sanne en steff

tyler had het toe gelaten, al vond hij het heel erg, als rdderzijnde hoorde hij mensen te helpen niet zij hen en hij held zich goed vast en hij voelde nog steeds de brandende pijn, wil..je sneller gaan, vraagt hij zacht aan het meisje en hij verstevigde zijn greep al hij wist tot hij niet lang meer bij kennis zou zijn dus hij wilde tot ze vaart maakte en bij het kasteel kwamen

Dahlia knikte. Ze dreef haar paard aan tot een rustige en soepele galop. Zo zouden ze snel genoeg gaan maar was het toch makkelijk voor Tyler om zich aan haar vast te houden en mee te gaan met de beweging van haar rijdier. Ze nam de kortste route terug richting het kasteel wat dan ook na tien minuten al zichtbaar werd. Ze wist dat paarden van ridders getraind waren om terug naar huis te rennen zodra ze het zagen dus ze liet de teugels van het dier los en die racede dan ook meteen terug richting zijn veilige stal. Er zou zo snel hulp komen hoopte ze.

tyler heild het dier vast en voelde hoe het in gelop ging en hij deed soepel zijn beweging na maar steeds langzamer voelde hij zich weg zakken maar hij vocht er tegen en dan ziet hij wat veller licht als ze uit de bossen komen en in de verte het wazig omhulsel van het kasteel en hij glimlachte en hoorde zijn paard weg galoperen, bedankt, stamelt hij naar het meisje en op dat moment verliest hij zijn bewust zijn

een van de ridders zag het paard van tyler de stallen in komen en hij roepte een andere ridder die ook bezig was in de stallen en samen reden ze weg van hetkasteel om te gaan zoeken maar een maal bij de stadspoort kwamen ze het 2 tal al tegen...wat is er gebeurt vraagt een ridder toen hij tyler zag

Dahlia had acuut haar paard in gehouden en Tyler opgevangen zodat hij niet van het paard zou af vallen. Ze keek op toen ze het hoefgetrappel van 2 paarden hoorde en knikte naar de ridders. 'Hij is volgens mij gebeten door een slang. Het gaat er niet goed aan toe met hem, hij moet zo snel mogelijk terug naar het kasteel en verzorgd worden.' Dahlia had een bezorgde blik op haar gezicht. 'Ik heb geprobeerd de wond te stelpen want het bloedde verschrikkelijk.' zei ze duidend op haar stuk mouw om Tyler zijn arm.

de ridder knikte en stopte van zijn paard, ga naar het kasteel en waarschuw een zuster, zegt hij tegen de andere riddeer terwijl hij hem over nam van dahlia en hem op zijn paard zette, heel goed gedaan majesteit, zegt de ridder en hij stapte op zijn paard en heild tyler vast en hij spoorde zijn paard aan en hij keek naar de princess hij heeft geluk gehad tot u in de buurt was...al is het kijken of hij het haalt zoals o weet is slagen gif dodelijk, zucht hij en hij reed door richting het kasteel en vervolgens de binnenplaats op

Dahlia reed achter de 2 ridders aan terug, maar wel wat langzamer. Ze dacht dat het nu toch wel tijd was om met haar vader te gaan praten. Al wist ze niet waarom hij haar wilde spreken vond ze het toch wel een beetje eng. De koning riep haar nooit zonder reden bij haar en dit keer dus zeker ook niet alleen omdat hij zijn dochter wilde zien. Ze reed de stallen in en steeg af.

de ridder stopte en stapte af en haalde tyler van het paard af en liep naar binnen toe en gaf de ander de opdracht de paarden terug op stal te zetten. en hij ging snel richting de zieken zaal

de andere ridder pakte de paarden vast en keek dahlia aan, ik neem aan tot je naar je vader gaat majesteit, zou u hem op de hoogte willen brengen van wat er net gebeurt is of heeft u liever tot ik het doe, vraagt hij beleeft terug

(ik speel wel de koning wil jij dan de zuster spelen

is goed

Een zuster kwam meteen aan gesneld. 'Wat is hier in vrede's naam gebeurt?!' zei ze met een hoge stem terwijl ze Tyler en de andere Ridder naar een bed toe leidde en Tyler neer legde. 'Ik hou u op de hoogte zei ze tegen de ridder en joeg hem toen de zaal uit. 'En nu moet hij rust hebben.' zei ze voordat ze deur dicht deed. De haastte zich terug naar haar patiënt en begon het stuk mouw om zijn boven aan weg te halen.' Ze bekeek naar de wond maar voelde ook een lichtelijk schrok.' Ze rende meteen terug. 'Haal de koning!' riep ze de ridder nog achterna. 'En snel!'

