Two makes the seal.

Julia keek naar Emma. "Oke, wat een zak, luister, als hij ook maar iets verkeerds doet tegen je zal ik er persoonlijk voor zorgen dat hij een week niet kan zitten." zei ze. "Niemand doet mijn zusje pijn. Maak je maar geen zorgen"

Emma lachte, ze gaf haar zus een knuffel. 'Het komt goed zolang we samen zullen zijn.' zei ze. Ze doelde niet op de voorspelling, daar wist ze niks van. Ze wist alleen dat ze zonder haar zusje niet kon overleven.



Anders moeten we nu stoppen >< bij dit RPG, dan is het voor de anderen nog regelijk goed om weer bij te springen.

Ja ze moeten weer terug naar de zaal straks.. Dan gaan we hier morgen wel verder. Ben er weer rond half 5.


Julia knuffelde haar terug. "We moeten nu juist voor elkaar zorgen." zei ze zacht. "Dan overleven we het wel"

Ok, ik ben morgen vrij. Dus ik merk het wel wanneer er iemand van jullie is. ;D!

Emma knikte. 'Nu en voor altijd samen.' zei ze.

ik ben er rond een uur of 1 weer:P

rabb had tegen benjamin gezegt tot hij even weg moest maar tot hij achter een uurtje terug zou zijn, hij had niet gezegt waarom maar dat legde hij hem nog wel uit hij moest eerst naar zijn broertje toe

Nathaniel zat in de kasteeltuin op een bankje en staarde moedeloos naar de fontein voor zich. Zijn eigen spiegelbeeld beviel hem niet. Hij zag ontzettend wit met wallen onder zijn ogen en zijn gezichtsuitdrukking stond kwaad.

ik om 4 uur pas -.-

En ik pas rond half 5:(

Julia knikte en stond op. Ze kleedde zich snel om en ging vervolgens in het raam van haar kamer zitten om de rest van de tijd te doden. Ze keek uit over de asociaal grote tuin die bij het paleis hoorde.

Emma zuchtte, ze had nooit echt van het prinses zijn genoten, maar ze hield van haar volk. Het was haar bestaan om er voor hun te zijn, ze had lang geleden al opgegeven om gelukkig te zijn, écht gelukkig. Ze moest doen wat goed was voor haar land, ze ging naast Julia staan en keek naar de tuin. Het was prachtig hier, maar wat zou ze er voor geven om buiten te kunnen lopen, zonder alle pracht en praal, en gewoon met mensen kunnen praten.. Ze zuchtte diep en besloot dat het tijd was dat ze zich weer onder de mensen zou voegen, haar vader zou zich vast afvragen waar ze bleef. Het zou een zware tijd worden, maar met Julia zou ze het wel redden. Ze liep de kamer uit, naar beneden, waar ze er achter kwam dat niemand van het gezelschap zich op de zelfde plek bevond. Ze vond haar vader en die stuurde haar naar de tuin, want daar was Nathaniel. Ze rolde met haar ogen, alsof hij de persoon was die ze nu wou zien.. Ze had van hem begrepen dat hij niet echt aardig zou gaan doen. Toch liep ze de tuin in.




Ik heb de hele dag.

Dat is trouwens niet waar, om half 6 ga ik weg, dan heb ik zumba tot 7 uur. Dán ben ik er weer.

haha

rabb was bij de butenrand van de stad gekomen en liep richting een schuurtje dat meer ut planken dan stenen bestond en hij ging naar binnen en hj zag zijn broertje jesse spelen met een stukje stof maar die keek op toen rabb er was en vlooog hem om de hals. en heb je eten bij. vraagt hij op gewonden, en rabb knikte an haalde een stukje brood te voorschijn en gaf het aan hem, terwijl hij uitlegde tot hij messchien een baantje had in het palies

dit was echt de saaiste dag ooit :O

Nathaniel leunde met zijn gezicht op zijn handen en sloot zijn ogen. Hij haalde diep adem en liet toen de adem tussen zijn half geopende lippen ontsnappen.

aww wat dan :C?


