Weer Ruuz & Steff

oke we weten waar over, BENDES XD

naam:
leeftijd:
uiterlijk:
innerlijk:
kant:
verleden:
sterkste punt:
zwakste punt:
extra:
door:

naam: Rin
leeftijd: 18
uiterlijk:

Spoiler:

innerlijk: Rustig, ookal ziet hij er niet zo uit, aardig tegen vrienden, betrouwbaar, maar hij heeft een kort lontje, hij is soms besluiteloos en hij kan soms nogal klunzig zijn.
kant: White Blood
verleden: Nadat hij en zijn broer waren gescheiden, was hij weggelopen van huis om op zichzelf te wonen en sterker te worden. Hij heeft rond gezworven, onder bruggen geslapen en hij heeft veel dingen meegemaakt waar hij liever niet over wilt praten. Hij vindt het een wonder dat hij er geen trauma van heeft gekregen. Later kwam hij bij een bende terecht en heeft daar zijn hele leven doorgebracht, tot hij uiteindelijk tot leider werd gekozen.
sterkste punt: Rin is een expert in schieten, en raakt je gemakkelijk tussen je ogen.
zwakste punt: Zwarte magie. Rin heeft altijd een verband om zijn schouder zitten, want daar zit een open wond met zwarte magie erin. Het doet heel veel pijn, daarom spuit hij daar ook altijd een verdoving in. Niemand kon de zwarte magie eruit krijgen, en het heeft daar altijd gezeten. Gelukkig voorkomt de zwarte magie dat het ontsteekt.
extra: -
door: Ruuz

naam:try
leeftijd:18
uiterlijk:plaatje <-
innerlijk:koppig,rebels, denkt niet na voor hij wat doet, heel nieuwschierig
kant:black moon
verleden:van zijn verleden wilt try zo min mogelijk herinneren, hij weet tot hij en zijn broer een flinke ruzie hebben gehad en tot ze toen gescheiden zijn geworden...hij heeft hem niet proberen te zoeken, hij heeft op een sport schoo gezeten(iets met vechten weet nog niet wat.) en daarbij is hij bij de bende gekomen, hij is nog geen bende leider aangezien hij meestal in 7 sloten tegelijk loopt
sterkste punt:alles wat los zit gebruikt hij als wapen
zwakste punt:een litteken in zijn nek gelukkig gaat die verborgen onder zjn haren dus bijna niemand weet er van
extra:
door:feniks

Jippie
Ik begin wel ^^
---

'Au! Voorzichtig met die spuit!' gromde Rin tegen een meisje dat de verpleegster was bij hun bende. Het meisje schrok even en het leek alsof ze elk moment in huilen uit kon barsten. Rin zag die blik en zuchtte diep. 'Sorry Mary...' zei hij zachtjes. Mary knikte lichtjes en stak de spuit dieper in Rin's schouder, waarbij Rin zijn gezicht pijnlijk vertrok. Ze spoot de verdovende vloeistof erin, en trok de spuit kort daarna er weer uit.
'Dank je...' mompelde Rin en liet Mary zijn schouder verbinden. De reden daarvoor was een open wond. Het was een flinke snee in zijn schouder, maar het was niet rood. Integendeel, het was pikzwart met kleine witte deeltjes erin die in de wond krioelden, alsof het maden waren. Rin wist dat dat niet zo was, want de deeltjes waren enkel glinsterende deeltjes zwarte magie. De wond zat er nog steeds na een paar lange jaren. Het was gelukkig niet ontstoken, maar het deed afschuwelijk veel pijn als Rin geen verdoving op die plek kreeg. Rin zuchtte opgelucht toen hij voelde dat de verdoving begon te werken. Het was gelukkig maar een plaatselijke verdoving, dus hij kon zijn arm nog wel bewegen. 'Klaar.' zei Mary toen en hielp Rin met zijn hoody aan te trekken. Rin knikte dankbaar toen ze de kamer verliet en stond op van zijn bed.
Hmm... wat te doen vandaag? dacht hij terwijl hij naar beneden liep.