Dahlia knikte. 'Dat was ik inderdaad van plan.' zei ze langzaam. Ze knikte nog naar de ridder en liep toen terug naar de troonzaal. Ze kwam door de deuren en keek naar haar vader. Ze liep langzaal door het pad en boog voor hem waarna ze overeind kwam. 'U wilde me spreken vader.' zei ze rustig.

ik ben dadelijk weg en vanavond weer on
--

tyler kreeg niks mee van al het gedoe rond hem.
de rideer was even verbaast toen hij naar buiten werd gejaagt zonder wat gezegt te hebben en hij keek verslagen na de deur, maar dan als de deur open gaat en de zuster dat tegen hem zegt rent hij snel richting de troonzaal

de koning hoorde zijn dochter en keek op, jah mijn dochter ik wilde je graag spreken, ik heb met een van onze buurlanden gesproken en eentje er van heeft een zoon met de juiste leeftijd en het leek mij een goed idee om jullie eens kennis te laten maken, zegt hij en hij keek dahlia aan hij zie nog niks van het huwelijk dat zou later ter spraken komen en dan kijkt hij op na de deur die open vliegt en hij komt over heind als hij de ridder ziet met een bezorgt gezicht, mijn heer..zegt de ridder buiten adem en hij boog, een van u ridders is gewond ik moest u halen van de zuster, zegt hij, en de koning keek naar zijn dochter. we hebben het er nog over zegt hij en hij gaat met de ridder mee

De zuster keek naar Tyler. 'Dit kan niet... Dit kan gewoon niet.' zei ze langzaam terwijl ze met haar vinger over de wond ging die bijna zo goed als weg was. Ze keek naar het stuk stof dat om de wond gebonden was en schudde hopeloos haar hoofd. Ze wachtte tot de koning kwam. Hij moest dit weten.

Dahlia bleef een beetje verslagen achter. 'Een prins... in een koninkrijk naast ons..' zei ze langzaam tegen zichzelf. Ze keek naar de grond en ging even later in haar stoel in de troonzaal zitten. 'Dat menen ze niet..' zei ze langzaam.

tyler snakte even naar adem als hijwakker schrikt en hij had het gevoel tot hij heel lang geslapen had en hij had het nogsteeds heel warm maar hij voelde niks meer branden, en hij zag een zuster die zijn hand vast had en hij trok hem los hij was eerst even van slag waar was hij en wat deed hij hier ook al weer

de koning kwam met de ridder de zieken zaal in. de ridder had hem uitgelecht tot tyler gebeten was door een slang enzo en ze waren allen bij verbaast tot ze tyler waker zagen, wat is hier gaande, vraagt de koning wantrouwig

De zuster keek op toen de koning kwam. Ze nam hem apart en legde de situatie uit. 'Ik heb geen idee wat er gaande is. Wat ik wel weet is dat die wond er niet zo goed moet uitzien en dat je ridder minimaal een week buiten westen had moeten zijn als je nagaat dat een slang hem gebeten heeft.' De zuster keek in de richting van Tyler en de andere ridder. 'Ik weet niet wat ik hier van moet denken uwe hoogheid...' Ze zuchtte diep. 'Ooh en dan was er nog dat stuk stof rond zijn arm....'

