the division

Kira sloot zijn ogen even toen Riven in zijn gezicht tufte, maar gaf geen kik toen ze op zijn teen trapte. 'Je moet je toch wel beter verzetten dan dat, als je nog weg wilt.' zei hij kil en haalde de hand op haar mond weg. Hij veegde de spuug van zijn wang.

Riven keek hem kwaad aan en gaf hem een knietje in zijn kruis. Dat had ze vroeger op een les die de weeskinderen kregen over zelfverdediging geleerd.

Au xD
---

Kira's gezicht vertrok en hij liet haar los, maar sloeg haar wel hard in haar gezicht, ook al was ze een meisje. 'Slimme zet van je...' zei hij zacht, terwijl hij zelf krom stond van de pijn xD

Christopher bracht Luka naar het hoofdkwartier van de divisions.

Riven stond even stil door de klap maar zette het toen op het rennen. Ze rende de eerste de beste steeg in ze hard ze kon in de hoop dat Kira haar niet zou kunnen inhalen. Ze struikelde over een los liggende steen en viel keihard op de grond. Ze krabbelde snel overeind en negeerde de pijn. Er waren belangrijkere dingen op het spel.

Kira rende vlug achter Riven aan, en had gelukkig haar gedachten op gespoord. Hij zou haar zo kunnen vinden, maar hij kon ook iets anders doen. Van Wipers was niet veel bekend, maar Kira kon meer dan bekend was. Hij wiste de gedachte van vluchten uit Riven's hoofd, en ondertussen rende hij achter haar aan.

Luka beet op zijn lip, en wist dat hij dood zou gaan. Niemand had het ooit overleefd bij de divisions, en dat zou hij zeker ook niet doen. Luka staarde naar de grond. Zou dit echt het einde zijn? Hij was nog maar 13, en had nog een heel leven voor zich!

Oeeh smart:)

Riven stond plotseling stil en ze keek verward rond. Wat was ze in vredesnaam aan het doen? Waarom rende ze zo hard? Ze voelde haar gezicht en haar knieën branden van de pijn. Wat was er aan de hand. Ze was zelf dan misschien Wiper, maar ze had geen idee wat ze daarmee kon. Omdat het zo zeldzaam was had ze nooit iemand gekend om haar te helpen.

Christopher liep het gebouw binnen en gaf vanaf daar Luka aan een bewaker die hem aan zijn arm meesleurde. Zwijgend keek hij ze na.
Angelica dwaalde rond.

Hehehe xD
---

Kira kwam aanrennen bij Riven, en zijn gezicht stond serieus. Het was menens nu. Hij stormde op Riven af, en greep hij bij haar bovenarmen. 'Jij gaat nu met mij mee, of ik zal je helaas pijn moeten doen.' Zijn nagels boorden zich in Riven's bovenarmen.

Toen Luka aan de bewaker werd gegeven, begon hij zijn verzet weer. Hij wou niet dood, en dat zou ook niet gebeuren! 'Sodom!' riep hij. Sodom klom uit zijn jas en viel de bewaker zijn gezicht aan. Hij kraste met zijn nagels over zijn gezicht, en maakte pijnlijke sneeën. De bewaker schreeuwde het uit, en strompelde achteruit. Luka pakte het pistool van de bewaker af en schoot gelijk op Christopher, zodat ook hij hem niet meer kon stoppen.

Riven keek hem geschrokken aan. Oja, nu wist ze weer waarom ze aan het rennen was. "Je hebt me al pijn gedaan!" zei ze fel en ze probeerde zich los te wurmen. "En je doet me sowieso kwaad! Ik weet heus wel wat je met me gaat doen! Je bent een harteloze robot!"

Christopher richte snel zijn revolver op Luka en schoot. 'Mooi niet dat je ontsnapt,' gromde hij.
Angelica hoorde geschreeuw en rende op het geluid af. Ze verborg zich om de hoek en keek naar Luka en Christopher.

'Als jij dat vindt ben ik dat. Je gaat in ieder geval wel met me mee.' zei Kira kil. Hij haalde de handboeien die hij mee had gekregen uit zijn jaszak en maakte haar polsen vast, waarna hij haar mee sleurde naar de auto.