haha
------

try rende de trap af en griste een broodje van de ontbijt tafel af en nam gulzig een hab. en hij liep richting de deur. Waar ga je heen, vraagt de leider wiens naam emilio was. buiten, zegt try met de mond vol en voor emilio verder wat kon zeggen was try hem voor geweest en naar buiten gegaan. heerlijk een nieuwendag, als hij maar buiten kon zijn en onzin kon uit halen vond hij het goed, en hij liep door terwijl hij het broodje langzaam op af, en hij krabde even in zijn nek, zijn litteken had niet de kleur van zijn hud hij was gewoon wit en het jeukte wel eens maar verder had hij er niet veel las van.

Rin besloot even buiten te gaan lopen nadat hij iedereen een taak had gegeven. Hij ging langs alle mensen en gaf ze hun taken. Dat duurde niet erg lang want de meesten waren al weg sinds ze gisteren al wisten wat ze moesten doen. Rin liep naar de ontbijttafel en at een pannenkoek voordat hij naar buiten liep. Het was een heerlijke dag. Rin had de perfecte dag gekozen om een sweater te dragen. Zo had hij het noch warm noch koud. Bovendien kon hij zijn wond makkelijker verbergen.

try liep rustig door de straten en stopte bij het park en hij ging bij het meertje zitten. daar vond hij het heel fijn daar kon hij na denken zonder stommen vragen en alles, en als het lekker weer was genieten van de dubbele zon die weerkaatst werd door het water. try deed zijn zwarte vest uit en hij had een grijs mouwloos t-shirt aan. en hij ging liggen in het gras. en soms vroeg hij zich af hij was die andere bende niet snel tegen het lijf gelopen en hij vroeg zich af of der wel echt een bende was dicht bij hun terectorium. en hij zuchte eens diep

Genietend van de zon liep Rin naar het parkje toe en plofte daar neer op een bank, vlakbij het water. Hij keek even rond naar de mensen, en zag alleen maar twee meisjes met rolschaatsen, en een jongen bij het water liggen. Hij keek naar het water, maar toen schoot hem iets te binnen. Hij keek weer naar de jongen. Hij lijkt ontzettend veel op... Nee! Dat kan niet. Rin wendde zijn blik weer af en perste zijn kaken op elkaar toen hij de wond voelde bonken. Het deed nog steeds pijn, maar hij hoefde het maar een kwartiertje vol te houden. Dan zou het niet meer pijn doen.

try gaapte en bleef rustig liggen in het gras, l voelde hij van binnen iets verlangends maar ook iets afstotends in de buurt was het liefst wilde hij recht komen en rond kijken maar dan zou die zich zelf veraden, dus deed hij het niet en bleef liggen maar ederzeids wel behoedzaam

'Rin!' hoorde hij toen. Rin keek rond naar waar het geluid vandaan kwam en zag een meisje aan komen lopen. Het was iemand van zijn bende. 'Hoe vaak heb ik je gezegt dat je me geen Rin moet noemen?' fluisterde Rin een beetje pissig toen het meisje naast hem stond.
'Oh, sorry!' verontschuldigde ze zich vlug. Rin zuchtte diep. 'Het geeft niet. Wat is er, Alice?' vroeg hij. Alice ging naast hem zitten en vertelde dat er misschien iemand was om de wond op zijn schouder te verzorgen. Rin's ogen lichtten even op. 'Echt waar?' Eindelijk weg met die pijn en al die verdovingsmiddelen! Alice knikte vrolijk. 'Maar ik weet niet of hij het aanbod aan neemt. Hij is echt stokoud. Misschien moet je naar hem toe gaan.' zei ze. Rin knikte, en zou hoe dan ook die vervelende zwarte magie uit zijn lichaam krijgen.