Dahlia zat een beetje verslagen en alleen in de troonzaal. Ze had totaal geen zin om iemand uit een ander koninkrijk te ontmoeten en ze wist wel waar haar vader op duidde aangezien ze enig kind was. Nee dat nooit van haar leven. Ze wilde het niet als het zover kwam zou ze gewoon verdwijnen.

de koning luisterde naar het verhaal en hij fronste, hou hem in de gaten en kijk na wat hij weet over wat er gebeurt is, en ik wil graag het stuk stof zien zegt hij en hij keek even in de richting van tyler
tyler zat nu wat recht op hij voelde zich furloos en hij had het warm maar hij was verwondert tot de pijn weg was en hij keek naar zijn arm waar de slage beet had moeten zitten hij was nu aalleen nog wat rood

De zuster knikte. Ze liep terug naar het bed van Tyler en duwde hem zachtjes terug in zijn kussens. 'Je wond mag dan wel wonderbaarlijk genezen zijn maar je moet toch rusten.' zei ze streng. Ze pakte het stukje stof en gaf het aan de koning. 'Dit is de stof die om zijn arm gebonden was.' zei ze terwijl ze het overhandigde.

Dahlia voelde aan haar mouw. Die was nog steeds kapot. Ze zuchtte en kwam overeind. Het was slimmer om even wat anders aan te doen, dit zag er niet uit. Ze liep naar haar kamer en riep een bediende om haar te helpen. Het kamermeisje keek naar Dahlia haar kleren. 'Wat heeft u gedaan majesteit?' vroeg ze nieuwsgierig. Dahlia glimlachte. 'Ik ben achter een tak blijven hangen.' zei ze rustig. 'Zou je het naar de naaisters willen brengen zodat die het kunnen repareren?' Het dienstmeisje knikte en hielp Dahlia in haar jurk.

tyler baalde tot hij terug moest gaan liggen en hij keek de zusjter rebels aan maar hij bleef toch liggen, vroeger hadden ze dat niet met hem kunnen doen toen deed hij niks wat hem op gedragen werd en hij zuchte, maar het was waar het was wonderbaarlijk genezen...zou dat aan dat meisje ligeen...maar wie was ze dacht hij en hij beet lichtjes op zijn lip

de komning nam de stof aan en bekeek het heel even en stopte het dan veilig weg, bedankt en zorg goed voor hem hij is een van mijn beste ridders, zegt de koning en dan loopt hij weg

De zuster keek naar Tyler. 'Je wist je wel goed in problemen te werken. En toch ben je er zo bijna ongedeerd vanaf gekomen.' Ze liep naar haar kantoortje en maakte een slaap drankje voor Tyler klaar zodat ze zeker wist dat Tyler vandaag nergens heen zou gaan en gewoon rust zou nemen. Ze liep terug en hielt Tyler de beker voor. 'Drink dit op.' zei ze rustig.

Dahlia bleef rustig staan terwijl de dienstmeid de achterkant van haar jurk vast maakte. Toen deze klaar was boog het meisje en liep weg met het kapotte kledingstuk om dat naar de naaisters te maken. Dahlia liep naar het raam en keek naar buiten. Ze vroeg zich nog steeds af dat ze op tijd was en niet te laat. Als dat zo was zou ze het toch best wel erg vinden voor de jongen. Hij was niet heel veel ouder dan zij dus hij was nog in de spring van zijn leven.

tyler glimlachte waterig, onkruid vergaat niet zeggen ze, zegt hij dan en hij keek haar na en hij dacht even na en toen ze terug kwam met de beker keek hij haar argwanend aan, wat heb je er in gedaan, vraagt hij dan, het kon niks tegen de wond zijn wond die was genezen, en hij keek haar meteen weer rebels aan en hij ging recht zitten

de koning ging terug naar zijn verblijf, en bekeek daar nog eens het stuk stof, hij zou nog aan zijn dochter vragen of dit van haar was of tot tyler het al om had toen zij hem vond maar dat was voor vanavond bij het eten en hij ging zitten om weer dingen te regelen

'Jonge man, je mag dan wel een ridder zijn maar je vertrekt hier niet zonder mijn toestemming. Je drinkt dit nu op, gaat liggen en dan slapen.' De zuster hielt het drankje nog steeds voor en keek hem doordringend aan. 'Er zit niks gevaarlijks in.' Zei ze rustig.

