sanne en steff

tyler reed rustig door terwijl hij op zo goed als alles om zich heen lette, maar hij dacht ook na over waar ze naar toe gingen, hij was pas ongeveer een half jaar officeel ridder, daarvoor had hij de opleiding er toe gevolgt die al jong begon en hij dacht er eventjes aan terug, hij had toen niet veel gereist ergens heen dat kwam nu pas

Dahlia was in gedachten verzonken. Secondes werden minuten, minuten werden uren. Ze was langzaam in gedut en lag nu met haar hoofd tegen het raamkozijn. Gelukkig waren er gordijntjes. Niet dat het er beschamend uit zag, dat totaal niet, het zag er juist schattig uit. Maar toch. Ze wilde niet dat een ridder zag dat ze in slaap viel. Dat hoefde ze net niet te zien van haar.

tyler reed rustig door terwijl het kasteel in zicht kwam en hij was blij weer iets te zien en niet vel later zag hij ook het dorp rond het kasteel en dan als ze op de heuvel zijn ziet hij onder aan de berg een groepje bedelaazitten en hij voelt een knoop in zijn maag hij kon er niks aan doen maar hij vond het altijd erg voor die mensen

Dahlia werd wakker geschud door een hobbel in de weg. Ze opende haar ogen en keek rond. 'Zijn we er?' vroeg ze toen ze een kasteel zag door het raam. Ze keek haar vader nieuwsgierig aan. Het had haar verbaast dat hij haar door liet slapen en bijna geen woord had gezegd. Ze keek opnieuw uit het raam naar het kasteel. Ze moest toegeven het was behoorlijk groot. Groter dan dat van hun...

tyler reed rustig door met de koets mee en keek naar het kasteel het was duidelijk groter en hij was nu best nieuwschierig er naar, al baalde hij stiekem wel tot het waarschijnlijk om een huwelijk ging, en hij keek naar de bedelaars die langs de weg zaten en hij zag hoe een kind het koud had en het oudere kind er bij stond en hij heild zijn paard hald en stapte af en gaf zijn mantel aan de kleinste en wat geld aan de oudere en hij knikte en dan stijgt hij snel weer op zijn paard en hij sloot zich aan bij de koets en andere ridders, terwijl eentje hem hoofd schuddend aan keek maar dat kon hem niks schelen hij mog dat doen de konning had hem niks verboden.

Dahlia wachtte tot de koets het binnenplein op reed en tot stilstand kwam. Ze keek niet door een gordijntje naar buiten maar gedraagde zich volwassen en wachtte tot de deur open ging, de koning uit stapte en daarna zij door hulp van haar vader. Ze keek naar de ridders van het andere kasteel die netjes te wachten stonden en keek toen rond of ze enige glimp kon opvangen van de prins waarvoor ze hier waren.

een andere ridder kwam naar het 2 tal toe en boog, u majesteit en prinses ik wens u welkom in mijn heers koningkrijk, ze komen er zo aan er was net even iets gaande in het kasteel maar dat is gelukkig op gelost, verzekerde hij en niet veel later kwam en een jongen van rond de 25 jaar aan gelopen hij had donkerblond haar net als de man naast hem en je kon duidelijk zien tot hij de prins was en hij liep op hun af en hij boog lichtjes en pakte dalhia's hand vast. welko princes zegt hij charmant

tyler had de binnenplaats bekeken en steeg af terwijl hij nieuwschierig blef rond kijken maar dan gedraagt hij zich ridderlijker als hij de andere ridders in de gaten had gekregen en hij bleef bij de koning en dalhia in de buurt net als nog een paar ridders
----


even aardbieen eten Xd

Dahlia boog lichtjes en toen ze overeind kwam keek ze de prins vriendelijk aan. 'Ik voel me vereerd dat een prins als u me hier wilt ontvangen.' zei ze rustig en een beetje met een accent. Ze keek hem aan. Ze voelde een paar ogen van nieuwsgierige burgers in haar rug prikken maar dat negeerde ze. Ze keek naar de vader van de jongen en boog toen ook voor hem. Ze wist niet wat ze moest zeggen, eerlijk gezegd was ze een beetje verbaast dat een prins als hij niet al lang een vrouw had met wie hij het leven zou delen. En ook dat hij interesse bleek te hebben in haar.

