Maaike & Sifra

Will knikte. 'Natuurlijk, jij ook' zei hij. Hij zuchtte. 'Ik hoop dat het goed met haar gaat tot morgen dan.. ' zei hij. Hij stond op. Hij ging Aurora maar meteen inlichten.

'Vast wel, je oom is een groot watje,' zei Nate en liep Will's kamer uit. 'Ik zie je later,' vervolgde hij en liep de gang uit.
Aurora herinnerde ze zich alles weer en zuchtte. Ze had er een potje van gemaakt. Langzaam kwam ze overeind en liep naar de kledingkast terwijl ze de vochtige jurk uit trok, op zoek naar iets om te dragen.

Will liep met hem mee, en liep toen richting Aurora's kamer.

Nate liep richting de stallen om de paarden te verzorgen. Dan had hij tenminste nog iets te doen.
Aurora trok een simpele jurk uit de kast en trok hem aan.

Will klopte op haar deur.
Emma maakte zich zorgen, hoe moesten ze dit nou doen? ze keek bang naar de grond.

Aurora keek op. Ze liep naar de deur en deed hem open.
Nate liep de stallen in. Hij zuchte diep. Hopelijk zou het goed gaan.

Will glimlachte. 'He, mag ik binnenkomen?' vroeg hij.

Aurora keek Will verbaasd aan. 'Uhmm tuurlijk,' zei ze en stapte opzij om hem binnen te laten.

Will liep naar binnen en draaide zich om. 'Ik moet iets met je bespreken'

Aurora sloot de deur achter zich en ging op bed zitten. Vragend keek ze Will aan.

Will keek haar aan en legde haar uit hoe het zat met Emma, en wat Nathaniel had gehoord.

'Hij wil je uitschakelen?' riep Aurora geschrokken uit.

Will knikte langzaam. 'Jij moet met me meegaan, tenminste als je dat wilt. Ze weten niet van je krachten, het zal ze verrassen. Bovendien is het niet raar als jij met me meegaat. Nathaniel kan Emma redden.'

Aurora knikte. 'Oke,' zei ze en glimlachte.

Will zuchtte. 'Ik hoop dat het goed komt.' zei hij.

'Maak je niet druk, het komt vast goed,' zei Aurora bemoedigend.

Will glimlachte. 'we zien wel' zei hij. Hij keek haar aan. ' Voel je je al beter?'

Aurora knikte. Even was ze stil, toen keek ze Will aarzelend aan. 'Over wat ik zei.. vergeet het,' zei ze.

Will zuchtte. 'Je had best gelijk' mompelde hij.

'Nee dat is niet waar, en bovendien had ik me sowieso niet met je zaken moeten bemoeien,' zei Aurora fel.

Will glimlachte. 'Het is ok Aurora' zei hij.

Aurora beet op haar lip. 'Is het echt oke?' vroeg ze.

Will knikte. Hij glimlachte. 'Nou ik zal je wel weer alleen laten.' zei hij.

'Wacht!' riep Aurora uit en kwam overeind.

Will keek haar verbaasd aan. 'Wat is er?'