Dahlia keek uit over de markt. Ze slaakte een diepe zucht. Alles kwam ineens zo snel en ze moest nog oppassen dat mensen en vooral haar vader haar na wat er vandaag gebeurt was niet gingen verdenken. Toen schrok ze ineens. De stof van haar mouw had nog om de arm van Tyler gezeten... Haar vader moest naar ziekenzaal komen... Wat als hij het gezien had?! Wat als hij dacht dat zij het gedaan had?!' Ze slikte de angst weg. Haar vader was dan wantrouwend maar zijn dochter verdenken...? Dat zou hij hopelijk niet zo snel doen.

tyler baalde als een stekker en hij nam de beker aan en keek de zuster aan, ik wil niet slapen ik ben niet moe...het leek net of ik heel lang geslapen heb. zegt hij koppig en hij keek even in de beker

'Je drinkt het toch mooi op.' zei de zuster streng. 'Anders weet ik het wel met jullie ridders. Dan gaat u er vanavond vandoor en kan ik achter je aan gaan om je te zoeken.' Ze rolde met haar ogen. 'Daar heb ik mooi geen zin in.' Ze keek Tyler streng aan.

Dahlia bleef in gedachten verzonken naar buiten kijken. Ze schudde haar hoofd en verliet haar kamer toen er een bediende kam vertellen dat ze naar de eetzaal kon gaan. Ze begon toch een beetje last van zenuwen te krijgen maar probeerde ze de baas te zijn. Ze liep de eetzaal in en keek rond. Ze was al eerste.

tyler keek de zuster aan en keek dan naar de beker en nam dan met tegen zin een slok en hj voelde zich meteen in een roes komen en alles weer lichtelijk draaien en hij keek de zuster aan terwijl hij weg zond

de koning was ook geroepe voor het eten en hij zat al aan de tafel en hij dacht nog steeds na over wat er nu gebeurt was geweest en hij wachte op zijn dochter daar wou hij het nog met haar over hebben

De zuster duwde Tyler zachtjes terug in zijn kussens en dekte hem toe zodat hij geen kou zou vatten. Ze zette de beker op het nachtkastje en liep toen terug naar haar kamertje waar ze aantekeningen over deze merkwaardige verschijning deed. Toen ze klaar was liep ze naar haar bed en ging daar op zetten. Ze dacht diep na.

Dahlia boog voor haar vader en nam toen plaats naar hem. 'Goedenavond vader.' zei ze terwijl ze wat wijn liet inschenken en haar vader rustig aan keek. 'Je lijkt alsof je ergens mee zit vader.' zei ze rustig. Ze wist dat het iets gevaarlijk was maar dan was het ook zo voorbij en kon ze over het gesprek met hem eerder die middag beginnen.

tyler viel in slaap zo gau hij het kussen raakte

de koning keek, goeden avond mijn dochter, zegt hij en hij ging even met een vork door zijn eten en keek zijn dochter aan. ik zit inderdaat ergens mee. die ridder een van mijn beste die jij naar hat kasteel hebt gebracht.zegt hij en je zag hem denken, hij is wonderbaarlijk genezen aan de slangen beet, en hij legde het stukje stof op tafel, dit zat met een spul rond zijn arm..toe jij hem vond had hij dat toen al om of heb jij die er rond gedaan vraagt hij

Dahlia keek naar de stof van háár jurk. Als ze zou zeggen dat zij het gedaan had verraadde ze zich niet en aangezien haar vader de stof niet bleek te herkennen was het wel heel makkelijk om nee te zetten. Dus ze schudde haar hoofd. 'Nee ik herken het niet.' zei ze rustig terwijl ze naar het stuk stof keek. 'Denk je dat dat iets met de genezing te maken had?' vroeg ze nieuwsgierig. Ze had het een soldaat horen zeggen toen ze voorbij het kantoor van de hoofdridder liep.

jammer zucht de koning en hij keek zijn dochter aan, ik weet niet wat ik er van moet denken, zegt hij en hij keek haar alleen maar aan, maar het is duidelijk door hekserij gebeurt..heb je niks vreemds gezien toe je hem vond, vraagt hij en hij begon voorzichtig met eten en hij luisterde naar zijn dochter