Maaike & Sifra

Aurora rende zo hard ze kon en baande ze een weg door het bos. Ze had geen flauw idee waar ze heen ging, als ze maar weg kwam van hetgene wat in de bosjes had gezeten.
Nate volgde Emma zwijgend. 'Dit is wel.. apart,' zei hij uiteindelijk.

"nee juist vet toch???" zei Emma.
Will reed door het bos opzoek naar Aurora.

Aurora liet zich hijgend in het gras zakken toen ze echt niet meer verder kon rennen. Ze begroef haar gezicht in haar handen.
Nate grinnikte.

Will maakte zich toch wel een beetje zorgen toen ze niet in de buurt was, ze was toch lopend? Hij reed door en keek om zich heen.
Emma liep nieuwsgierig vrder en leek net een klein kindje. 'Wow' riep ze toen ze in een nog grotere bibliotheek kwamen.

Aurora beet op haar lip en de tranen stroomden over haar wangen. Ze was bang, had het koud en zou niks liever willen dan nu naar huis gaan.
Nate keek verbijsterd rond.

Will reed rond. 'Aurora?'zei hij elke keer zachtjes.
Emma keek hem aan. 'Het is hier echt prachtig!!!'

Aurora hief haar hoofd op toen ze haar naam hoorde roepen. 'Will?' riep ze met schorre stem en krabbelde overeind. Ze veegde met de mouw van haar jurk haar tranen weg.
'Ik ben hier echt nog nooit geweest,' zei Nate en liep langs de kasten met boeken. Hij liet zijn vingers over de kaften glijden.

Emma liep naar een kast. 'Dit zijn hele oude boeken geloof ik'zei ze.
Will reed richting haar, maar zag haar nog niet. 'Aurora?'

Aurora liep in de richting waar Will's stem vandaan kwam. 'Ik ben hier!'
Nate ging achter Emma staan en keek naar de boeken. Hij knikte.

Emma keek achterom en glimlachte naar hem.
Will zag Aurora en reed naar haar toe. 'Daar ben je!' hij klonk opgelucht.

'Je bent gekomen..' zei Aurora en beet op haar lip. Ze stond op het punt om weer in huilen uit te barsten.
Nate keek Emma vragend aan. 'Wat?' vroeg hij.

Will steeg af, en liep naar haar toe. 'Natuurlijk' zei hij zacht. 'Kom,'
Emma glimlachte. 'Je hebt al een tijdje niks gemeens meer tegen me gezegd'zei ze plagend en ze stak haar tong uit, ze keek naar de boekenkast. 'Denk je dat ik zo'n boek mag inkijken?'

Aurora knikte langzaam. 'Het spijt me,' fluisterde ze.
Nate haalde zijn schouders op. 'Prima, als je het maar niet kapot maakt of steelt,' zei hij.

Emma haalde haar schouders op . 'Ik kan niet eens naar huis, dus ik kan ook niks meenemen' zei ze, en ze pakte een boek, er kwam stof vanaf en ze moest niezen.

Will glimlachte naar haar. 'Het is al goed'zei hij zacht, hij pakte haar hand en trok haar zachtjes naar het paard. 'Kom dan gaan we terug'

Aurora liep zwijgend met Will mee.
Nate grinnikte. Hij liep de bibliotheek rond.

Emma keek naar het boek. 'Ik kan het niet lezen'zei ze.

Will steeg op en wachte op haar.

Nate fronste. 'Wat bedoel je?' vroeg hij en liep naar Emma toe.
Aurora keek omhoog naar Will. 'Kun je me een handje helpen?' vroeg ze.

Emma haalde haar schouders op. 'Ik ken deze tekens niet' zei ze.
Will glimlachte, hij stak zijn hand uit en trok haar op het paard.

'Laat me eens kijken,' zei Nate en pakte het boek van Emma. Hij keek naar de tekens. 'Het lijkt wel elfs,' zei hij.
Aurora steeg op en ging zitten. Ze leunde met haar hoofd tegen Will's rug en sloot haar ogen.

Emma keek naar hem. 'Kan jij dat dan?'
Will reed naar het paleis, hij was blij dat ze weer veilig bij hem was.

Nate schudde zijn hoofd. 'Een klein beetje maar,' zei hij en keek Emma aan. 'Maakt dat me cool?' vervolgde hij met een jongensachtige grijns.
'Will, dankjewel,' zei Aurora zacht. Ze glimlachte vermoeid.

Emma lachte. 'Onweerstaanbaar cool!" verzekerde ze hem.
Will keek even kort om, en glimlachte. Hij reed snel terug naar het paleis.

Aurora sloot haar ogen weer.
Nate grijnsde. 'Ik wist het wel,' zei hij.

Will reedpaleis tuinen weer in.

Emma lachte.

Aurora zuchte. Ze was blij dat ze uit het bos weg was.
'Ik heb het gevoel dat je me uitlacht,' zei Nate terwijl hij het boek aan Emma teruggaf.