Try hoorde zacht een naam die die uit duizende zou herkennen. En hij kwam overeind en zag vaderop de gene die hij jaren niet had gezien maar wel meteen zou herkennen en hik stond op. Hij voelde tot zijn lichaam er heen wilde en er van weg wilde maar des ondangs liep hij een beetje die richting uit uit nieuwschierig heid. Al deed hij net of hij ze niet zag

'Oke, heb je het telefoonnummer?'
'Ja, zeker!' Alice gaf Rin een stukje papier met een nummer erop. Rin knikte dankbaar. 'De man schijnt een expert te zijn in uitdrijvingen, dus hij kan zeker ook de zwarte magie eruit halen. Ik hoop dat hij het doet, en dat het goed komt.' fluisterde ze en legde haar hand op Rin's gewonde schouder. 'Ik hoop het ook.' mompelde Rin. Hij keek haar na toen ze hem gedag zei en weer weg ging. Hij stopte het stukje papier in zijn broekzak en zuchtte diep. Hij kon niet zijn hele leven lang met de wond leven, en zijn broer zoeken vond hij geen goed plan.

try had het een beetje van het gesprek op gevangen, en hij liep nu rustig verder. het kon niet anders dat was rin. hij was veel verandert maar nie zo danig tot hij hem niet meer zou herkennen...dus het klopte er was een andere bende en hij besloot het meisje te volgen wel op een geruime afstand, want rin volgen kon hij beter niet doen, en hij volgde haar

Alice https://2img.net/h/i1008.photobucket.com/albums/af206/ookkiixx/anime/females/blonde.jpg
---

Alice liep kalmpjes door om wat zaken te regelen, maar hield haar omgeving wel in de gaten. Het laatste wat ze wou was achtervolgt en ontvoert worden. Ze keek wat rond in de stad, en verlangde naar wat drinken. Ze kocht een milkshake en liep rustig verder. Haar telefoon ging.
'Lucille, wat is er?' vroeg ze toen ze op nam.
'Iemand achtervolgt je.' zei Lucille zachtjes, die vanachter het raam van een coffeeshop aan het toekijken was.
'Hmm, echt? Dan moet ik maar snel naar huis komen. Ik zie je zo wel. Bye!' Alice liep weer verder en probeerde een plan te bedenken om de vreemdeling af te schudden.

Rin stond op van het bankje en begon door de stad te lopen. De pijn was al bijna weg, maar hij moest nog een paar minuten wachten. Hij liep een steegje door om de weg die hij nam om ergens te komen korter te maken, maar hij paste niet op en botste tegen Try op, precies met zijn schouder tegen die van Try. Het was moeilijk om geen kreet van pijn te laten, en hij kon het ook niet stoppen. Rin greep naar zijn schouder en leunde tegen de muur met een pijnlijk gezicht.

try keek naar alice die een gesprek had aan de telefoon en hij wilde haar verder volgen als hij een gevoel heeft maar voor hij daar op kan in spelen botst hij tegen ril op en zijn adem leek wel even stil te staan maar hij evond zijn evenwicht net op tijd en hijkeek rin aan, die moest het nu ook wel weten van hem en hij deed een behoudzaam stapje achter uit hij was op vreemd gebeid nu, hij wilde ook wat zeggen maar wist niet waarmee hij moest beginnen.
-----

mooi plaatje <3

Rin opende zijn ogen nadat hij ze even dichtgeknepen had van de pijn, en keek recht in Try's ogen. Zijn ogen sperden zich iets open, maar hij zei of deed niks. Hij stond er alleen maar, lichtjes hijgend met zijn schouder vastgeklampt in zijn hand. 'T-Try...' Nee, hij wist zeker dat het Try was. Geen twijfel mogelijk.
Alice had Rin's kreet gehoord en ging snel naar hem toe. 'S-Shiroi!' zei ze bezorgd. Ze keek even om naar Try, en haar ogen versmalden iets. 'Wat heb je gedaan?' siste ze fel, maar voor ze nog verder kon praten, plaatste Rin zijn hand op haar schouder.
'Alice... Houd je hierbuiten... Dit is iets tussen mij en mijn broer...' Rin keek Try met een mengeling van verschillende gevoelens aan: Het gevoel van het missen van iemand, kilte, verdriet, woede, en van alles en nog wat.

