabb vol tegen de televisie vloog. Hij liep op Rabb af en greep hem bij zijn shirt. 'Geef je over. Je kunt toch niet winnen.' zei hij, en tilde Rabb op aan zijn shirt, waarna hij hem tegen een muur ramde.

rabb krabbelde wat recht en veegt wat bloed weg bij zijn mond maar dan voelt hij hoe hij wordt op getilt en hij keek kira aan en wilde antwoord geven als hij tegen de muur word aan geramd, en hij wilt hij een vuist slag geven als hij ze niet van de plaats krijgt en hij weet tot dat meisje het deed die was een mover, maar wat was die jonge,, dan had hij geen andere keuze en hij keek kira aan en zijn ogen werden zwart, laat me los en val het meisje aan, zegt hij in zijn hoofd en hij hoopte tot het zou werken omdat hij de kracht bijna nooit gebruikte en er niet goed mee over weg kon

Christopher zag Luka rennen en grijnsde. Omdat hij een goed-beoefende Shadow was kon hij in één van de voorbijgangers veranderen, als een shapeshifter zodat de jongen hem niet zou herkennen. Hij volgde de jongen op een afstandje, niet te snel, maar wel zo vlot dat hij hem niet uit het oog zou verliezen.

((Ik verzin even wat voor Kira, anders kan hij ook bijna niks xD))

Kira hoorde het bevel in zijn hoofd, maar wiste het bevel uit, zodat hij weer meester was over zijn eigen lichaam. 'Probeer het niet.' siste hij tegen Rabb.

Luka stopte toen hij om een hoek rende en leunde zijn handen op zijn knieën. Hij hijgde en keek om het hoekje of hij de jongen nog zag. Hij was er niet meer, maar als Shadow kon hij overal zijn. Luka hield zijn pistool stevig vast en lette niet op de mensen die hem raar na keken.

rabb was verbaast het werkte niet normaal lukte wel een deel en hij probeerde het nog eens nu enkel met, laat me los, en hij zette er meer kracht in en hij voelde hoe moe hij er van werd omdat hij zijn krachte niet gebruikte dus daardoor niet goed beheersde en hij probeert te bewegen maar dat lukte niet
dacota grinnikte, je bent nogal een roekeloze jonge weet je dat, zegt ze plagent tegen de jongen omdat hij zijn kracht niet beheersde

Christopher keek tevreden toen Luka stopte. Hij shapshifte als iemand die vlakbij hem stond en greep hem bij zijn schouder. 'Je kunt niet onstnappen,' zei hij en drukte een revolver tegen Luka's hals aan.

Luka schrok toen iemand hem bij zijn schouder greep. Uit schrik glipte zijn pistool uit zijn hand en viel op de grond. Hij wou weer schreeuwen, maar wist dat hij dat beter niet kon doen, dus klapte hij zijn mond weer dicht. Andere mensen zouden er ook last van hebben, en dan zou hij helemaal de pineut zijn. 'Laat me los!' riep hij en stribbelde tegen.

Kira grijnsde toen hij het weer uitwiste. 'Je bent geen echte Pusher. Je bent een mislukkeling.' zei hij en gooide hem tegen de grond. 'Je moet je krachten echt beter beheersen, als je ons wilt verslaan.'

moet even eten

Christopher verstevigde zijn greep om Luka's schouder. 'Nog één beweging en ik knal je neer,' zei hij ijzig kalm.

Luka stopte met tegenstribbelen en keek Christopher aan. 'Wat willen jullie van me?' zei hij boos, maar toch ook een beetje bang.

'Dat je mee gaat,' zei Christopher en grijnsde vals.

Luka verwachtte dat eigenlijk al. Hij wou niet mee, maar als hij dat niet deed zou deze jongen hem zo neerknallen. Misschien kon hij later ontsnappen. Hij had toch zijn schreeuw, die effectief was tegen zo'n beetje alles. Hij zuchte diep, en keek de jongen weer aan. De capuchon was van zijn hoofd gevallen, en zijn kinderlijke gezicht en zilverwitte haren waren zichtbaar. 'Neem me mee dan.'

rabb kon niet weg komen en helemaal niet toen hij hem tegen de grond rukte en hij hoorde zijn woorden en hij wist tot hij die kracht niet beheerste,"wat moeten jullie"snauwt hij als dacota er ook bij neer knielt,'weltrusten"zegt ze tegen hem en en beweegt met haar handen en duwt tegen een bepaald deel van de hersenen zo tot rabb in slaap valt. dan staat ze recht, ik kan me niet herinneneren tot ooit iets zo makkelijk ging, grinnikt ze

Kira knikte en bond Rabb's polsen aan elkaar met boeien. Hetzelfde deed hij bij zijn enkels. Daarna gooide hij de jongen over zijn schouder. 'Laten we gaan.' zei hij kort en verliet het appartement.

naam: Riven
achternaam: Penrachel
leeftijd: 17
uiterlijk: Lang donkerbruin haar, lichtbruine ogen,
innerlijk: Zorgzaam, nieuwsgierig, fel, avontuurlijk
gave: Wiper
kant(vluchters, division): Vluchter
verleden:Ze is al wees opgevoed en is zich nog maar een jaar bewust van haar talent.
extra:
door: Anniek