Emma liep de tuin in, naar Nathaniel. Ze bleef voor hem staan en zweeg een tijdje. 'Gaat het?'

eerst die stomme toets, daarna nog 2 tussenuren en supersaaie lessen x[

Nathaniel opende met een schrik zijn ogen, hij had niemand aan horen komen. Bij het zien van Emma fronste hij zijn wenkbrauwen en haalde zijn schouders op. 'Jahoor.'

Emma glimlachte naar hem, niet echt een gemeende glimlach, maar toch. 'Mooi zo' zei ze.



aww, ik heb me de hele dag verveeld.

rabb had het zijn broertje allenmaal uitgelecht en de vond het niet echt erg tot hij vaker alleen was dan, al vond rabb het wel wat lastiger, maar zo kregen ze tenminsten wat regelmaat met eten, ik moet nu terug gaan, zegt hij dan tegen hem en ging met een hand door jesses haren waarna hij weee weg ging maar op de markt jatte hij stiekem nog eerst een paar zuiveren kleren zo zag hij er toonbaarder uit en hj ging naar het kasteel

(nu moet ik denk ik wachten op klaas)
maar ga een plaatje zoeken van rabb's uiterlijk ik heb die nog niet geplaatst

Nathaniel keek Emma afwachtend aan. Hij wachtte op het moment dat ze hem uit zo schelden, hem zou slaan, of wat dan ook.

ik had dat liever gehad XD

is het trouwens goed als ik een dubbelrol doe? een meisje die in het kasteel werkt ofzo?

ja tuurlijk, maak zo veel rollen als je wilt ><


Emma ging naast hem zitten. 'Misschien kan je me iets over jezelf vertellen?'

Nathaniel fronste zijn wenkbrauwen en keek haar ongelovig aan. 'Waarom?'

yaay XD

Emma haalde haar schouders op. 'Waarom niet?' vroeg ze rustig.

'Ik ben niet zo interessant,' zei Nathaniel met een onverschillig gebaar. 'Bovendien, je gaat me toch niet aardig vinden, dus ik snap niet waarom je de moeite doet,' voegde hij er scherp aan toe en keek haar doordringend aan.
Kyara, die in dienst was voor de stallen en in de keuken hielp voor het koninlijke gezin, liep neuriend door de gangen met een dienblad vol lege bekers. Haar goudblonde haar had ze in een vlecht gedaan zodat het niet in de weg zat.

http://browse.deviantart.com/?q=james%20and%20lily&order=9&offset=24#/d36y96m


Emma trok een wenkbrauw omhoog. 'Wie zegt dat ik deze moeite doe voor jou of mij? Wie zegt überhaupt dat dit me moeite kost? Misschien ben ik wel makkelijk in de omgang, in elk geval makkelijker dan jij.'

HAHAHA
je moet serieus de art van 'macpotter' opzoeken, ze doet echt geweldige dingen!

Nathaniel snoof. 'Je weet helemaal niets van me, dus hoe kun je zoiets nou zeggen?' zei hij spottend.

Emma keek hem aan. 'Nou.. gezien je hele houding hier.. maar ok, goed, vertel me dan maar hoe je werkelijk bent.. Kennelijk toch niet zo oninteressant als je eerst zei.. Als je makkelijker in de omgang bent dan je je voordoet.'


ok

Nathaniel keek Emma even peinzend aan en keek toen weer naar de fontein. 'Mensen zeggen dat ik een verwende prins ben. Ze schrijven mijn opstandige gedrag af aan het feit dat ze denken dat ik teveel door mijn vader verwend ben. In werkelijkheid zit de waarheid er niet eens zo ver vandaan, alleen ik doe het vooral omdat ik juist niet verwend wil zijn. Al mijn hele leven beslist mijn vader alles voor me, en dat haat ik. Ik zou liever een normaal leven lijden. Ik haat alle mensen aan het hof die schijnheilig doen alleen maar om zelf ook meer macht te krijgen, en ik heb respect voor mensen die oprecht om andere mensen geven. Zoals Benjamin,' zei hij uiteindelijk na een lange stilte.

Julia zwierf wat somber door het kasteel. Maar ondanks haar sombere houding zat ze nog vol opstandigheid. Ze ging dit dus echt niet nemen. Ze was aan het broeden op een plan om dit te voorkomen. Misschien moest ze veel mensen leren kennen van de burgers. Een prins wou heus niet met een meisje dat zich mengt onder het volk.