try keek alice aan en wilde net haar wat zeggen toen hij zag wat rin deed en hoorde hem het zeggen ook, en hij bleef hem waakzaam aan kijken. das lang geleden, brengt hij dan zachtjes uit, en op het moment wist hij niet wat hij moest voelen dus voelde hij heel veel dingen tegelijk. en hij voelde de aantrekkings kracht nu iets erger maar het deed net geen pijn

Rin grijnsde enkel, maar het was geen valse of gemene grijns. Gewoon een lichte grijns. Er zat niks achter. 'Inderdaad...' zei hij zacht. Alice liep iets weg van de broers en bleef op een afstandje staan. Er was iets tussen hun wat ze niet kon beschrijven. Het was een raar gevoel. Aan de ene kant misten ze elkaar, maar aan de andere kant waren ze vijanden.

try keek naar de schouder van rin en hij wist wat het was aangezien hij hem dat ook ooit bezorgt had en het deed hem pijn om te zien tot rin er zo aan leed. eh,,begon hij maar hij wist niet goed wat te zeggen tegen rin en normaal had hij zijn mondje zo goed bij. ik kan het voor je genezen, zegt hij dan rustig ook al moest hij hem niet zo erg. hem echt laten door leiden kon hij niet, en hij bleef ook op alice letten

Rin schudde zijn hoofd. 'Dat hoeft niet...' zei hij toen een beetje droevig en wist verder niet meer wat hij moest zeggen. Hij keek even naar de grond, maar liep toen naar Alice toe.
'Ga je niks tegen hem zeggen?' vroeg Alice toen verbaasd. Rin keek even achterom naar Try, maar keek toen weer weg.
'Ik heb niks te zeggen... En hij heeft waarschijnlijk ook niks te zeggen...' Het deed Rin pijn om zo te doen, maar er was gewoon deze scheur tussen hen in die bijna overliep aan negatieve gevoelens. Hij had geen idee wat hij moest doen. Het was slecht afgelopen tussen hun, met de ruzie en het gevecht. Er hing zo'n ongemakkelijke sfeer dat er nog best onweer kon komen.
'Rin...' Alice keek hem een beetje radeloos aan.

try keek rin eventjes na, en hij begreep wel waarom hij nee zei, normaal ging hij in gevecht met iemand van de andere bende maar nu rin er bij was besloot hij het maar niet te doen en hij keerde zich om en liep weg terug richting huis of huis, hij woonde nu bij de bende

gabi een meisje bij rin in de bande zat op de bank een boek te lezen

Alice keek Try even na. 'Kom, Rin.' zei ze toen hij weg was en pakte zijn hand om hem mee te trekken.
'Alice.' onderbrak Rin haar met een harde stem. 'Ik wil even alleen zijn.' Hij trok zijn hand los van de hare en liep over het zebrapad naar de andere kant van de straat. Alice beet zachtjes op haar lip. Alleen zijn is niet altijd goed...

try kwam terug het huis binnen en zonder iets te zeggen rende hij snel naar boven toe en op zijn kamer ging hij niet op het bed liggen maar juist er onder, hij moest even alles op een rijtje zetten, en dat kon je het beste daar vond hij,
hij hoorde voetstappen de trap op komen en nniet veel later de deur een stukje open gaan en hij zag emilio kijken, en toen die hem er onder zag liggen liep hij op hem af, wat is er...vraagt hij dan aan hem.
GAAT jeNIKS AAN, snauwt try vijandig ineens

Rin liep over de straten en had geen idee waar hij naartoe liep. Het maakte hem ook niet meer uit. Hij had tijd nodig om na te denken over wat er zojuist gebeurt was en hoe het verder moest. Moest de scheur nog groter worden, of konden ze hem best dichtkrijgen?

emilio schudde zijn hoofd. ik laat je niet metrust als er iets is gebeurt waardoor jij van slag bent dat kan nooit goed zijn. zegt hij dan koppig tegen hem en hij strekt een hand uit naar try maar try komt onder het bed uit en rent weg, ik zei laat me metrust, zegt hij wanhopig en hij rende naar buiten en bleef angstig door rennen en rennen hij was in de war, en hij beelf door rennen tot hij in een veraten steeg stond en daar hijgde hij uit