de oning keek goed keurent toe, en ging bij de andere koning staan en begon een gesprek met hem, en de andere koning bood aan tot de prins zijn kasteel aan haar liet zien als ze maar optijd waren voor de luchs
de prins knikte en keek dahlia aan en glimlachte, ik voel me juist vereert tot je er bend, zegt hij dan, en mijn naam is ryan, zegt hij er snel maar charmand achter aan en hij bood haar zijn arm, zullen we, vraagt hij dan

tyler keek nu van een afstandje toe hij moest die jonge nu al niet mar dan hoort hij een andere ridder naar hem roepen en hij keek om en hij liep naar hem toe en hij kreeg de opdracht om met de koning mee te gaan en hij liep mee en bleef zo als het hoort op 2 meter afstand van de 2, waarom moest hij het doen en mog hij niet rond neuzen zoals de rest ging doen als het werk klaar was

Dahlia knikte met een glimlach. Ze legde haar hand op de arm van Ryan en liet zich door hem weg leiden. Ze vond het verbazingwekkend hoe het kasteel eruit zag. Ze was eigenlijk nooit naar een ander kasteel geweest en had verwacht dat deze er ongeveer zo uit zou zien over die van haar zelf. Maar deze was verre van het zelfde. Dat boeide haar.

dit is ryan
http://www.google.nl/imgres?imgurl=http://fc08.deviantart.net/fs49/i/2009/191/5/f/Jack_Vessalius_Pandora_Hearts_by_sakuranokaze.jpg&imgrefurl=http://sakuranokaze.deviantart.com/art/Jack-Vessalius-Pandora-Hearts-128956004&usg=__r83aXVpd0otUErTqEjoQb0j0nVE=&h=563&w=900&sz=118&hl=nl&start=22&zoom=1&um=1&itbs=1&tbnid=WKd5xMx0kIh8nM:&tbnh=91&tbnw=146&prev=/search%3Fq%3Dpandora%2Bhearts%2Bjack%26start%3D20%26um%3D1%26hl%3Dnl%26sa%3DN%26rlz%3D1R2SUNC_nlNL363%26ndsp%3D20%26biw%3D1259%26bih%3D525%26tbm%3Disch&ei=MAC_TbSjIIigOqf5kMsG
--------------------------

ryan glimlachte naar haar, en vind je het mooi hier, vraagt hij als ze al een tijdje door het kasteel hebben gelopen. en hij liep door de gang waar appenmaal prortretten van oud koningen hingen.

tyler verveelde zich eigelijk maar daar liet hij natuurlijk niks van merken en hij deed gewoon zijn werk opletten op van alles en nog watXD

(L)_(L) pandora hearts

Dahlia knikte. 'Als je dit kasteel vergelijk met dat van ons is dat een muizen optrekje.' ze lachte en keek naar de schilderijen. 'Zijn dat allemaal voorouders van je?' vroeg ze nieuwsgierig. Haar familie had het rijk pas een paar jaar in handen. Toen haar vader een koning vond die aan het overleiden was maar geen erfgenaam had. De koning had in zijn wanhoop haar vader als erfgenaam benoemt en zo waren ze in het koninkrijk terecht gekomen. Dahlia moest nog steeds lachen als ze dat verhaal hoorde en ook nu ontstond er een glimlach rond haar lippen.
Ze keek Ryan aan en wachtte op een antwoord.

geeweldige serie he
------
ryan keek dahlia aan, jah het zijn allenmaal voor ouders van me, zegt hij met een glimlach en hij liep rustig door, en vertelde zo nu en dan iets over wat er hing of een gedeelte van het kasteel

ttyler zag een andere ridder dan komen eentje die hij niet kende en de 2 konings keken op.
(wil jij die ridder spelen of beter gezegt iemand die zich als ridder voor doet maar tot het iemand is die de koning wilde doden)

Dahlia stopte en keek Ryan aan. 'Mijn prins, als ik wat vragen mag...' begon ze langzaam. Ze keek hem aan. 'U hebt zoveel keuzes hier, waarom mij?' De vraag die ze nu stelde had ze al vanaf het begin in haar mag gehad maar het wilde er niet uit. En nu dan toch. Ze keek hem aan en wachtte op een antwoord.


mijn rpg doet vaag... :S

je bent aardig en slim en mooi in de blloei van je leven, en koningklijk, zegt ryan terwijl hij langzaam door liep, ik ben niet iemand die er zomaar eentje uit kiest als ik iemand kies doe ik het goed...zegt hij dan en hij liep rustig richting de eetzaal

tyler verveelde zichXO