Two makes the seal.

Julia pakte zijn hand op en kwam overeind. "Zullen we er tussenuit knijpen?" vroeg ze. "Dan laat ik je de stad en het bos zien"

Gabe grijnsde. 'Ok is goed.'

toen hij klaar was en de runen in het water neerdaalde, werd het water eerst roetzwart. toen vormde er zich vel gekleurde lijntjes door het zwart. hij greep een van de rollen perkament die hij naast zijn bureau had liggen en rolde deze uit. ook hierop stond een patroon van felgekleurde lijntjes, precies hetzelfde als die in de schaal. geen van de lijnen raakten elkaar, op twee na die elkaar kruisten. althans, dit was het geval op het perkament. in de schaal, echter was één van de twee verdwenen. iets donkers, nog donkerder dan het water van de schaal leek zich vanachter de resterende lijn naar buiten te werken. met grote ogen keek hij naar de magiesche stromen van dit gebied, die opeens anders waren geworden, iets wat eigenlijk nooit hoorde te gebeuren....

(ik hoop dat jullie het nog volgen...XD)

Nee ik volg het niet, maar ik ken de betekenis van die lijnen ofzo ook niet eh.

Julia glimlachte en liep met hem naar de stallen en wees hem een paard. Ze ging zelf op haar lievelingspaard ztten.


ik volg het ongeveer.

de lijnen zijn de magiesche stromen in de omgeving..is niet erg als je het niet volgt...zie het als een soort... traliehek dat een beest tegen houd...en nu is er een verdwenen waardoor het "beest" zich eruit probeert te wurmen...die lijn was julia...die dus net haar visioen heeft gehad, en dus de voorspelling in werking heeft gezet...duidelijker?

ben zo terug...thee-time

Iel komt er een beest? ><


Gabe liep naar een nader paard wat er naast stond, en steeg op.

Nathaniel keek zwijgend naar Rabb, en vervolgens naar de kwade mensen. Hij kreeg niet het idee dat ze van plan waren te luisteren.

En werkt je computer?

Julia glimlachte. "Volg me" zei ze en ze ging hem voor de stallen uit door de paleistuinen naar buiten.

Gabe reed achter haar aan.


Emma kreeg nog niet haar visioen want dat is slechte timing.

yep ;D

Nathaniel trok vliegensvlug zijn zwaard toen iemand naar voren kwam en Rabb aanval. Hij ging beschermend voor hem staan en blokkeerde de aanval.

Toen ze de stad in reden ging Julia op een rustig tempo verder. Ze vertelde over de dingen in de stad en hoe dingen hier werkte.

Emma hoorde de geluiden van buiten en beet op haar lip. Ze kon beter binnen blijven, ookal wou ze helpen.


Gabe luisterde naar haar en keek rond.

Ik luister Tangled soundtrack !

rabb keek naar de menigten die niet echt blij waren, geen hem een kans zich te bewijzen tot hij niet is als zijn vader..iedereen verdient een kans, ik was een straat rat ik heb ook een kans gekregen, zegt rabb koppig en luid en keek de menigten aan en hij zag wat natheil deed, zou iemand dat doen voor een straat rat...hij wel, zegt hij dan luid en hij keek naar de aanvaller en hij ging bij nathaniel staan

Aah tangled <33

Nathaniel keek naar Rabb. 'Ik denk niet dat ze gaan luisteren,' zei hij zacht. Hij liet zijn zwaard zakken, maar Rabb's aanvaller zag zijn kans schoon en voordat Nate het goed en wel doorhad voelde hoe een zwaard zich door zijn borstkas boorde. Hij gaf een schreeuw van de pijn.

Emma luisterde naar Nathaniel en Rabb.



Ik ging hem vrijdag kijken met janneke, larissa mama en jolieke .En mama vond hem briljant! ><

Julia reed een steeg in en stopte bij een fontein. "Dit is het monument van de liefde" zei ze zacht. "Stellen komen hier in de hoop eeuwig samen te zijn, en mensen die alleen zijn komen hier om te wensen."

Gabe keek even naar haar, en toen naar de fontein. Hij hoopte dat zij ooit samen gelukkig zouden kunnen zijn.

Julia stapte van haar paard af. "Zullen we er samen een goudstuk in gooien?" vroeg ze zacht.

Gabe steeg af en knikte, hij haalde een muntstuk uit zijn zak.

Julia haalde ook een stuk goud uit haar jurk en pakte zijn hand vast. "Zullen we ze er bij 3 ingooien?" vroeg ze glimlachend.

Gabe knikte en hij sloot zijn ogen. '1..'

nathaniel, riep rabb geschrokken maar dan maakt hij een paar zoepelen bewegingen en hij jaagt de aanvaller achter uit met een vlaag van vlammen en hij laat de minigte ahter uit gaan dooer een circel rond hun te maken met vlammen dan knielt hij bij nathaniel neer, waarom deed je dat ik ben minder waar dan jou, zegt hij verwijl hij met een viger zijn wond dicht brande zo verloor hij tenminste geen bloed en hij tilde hem op richting de koets

Nathaniel hoeste wat bloed uit. 'Het is niets,' zei hij schor. 'We moeten hier weg, voordat ze jou en Emma ook iets aandoen,' zei hij vervolgens.