Luka sprong snel achter een muur. 'O echt wel! Bedek je oren maar alvast!' riep hij en gaf weer dezelfde schreeuw die je trommelvliezen bijna deed barsten.

Riven protesteerde fel. "Alsjeblieft laat me gaan!" riep ze. "Ik wil niet dood, alsjeblieft!" ze werd meegesleurd als een oude lappenpop.

'Het spijt me, maar dat kan ik niet doen.' zei Kira kort. 'En dood zul je later ook gaan. Tenzij je sterker bent dan je lijkt, en het toch overleeft...' Kira had daar geen vertrouwen in. Niemand overleefde het. Zelfs zij zou dat niet doen. Kira duwde Riven in de auto en sloot het portier. Er zat een kinderslot op(xD), zodat ze de deuren niet open konden doen.

Christopher schreeuwde van de pijn. Hij liet zijn revolver vallen en zakte op de grond.
Angelica drukte haar handen tegen haar oren. Ze plaatste de gedachte in Luka's hoofd om te stoppen met schreeuwen.

"Hoe kun je aan zoiets meewerken?!" riep Riven verwoed en ze rammelde aan de deur die uiteraard niet openging. "Hoe kun je genadeloos mensen vangen en weten dat ze zullen sterven?!"

Luka stopte met schreeuwen en keek verbaasd voor zich uit. Waarom stopte hij nou? Hij wou helemaal niet stoppen. Hij wou schreeuwen tot hun harten zouden stoppen. Hij had nu wel de kans om weg te komen. Hij schoot een keer op Christopher, en rende snel naar de uitgang van het gebouw. Sodom vloog achter hem aan.

'Het is mijn werk.' zei Kira kort en ging voorin zitten, naast de chauffeur. Hij deed de gordel om en pakte zijn mobiel om the Division te bellen. Hij toetste het nummer in, en wachtte tot er opgenomen werd. 'We hebben twee vluchtelingen gevangen. We komen er nu aan.' zei hij.

Christopher werd in zijn been geraakt. Hij kreunde van de pijn, en kon nu helemaal niet meer overeind komen.
Angelica keek even besluitloos naar Christopher en rende toen achter Luka aan. 'Wacht!'

Riven trapte kwaad tegen de rugleuning van de stoel aan. "Denk maar niet dat je mij kan doden! Je zou juist zuinig op me moeten zijn want ik ben zeldzaam!" probeerde ze.

Luka draaide zich om en richtte het pistool op Angelica. 'Laat me met rust! Ik wil alleen maar mijn familie terug en in vrede leven! Ik doe niet mee aan jullie vreselijke experiment!' riep hij.

'Jij bent een Wiper, toch? Ik ook.' zei Kira rustig, nadat hij had opgehangen.

"Ja ik ben een Wiper ja. Ik hoop dus niet dat jullie me uit zullen roeien! Dan helpen ze namelijk een prachtig soort de wereld uit! Je beseft hoop ik wel dat er maar 5 bestaan op de wereld?!" zei Riven fel. Misschien kon ze haar leven redden hiermee. Ze hoopte dat het werkte.

'Mij zullen ze niet doden, dus klets niet.' zei Kira kort, en een beetje geïrriteerd.

"Ow dus je wil eindigen als de enige van je soort? Op een dag zal ook jij sterven, dan kunnen ze wel dag met hun handje zeggen tegen de Wipers" zei Riven kil.

Angelica hief haar handen op. 'Ik ben een vluchter,' zei ze kalm.

'Dat kan me niks schelen. Dan zal ik tenminste bevrijd zijn van deze krachten, en de rest ook. De wereld was prima zonder Wipers, Pushers, en de rest. Ik snap niet waarom ze er eigenlijk zijn. Waarom laten ze geen soldaten vechten, in plaats van ons?' Kira zuchte geërgerd. 'Die oorlogen, alleen maar om macht te hebben. Het is nutteloos. Maar ach, de mensheid is geboren om te strijden.'

Luka liet zijn pistool toen zakken. 'Oh, sorry... Eh, kom snel mee!' zei hij en rende het gebouw uit toen er meer bewakers kwamen.